Pro Regno

Posted by: proregno | September 29, 2016

Die Kerk (3): Die kentekens van die kerk – prof. WJ Snyman

DIE KENTEKENS VAN DIE KERK

deur prof. WJ Snyman

(Sien die inleiding (nommer 1) en die res van die reeks hier.)

Die kentekens van die kerk.

Die eienskappe sê wat die ware kerk is, die kenmerke waar die ware kerk is.

Hier moet onderskeid gemaak word tussen die dinge waaraan die kerk gemerk en die dinge waaraan hy geken kan word.

Na die “merktekens om die ware kerk te ken” handel die Ned. Geloofsbelydenis (Art. 29) ook oor die “merktekens van die Christene”. Dit is die wandel van die gelowiges. Die bestaan van die kerk word gemerk in die kragte en invloede wat daar uitgaan van die gelowiges op elke gebied. Hierdie kragte en invloede moet ook georganiseer word om elke lewensgebied vir Christus te verower. So word die kerk sigbaar in die (georganiseerde) aksie van die gelowiges. Die kerk laat hom merk as strydende kerk. Daar is egter “nog groot swakheid” in die gelowiges, waarteen hulle ook moet stry. Daarom is die “merktekens van die Christene” nie genoeg om die ware kerk te ken nie.

Die ware kerk is:

(a) waar die evangelie suiwer gepredik word.

Die kerk kom alleen tot openbaring waar die Woord van God is. Die kerk kom alleen suiwer tot openbaring waar die Woord van God suiwer bedien word. Daarom is suiwere bediening van die evangelie die eerste en vernaamste kenmerk van die ware kerk.

Die Woord van God is vir ons onfeilbaar gegee in die Skrifte van die O. en N. Testament.

Die woord van God soos dit tot afsluiting gekom het in die apostoliese prediking sal uitmaak wat geglo moet word en wat nie, en wie gelowiges is en wie nie (Matt. 16:19; Joh. 20:23; Matt. 28:19). Hierop sal Christus sy gemeente bou (Matt. 16:18).

Om suiwer te wees is alle verdere prediking aan hierdie geopenbaarde Woord van God gebonde.

So is die gelowiges nie oorgelewer aan die amp (Rooms); die prediker is ook nie net mondstuk van die gemeente nie (Independentisme). Ook is die prediker en gelowiges nie onderling van mekaar afhanklik nie (Luthers), maar albei, prediker en gelowiges, is saam afhanklik van die Woord van God. Die prediker bring die Woord van God. Die gemeente het die mag om te oordeel of die prediking “eenvoudig volgens Gods Woord” is.

(b) Waar die sakramente suiwer bedien word.

Die sakramente word suiwer bedien as dit bedien word in Naam van die Insteller. Verder, as dit bedien word aan diegene vir wie dit ingestel is. Eindelik, as alleen die sakramente bedien word wat inderdaad ingestel is.

Die insteller is Christus. Dit word in die naam van Christus bedien, wanneer dit amptelik bedien word deur sy kerk, aan wie Christus dit toevertrou het, en daarom ook in die kerk.

Dit is ingestel alleen vir die gelowiges (Mark. 16:16).

Daar is net twee sakramente deur Christus ingestel: die Doop en die Nagmaal.

So teken die sakrament nie net die geestelike daad waardeur God die kerk in aansyn bring (Doop) en dit bewaar (Nagmaal) nie, maar bekragtig dit ook vir die gelowige.

Die Doop beseël die wedergeboorte, waardeur die kerk geestelik ontstaan.

Die Doop onderskei hom ook deur sy omvattendheid. Soos die volk van God deur Johannes die Doper afgesonder is van Israel na die vlees, so moet die apostels deur hul prediking en doop ook die volk van God afsonder uit alle volke (Matt. 16:16; Matt. 28:19): Die Doop teken die kerk af in sy wêreldwye omvang en omvat die gelowiges ook in hul geslagte (Hand. 2:39).

So vergader Christus sy kerk uit alle geslagte, volke, tale en nasies (Openb. 5:9; 7:9). Die Doop kenmerk die kerk as “algemene kerk”.

Die Nagmaal kenmerk die kerk as liggaam van Christus in sy geestelike eenheid.

Met die instelling van die Nagmaal het Christus sy wil uitgespreek dat daar ‘n onderlinge samelewing en ‘n gereelde samekoms van gelowiges sal wees. Die Nagmaal bepaal die kerk in sy plaaslike afgrensing.

In verband met die Nagmaal ontstaan die plaaslike ampte van ouderlingskap, omdat die Nagmaal nie anders as onder toesig met stigting gevier kon word nie; en ook van die diakenskap, omdat die geestelike eenheid ook uiting moes vind in onderlinge steun.

Hierby kom die bediening van die Woord as plaaslike amp in noue samehang met die ouderlingskap (1 Tim. 5:17), as die apostoliese amp verdwyn. Al drie hierdie ampte is oorspronklik opgeslote in die apostoliese: die predikamp (Hand. 6:4), die ouderlingamp (1 Petr. 5:1) en die diakenamp (Hand. 6:2).

(c) Waar die kerklike tug bedien word.

Hoewel geen vereniging sonder dissipline kan bestaan nie, is die eienaardige van die kerklike tug dat dit ‘n daad van Christus is deur die gemeente (Matt. 18:18). Hier is dan ook net sprake van die bediening daarvan. Dit kan alleen suiwer bedien word in samehang met die apostoliese woord (1 Kor. 5:3 vv.).

Hierdeur word die kerk gehandhaaf as ‘n vergadering van ware gelowiges, en as sodanig gaan die toesig nie alleen oor die wandel van die gelowiges nie, maar ook oor die bediening van die Woord.

Ook dit is ‘n uitdruklike verordening van Christus tot plaaslike organisasie (Matt. 18:17). Hierin wortel die amp van die ouderlingskap, en deur hierdie instelling is die suiwere bediening van Woord en sakramente enersyds, en die kerk as vergadering van gelowiges die beste gewaarborg.

Uit die suiwere bediening van die evangelie, die suiwere bediening van die sakramente en die kerklike tug kan “met sekerheid die ware kerk geken word, waarvan niemand hom mag afskei nie” (Art. 29, Ned. Geloofsb.) en waarby “iedereen skuldig is om hom te voeg” (Art. 28).

Dit is die kentekens deur Christus self ingestel.

_____________________________

Bron: Nuwe en Ou Dinge, prof. WJ Snyman

Volgende keer: Verskillende aspekte van die kerk

Die reeks is hier beskikbaar: Die Kerk – prof. WJ Snyman

Leave a Comment

Posted in kenmerke van die ware kerk, kerk, Kerk by WJ Snyman, kerklike tug, kerkreformasie, kerkregering, wj snyman

Posted by: proregno | September 26, 2016

Preek: Josua 8:30-35 Is daar belangriker dinge as om grond en besittings te verower ?

IS DAAR BELANGRIKER DINGE AS OM

GROND EN BESITTINGS TE VEROWER ?

Skriflesing: Deut.27:1-26; Josua 8:30-35 en 1 Kor.16:22-24

Preekteks: Josua 8:30-35

Preekopname (GK Carletonville, 2016-09-25):

Aflaai: Josua 8:30-35 (regs kliek en dan ‘save as’)

Preeknotas (let wel, dit is net notas, die volledige preek is die opname hierbo):

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

In v.30 tot 35 leer ons daar is baie belangriker dinge is as om fisiese oorlog te voer,

as om die land in besit te neem, as om grond te besit,

om die land van melk en heuning te ontvan,

spesifiek ook Ai wat ingeneem is en waarvan ons geleer het in v.1-29 ‘n vorige keer.

Ons sien dat die verbondslewe self,

‘n lewe totaal oorgegee aan die Here,

in aanbidding en dankbare gehoorsaamheid,

wesentlik is en moet wees vir die Here se volk.

Om dit anders te stel: die bevestiging van die verbondslewe met die Here,

is die belangrikste aspek van die volk se lewe,

vir die kerk se lewe vandag.

Ons wil dit dan leer, onder tema:

Die doel van die Here se verbond,

die doel van sy redding,

is dat ons Hom sal aanbid in oorgawe,

en in dankbaarheid sal lewe volgens sy wet/bevele.

Ons let op 2 sake,

die Here in sy verbondstrou verlos ons om Hom te aanbid, v.30-31, en
die Here in sy verbondstrou verlos ons om Hom dankbaar te gehoorsaam volgens sy bevele, v.32-35

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Uncategorized, Woordverkondiging

Posted by: proregno | September 22, 2016

Die Kerk (2): Die eienskappe van die kerk – prof. WJ Snyman

vermaak_church

DIE KERK (2): DIE EIENSKAPPE VAN DIE KERK

deur prof. WJ Snyman

Sien die inleiding en nommer 1 in die reeks hier.

2. Die eienskappe van die kerk.

“Volk van God” sê vir ons eers wat die kerk wesenlik is. So noem die apostel die kerk dan ook telkens “gemeente” (kerk) van God (Hand. 20:38; 1 Kor. 10:32; 11:16, 22 ens.) en versier dit met die heerlikste eienskappe:

gemeente van heiliges (1 Kor. 14:4), heiliges (Ef. 1:1), in Christus Jesus (Fil. 1:1), geroepe heiliges (Rom. 1:7, 1 Kor. 1:7), heilige en gelowige broeders (Kol. 1:2), geliefdes van God (Rom. 1:7), liggaam van Christus (Ef. 1:23, 4:16, Kol. 1:18, 24), bruid van Christus (Ef. 5:25-32, 2 Kor. 11:2 vg. Openb. 21:2), tempel van God (1 Kor. 3:9, Ef. 2:20, 21). Dit is ‘n uitverkore geslag, ‘n koninklike priesterdom, ‘n heilige volk, ‘n volk as eiendom verkry (1 Petr. 2:9), en word deur ons bely as “‘n heilige, algemene, Christelike Kerk”.

(a) Die kerk is heilig.

Die heiligheid van die kerk mag nie beperk word tot instellings, of tot ‘n sekere stand (“geestelikheid”), soos die Roomse doen nie. Die kerk is die volk van God en daarom is die volk heilig. Die vólk is die klerus (= die erfdeel van die Here, 1 Petr. 5:3). Onder die heiligheid van die kerk verstaan ons dus: die heiligheid van sy lede.

Die heiligheid is ook nie ‘n ideaal nie, wat die kerk moet word en nog nie is en moet nastrewe nie. Dit is ‘n eienskap, d.w.s. iets wat sy lede eie is.

Dit is dus ‘n (geestelike) werklikheid, wat ons glo en nie nog moet hoop nie.

Die heiligheid kom nie tot stand deur ‘n uiterlike afsondering van die wêreld nie (Kol. 1:20-23), maar is deel van die gelowiges in Christus, wat hulle gewas en gereinig het deur sy bloed, en ook in beginsel, deur die inwoning van die Heilige Gees.

Ons het hier te doen met ‘n geestelike werklikheid wat nie gesien nie en juis daarom geglo moet word.

Tog bly die heiligheid van die kerk nie in die onsigbare terug nie, maar word sigbaar, hoewel onvolmaak, in die bekering van die gelowige en sy vlug vir die bose.

(b) Die kerk is algemeen.

Die woord “algemeen” beteken “wêreldomvattend”. Die kerk is wêreldkerk.

Dit is ook ‘n wesenlike eienskap van die “volk van God”, dat dit nie tot ‘n enkele volk beperk mag wees nie, maar al die volkere van die wêreld moet omvat (Matt. 28:19, Luk. 24:47). Die Belydenis gaan hier direk in teen die gedagte van ‘n “volkskerk”. By Israel het ons nie te doen met ‘n volkskerk nie, maar met ‘n kerkvolk wat slegs beeld was van die ware volk van God, wat alle volkere omvat.

Maar in hierdie belydenis van ‘n wêreldkerk sit nog iets opgeslote: hoewel die volk van God, en derhalwe heilig, vorm die kerk tog nie ‘n teenstelling met die wêreld nie. Die wêreld is die skepping van God. Daarom, al is die kerk met God verbonde, bly dit nogtans ook met die wêreld verbonde.

Deur die Roomse Kerk is hierdie “katolisiteit” van die kerk veruitwendig en gevind in die opperhoofdigheid van die pous, en in oorheersing van die wêreld.

Deur die Skrif word dit gestel in Christus, aan wie alle mag gegee is in hemel en op aarde (Matt. 28:18) en in die roeping van sy kerk om as ‘n lig en sout die ganse wêreld en elke gebied van die lewe te deurdring (Matt. 5:13-16).

(c) Die kerk is Christelik.

Dit druk die verband uit tussen Christus en sy kerk.

Ook hier het ons te doen met ‘n eienskap van die kerk, en nie met ‘n ideaal nie: die verband tussen Christus en sy kerk is nie die los verband van ideaal en navolgers van die ideaal nie.

As eienskap van die kerk sê dit ook vir ons dat die kerk nie die verband moet tot stand bring tussen die gelowige en Christus nie. Daarom is dit ook nie reg om te spreek van ‘n saligmakende kerk nie. Jesus is ons Saligmaker, en Hy alleen (Sondag 11). Die kerk is die gemeenskap van verlostes in Christus.

Christelik as eienskap druk uit die eenheid tussen Christus en sy kerk. Dit kom tot stand deur die Heilige Gees (Sondag 20). Die apostel spreek hiervan as ‘n “groot verborgenheid” (Ef. 5:32). Die Here Jesus verklaar dit met die beeld van die wynstok en die ranke (Joh. 15:1 vv.). Op grond hiervan word die kerk genoem: die bruid van Christus, en: die liggaam van Christus.

Dit sê vir ons wat Christus vir sy kerk is, nl. die Hoof in wie hulle begrepe is, en in wie hulle besit: “die vergewing van sondes”, en verwag: “die wederopstanding van die vlees, en ‘n ewige lewe”.

Christelik beskryf die kerk dus as ‘n gemeenskap van geloof en van hoop.

Maar dit sê vir ons ook wat die kerk vir Christus is: die lede van Christus, sy organe deur wie Hy werk (1 Kor. 12:12-31). Daartoe is hulle die salwing van Christus (=die Gesalfde) deelagtig, en “deur die Gees gedoop tot een liggaam” (1 Kor. 12:13): Dit is wat plaasvind op Pinksterdag.

Hierdie salwing is tot onderlinge diens, om elkeen “sy gawes tot nut en saligheid van die ander lede gewillig en met vreugde aan te wend” (Sondag 21: gemeenskap van die heiliges) tot opbouing van die liggaam van Christus (Ef. 4:12): die kerk is nie alleen ‘n gemeenskap van geloof en van hoop nie, maar ook van liefde (1 Kor. 13:13).

So is die “Christelike kerk” dan ‘n “koninklike priesterdom, ‘n heilige volk …. om te verkondig die deugde van Hom wat hulle uit die duisternis geroep het tot sy wonderbare lig (1 Petr. 2:9).

Elke poging om hierdie amp van die gelowiges aan te tas, tas die kerk in sy Christelikheid aan.

(d) Die kerk is een.

Dit word deur die Apostoliese Geloofsbelydenis onderstel: “Ek glo ‘n heilige, algemene, Christelike kerk,” en deur die Nederlandse Geloofsbelydenis uitgespreek: “Ons glo en bely ‘n enige, katolieke of algemene kerk . . . .”

Die eenheid kan gesien word soos dit voortvloei uit die algemeenheid van die kerk, nl., dat daar net één kerk kan wees. Daar is dan ook net één Middelaar tussen God en mense, die mens Jesus Christus (1 Tim. 2:5); so is daar net één kerk vir alle tye. En, soos Israel enig was onder die nasies van die wêreld, so kan die kerk as “volk van God” ook net een wees uit al die nasies van die wêreld.

Die eenheid kan ook gesien word soos dit voortvloei uit die Christelikheid van die kerk, en beskryf dan as eienskap die innerlike eenheid van die kerk. Dit is ook eienskap en nie ideaal nie. Die eenheid is iets wat bestaan, wel onsigbaar, maar as ‘n geestelike werklikheid in Christus: sy liggaam. Die eenheid bestaan ook in die apostoliese Woord, waarop Christus sy gemeente bou (Matt. 16:18).

Kerkverband bring dus nie hierdie eenheid tot stand nie, maar bring ‘n bestaande eenheid tot openbaring. Dit kan egter alleen op die gegewe grondslag van Gods Woord.

Hierdie eenheid is ook gegee in die woord “kerk” = “vergadering” (kahal). In “kerk” sit dus opgeslote die gedagte van “byeenbrenging”, en wel in “een liggaam”. Die middelmuur van skeiding is hier afgebreek tussen Israel en die nasies (Ef. 2:14 vv.) en alle skeidsmure tussen mens en mens (Gal. 3:23; Kol. 3:11).

Hierdie eenheid in Christus staan teenoor die valse eenheidstrewe om al die nasies in een wêreldryk of sisteem saam te dwing: die Pinksterwonder teenoor Babel.

_____________________________

Bron: Nuwe en Ou Dinge, prof. WJ Snyman

Volgende keer: Die kentekens van die kerk

Die reeks is hier beskikbaar: Die Kerk – prof. WJ Snyman

Leave a Comment

Posted in eienskappe van die kerk, kerk, Kerk by WJ Snyman, kerklos, kerkreformasie, wj snyman

Posted by: proregno | September 21, 2016

Islam evangelisasie (7)

Ek plaas met erkenning aan die bron (RFPA) ‘n reeks wat gaan oor die verkondiging van die Evangelie van ons Here Jesus Christus aan ons Moslem bure. Hopelik kan dit ons toerus om die Groot Opdrag na te kom daar waar die Here ons elkeen geplaas het (Matt.28:16-20):

ISLAM (7)

by Rev. Martyn McGeown

Arguably, among the most complicated questions in Christology (the doctrine of Christ) are those that concern the natures of Christ. Christians believe that Jesus Christ is both divine (He is the eternal, only begotten Son of God, the second person of the Godhead) and human (He is the man Jesus of Nazareth, with a real, physical human body and a real, spiritual human soul).

Confusion arises when we try to understand how the divine and the human are related in Jesus. The Qur’an says nothing about this, which is understandable—the Qur’an teaches a merely human Jesus (Isa). Although the Jesus of the Qur’an is virgin born and performed miracles, he is a mere human prophet like Moses, Elijah or some other servant of God. It is true that Jesus (Isa) is highly esteemed in Islam, but the Qur’an falls far short of honoring Jesus as the Son of God, a truth that the Qur’an vehemently denies. The New Testament, however, is not satisfied with faint—and false—praise for Jesus. “All men should honor the Son, even as they honor the Father. He that honoureth not the Son honoureth not the Father which hath sent him” (John 5:23).

In the last blog post we mentioned certain questions that the Muslim might raise in objection to the truth of the Incarnation of the Son of God:

“If Jesus is God, how could He be hungry?”

“If Jesus is God, how could He be tired?”

“If Jesus is God, how could He pray to God?”

“If Jesus is God, how could He die?”

“If Jesus is God, who was ruling the universe when He was in the grave?”

The simple answer to those questions is that Jesus was hungry, tired, suffered, and died only according to His human nature; and that (while a human being) Jesus still ruled according to His divine nature. That is simple to state, but less simple to understand.

When you observe Jesus Christ in Matthew, Mark, Luke and John, you are observing one who is the eternal Son of God (that is His person) in the human flesh. “And the Word was made flesh and dwelt among us” (John 1:14). When the baby Jesus lay in the manger, He was the Son of God or the Word made flesh. When the boy Jesus grew up in Nazareth, He was the Son of God or the Word made flesh. When the young man Jesus worked as a carpenter, He was the Son of God or the Word made flesh. When the adult Jesus walked around Galilee, or sat in a fishing boat, He was the Son of God or the Word made flesh. When after a long day, Jesus sat down to a meal, ate food, drank water or wine, and then fell asleep, He was the Son of God or the Word made flesh. When Jesus suffered and died on the cross, He was the Son of God or the Word made flesh.

He never ceased to be the Son of God—His deity or divinity was not diminished in the Incarnation.

He never ceased to be man—His humanity was not changed in its union with the divine Son of God.

Jesus was both God and man. Even today, in heaven, Jesus is still both God and man.

Each of those two natures in Jesus has its own distinct properties. Those two natures must not be confused, therefore.

It is the property of humanity to be finite. Therefore, Jesus’s human nature (exactly because it is a true human nature) is finite.

The human body of Jesus, therefore, grew. He grew as a child until He reached His adult height. To speak of an infinite human body that fills heaven and earth by its immensity is nonsense. No human body can be immense, infinite or omnipresent.

The human mind of Jesus, therefore, developed. Jesus was ignorant as a child, just as we were, so He had to learn. Of course, His mind was sharper and keener than ours, simply because His mind was unimpaired by sin, but Jesus never reached a stage in His development when He was omniscient in His human mind. Omniscience is not a human characteristic. (Jesus is omniscient, but only according to His divine nature). That explains, for example, why Jesus was ignorant of certain things not revealed to Him by the Father.

The human body of Jesus, therefore, was not omnipotent. An omnipotent human body is a contradiction in terms. (Jesus is omnipotent, but only according to His divine nature). That explains, for example, how Jesus was able to experience fatigue, pain, hunger, thirst and other natural human weaknesses. He experienced such sensations in His real, finite, non-omnipotent human nature.

It is the property of divinity to be infinite, unchangeable, eternal, omniscient and omnipotent. Therefore, Jesus is and remained infinite, unchangeable, eternal, omniscient and omnipotent. For example, when Jesus perceived the thoughts of the Pharisees, He displayed His omniscience (Mark 2:8). When Jesus calmed the storm of the Sea of Galilee, He displayed His omnipotence (Mark 4:9). Indeed, in all of His miracles Jesus displayed His omnipotence as the Son of God. However, for the most part, during His life on earth Jesus’ glory as the Son of God was hidden behind the infirmity of His flesh. Nevertheless, when Jesus showed His power, not even His enemies could deny it.

As I have indicated more than once, the questions concerning the true divinity and perfect humanity of Christ were settled at the Council of Chalcedon in 451 AD, over a century before Mohammed’s birth. That Mohammed was unaware of these things and makes no effort to interact with Christianity’s official creeds is remarkable.

A much later Christian confession, the Belgic Confession, explains the relationship this way:

We believe that by this conception, the person of the Son is inseparably united and connected with the human nature; so that there are not two Sons of God, nor two persons, but two natures united in one single person: yet, that each nature retains its own distinct properties. As then the divine nature hath always remained uncreated, without beginning of days or end of life, filling heaven and earth: so also hath the human nature not lost its properties, but remained a creature, having beginning of days, being a finite nature, and retaining all the properties of a real body… (Article 19).

The next question we must face is why did Jesus come? Why did the Son of God become incarnate? And the answer is quite simply at the very heart of the Christian gospel: He came to suffer and die for the sins of His people.

To that subject we turn next, DV.

__________________

This post was written by Rev. Martyn McGeown, missionary-pastor of the Covenant Protestant Reformed Church in Northern Ireland stationed in Limerick, Republic of Ireland.
__________________

Die res van die reeks: Islam evangelisasie

Leave a Comment

Posted in apologetiek, evangelisasie, islam, islam evangelisasie, Koran, moslems

Posted by: proregno | September 20, 2016

Skrifoordenking: Markus 1:35-39 – Predikers wat bid

En vroeg in die môre, nog diep in die nag, het Hy opgestaan en uitgegaan en na ‘n eensame plek vertrek en daar gebid.
En Simon en die wat by hom was, het Hom gevolg.
En toe hulle Hom vind, sê hulle vir Hom: Almal soek U.
En Hy sê vir hulle: Laat ons na die naburige dorpe gaan, sodat Ek ook daar kan preek; want daarvoor het Ek uitgegaan.
En Hy het die hele Galiléa deur in hulle sinagoges gepreek en die duiwels uitgedryf.

Hier volg JC Ryle se Skrifoordenking oor hierdie gedeelte, waar hy wys op die twee sentrale sake waarmee bedienaars van die Woord besig moet wees, en waarin Jesus ook ons voorbeeld is, soos ons daarvan lees in Hand.6:3,

... maar ons sal volhard in die gebed en die bediening van die woord.

__________________________

Mark 1:35-39

Every fact in our Lord’s life on earth, and every word which fell from His lips, ought to be deeply interesting to a true Christian. We see a fact and a saying in the passage we have just read, which deserve close attention.

We see, for one thing, an example of our Lord Jesus Christ’s habits about private prayer. We are told, that “in the morning, rising up a great while before day, He went out and departed into a solitary place, and there prayed.”

We shall find the same thing often recorded of our Lord in the Gospel history.

When He was baptized, we are told that He was “praying.” (Luke 3:21.)

When He was transfigured, we are told, that “as He prayed, the form of His face was altered.” (Luke 9:29.)

Before He chose the twelve apostles, we are told that “He continued all night in prayer to God.” (Luke 6:12.)

When all men spoke well of Him, and would sincerely have made Him a King, we are told that “He went up into a mountain alone to pray.” (Mark 14:23.)

When tempted in the garden of Gethsemane, He said, “Sit here, while I pray.” (Mark 14:34.)

In short, our Lord prayed always, and did not faint. Sinless as He was, He set us an example of diligent communion with His Father. His Godhead did not render Him independent of the use of all means as a man. His very perfection was a perfection kept up through the exercise of prayer.

We ought to see in all this the immense importance of private devotion.

If He who was “holy, harmless, undefiled, and separate from sinners,” thus prayed continually, how much more ought we who are compassed with infirmity?

If He found it needful to offer up supplications with strong crying and tears, how much more needful is it for us, who in many things daily offend?

What shall we say to those who never pray at all, in the face of such a passage as this?

There are many such, it may be feared, in the list of baptized people–many who rise up in the morning without prayer, and without prayer lie down at night–many who never speak one word to God.

Are they Christians?

It is impossible to say so.

A praying Master, like Jesus, can have no prayerless servants. The Spirit of adoption will always make a man call upon God. To be prayerless is to be Christless, Godless, and in the high road to destruction.

What shall we say to those who pray, yet give but little time to their prayers?

We are obliged to say that they show at present very little of the mind of Christ. Asking little, they must expect to have little. Seeking little, they cannot be surprised if they possess little. It will always be found that when prayers are few, grace, strength, peace, and hope are small.

We shall do well to watch our habits of prayer with a holy watchfulness. Here is the pulse of our Christianity. Here is the true test of our state before God. Here true religion begins in the soul, when it does begin. Here it decays and goes backward, when a man backslides from God. Let us walk in the steps of our blessed Master in this respect as well as in every other. Like Him, let us be diligent in our private devotion. Let us know what it is to “depart into solitary places and pray.”

We see, for another thing, in this passage, a remarkable saying of our Lord as to the purpose for which He came into the world. We find Him saying, “let us go into the next towns, that I may PREACH there also–for that is why I have come.”

The meaning of these words is plain and unmistakable. Our Lord declares that He came on earth to be a preacher and a teacher. He came to fulfill the prophetical office, to be the “prophet greater than Moses,” who had been so long foretold. (Deut. 18:15.) He left the glory which He had from all eternity with the Father, to do the work of an evangelist. He came down to earth to show to man the way of peace, to proclaim deliverance to the captives, and recovering of sight to the blind.

One principal part of His work on earth, was to go up and down and publish glad tidings, to offer healing to the broken-hearted, light to those who sat in darkness, and pardon to the chief of sinners. He says, “That is why I have come.”

We ought to observe here, what infinite honor the Lord Jesus puts on the office of the preacher. It is an office which the eternal Son of God Himself undertook. He might have spent his earthly ministry in instituting and keeping up ceremonies, like Aaron. He might have ruled and reigned as a king, like David. But He chose a different calling. Until the time when He died as a sacrifice for our sins, His daily, and almost hourly work was to preach. He says, “That is why I have come.”

Let us never be moved by those who cry down the preacher’s office, and tell us that sacraments and other ordinances are of more importance than sermons. Let us give to every part of God’s public worship its proper place and honor, but let us beware of placing any part of it above preaching.

By preaching, the Church of Christ was first gathered together and founded, and by preaching, it has ever been maintained in health and prosperity.

By preaching, sinners are awakened.

By preaching, inquirers are led on.

By preaching, saints are built up.

By preaching, Christianity is being carried to the heathen world.

There are many now who sneer at missionaries, and mock at those who go out into the high-ways of our own land, to preach to crowds in the open air. But such persons would do well to pause, and consider calmly what they are doing. The very work which they ridicule is the work which turned the world upside down, and cast heathenism to the ground. Above all, it is the very work which Christ Himself undertook.

The King of kings and Lord of lords Himself was once a preacher.

For three long years He went to and fro proclaiming the Gospel. Sometimes we see Him in a house, sometimes on the mountain side, sometimes in a Jewish synagogue, sometimes in a boat on the sea. But the great work He took up was always one and the same. He came always preaching and teaching. He says, “That is why I have come.”

Let us leave the passage with a solemn resolution never to “despise prophesying.” (1 Thess. 5:20.) The minister we hear may not be highly gifted. The sermons that we listen to may be weak and poor. But after all, preaching is God’s grand ordinance for converting and saving souls.

The faithful preacher of the Gospel is handling the very weapon which the Son of God was not ashamed to employ. This is the work of which Christ has said, “That is why I have come.”

Want aangesien in die wysheid van God die wêreld deur die wysheid God nie geken het nie, het dit God behaag om deur die dwaasheid van die prediking die wat glo, te red; want die Jode vra ‘n teken en die Grieke soek wysheid, maar ons verkondig Christus wat gekruisig is, ‘n struikelblok vir die Jode en dwaasheid vir die Grieke; maar vir die wat geroep is, Jode sowel as Grieke: Christus, die krag van God en die wysheid van God. … En toe ek by julle gekom het, broeders, het ek nie aan julle die getuienis van God kom verkondig met voortreflikheid van woorde of van wysheid nie, want ek het my voorgeneem om niks anders onder julle te weet nie as Jesus Christus, en Hom as gekruisigde. – 1 Kor.1:21-24; 2:1,2

_________________________

Bron: Expository Thoughts on the Gospels

Nog Skrifoordenkings van JC Ryle

1 Comment

Posted in bybelstudie, Bybelverklaring, jc ryle, predikant, prediking, preke, Skrifoordenking, Skrifoordenkings, Skrifverklaring, Woordoordenking

Posted by: proregno | September 19, 2016

Preek: Josua 8:1-29 Die Here tug ons sodat ons die weg van gehoorsaamheid sal leer

DIE HERE TUG ONS SODAT ONS DIE

WEG VAN GEHOORSAAMHEID SAL LEER

Skriflesing: Josua 8:1-29 en Hebreërs 5:6-10

Preekteks: Josua 8:1-29

Preekopname (GK Carletonville, 2016-07-10):

Aflaai: Josua 8:1-29

Preeknotas (let wel, dit is net notas, die volledige preek is die opname hierbo):

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

Ons het in Ps.89:12,13 gesing dat die Here wat ons in ewige guns aanskou,

ons as sy kinders ook baiemaal tugtig met sy roede,

as ons afdwaal van sy weë.

En as dit dan begin swaar gaan, dan begin die vrae:

Maar is die Here my dan nie barmhartig nie, het Hy my nie vergewe nie ?

Het die Here my dan nie gered om alles vir my ten goede te laat meewerk nie,

hoekom nou hierdie tugtiging en strawwe wat oor my lewe kom,

Nou geliefdes,

Dit is presies waar die Here se volk hom nou bevind,

daar in die gebeure van hfst.6 en 7, nou aan die begin van hfst.8

Die toorn van die Here het ontvlam oor Israel,

vanweë die bangoed wat Israel hul aan vergryp het in Jerigo.

Die Here het beveel dat alles met die ban getref word in Jerigo,

maar Agan en sy familie het daarvan geneem,

en so die Here se oordeel oor Israel gebring.

Eers nadat Agan en sy familie gestenig is,

lees ons daar in v.26 van hoofstuk 7

Toe het die HERE Hom afgewend van die gloed van sy toorn

Die volk het opnuut hier geleer, en ons leer dit saam met hulle,

dat die Here wat hul in sy liefde,

in sy getrouheid aan sy genadeverbond met Abraham, Isak en Jakob,

die Here wat hul in sy genade en liefde gered het uit Egipte,

ook ‘n heilige regverdige God, Verlosser en Here is,

wat wil hê sy volk moet Hom nou dien in dankbare vrees,

volgens sy goeie bevele.

Sy genade mag nie misbruik word om sy gebooie,

sy wet, sy verbond te oortree nie.

Soos die woorde in Ps.130 wat ons gesing het,

….. Maar nee, daar is vergewing, altyd by u gewees,

daarom word U met bewing reg kinderlik gevrees.

Dit is wat ons dan vanoggend ook leer uit Josua 8,

Die HERE bemoedig en lei sy volk opnuut,

om Hom in dankbaarheid vir hul redding,

te dien volgens sy bevele. (x2)

Anders gestel: Die HERE tugtig sy kinders sodat hul kan leer dat Hy ons in die weg van gehoorsaamheid sal versorg en seën.

Ons sien dit in 2 sake hoe die Here sy volk seën:

1) In verse 1 – 29 hoe Josua en die volk,

trou volgens die Here se bevele die stad Ai verower.

2) In verse 30-35 hoe die hele volk hul opnuut verbind om die Here van die verbond trou te dien volgens sy bevele wat Hy gegee het deur Moses.

(Vanoggend kyk ons na v.1-29, en volgende keer van verse 30-35)

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | September 14, 2016

Die Kerk (1): Die woord ‘kerk’ – prof. WJ Snyman

DIE KERK (1): DIE WOORD ‘KERK’

deur prof. WJ Snyman

Inleiding (deur S. Le Cornu)

Ek beplan om in die opkomende weke artikels te plaas van prof. Willie Snyman aangaande die kerk, DV. Dit is seker nie nuwe nuus dat ons land al minder kerklik word nie. Daar heers groot verwarring, en al meer mense word kerklos. Mense is teleurgestel in ‘die kerk’, vir goeie maar ongelukkig ook vir slegte redes. Allerlei alternatiewe vorme van ‘kerke’ word opgesoek. Daar is ook ‘n jonger geslag wat begin pleit vir ‘churchless christianity’ (sien bv. Kevin die Young se artikel oor hierdie tendens: Stop the Revolution. Join the Plodders).

Hopelik kan hierdie artikels mense help om opnuut te besin oor wat kerk is volgens die Skrif en waar ek my moet voeg by ‘n plaaslike kerk.

Prof. WJ (Willie) Snyman, was dosent in Nuwe Testament aan die Teologiese Skool, Potchefstroom (1946 – 1969). Die artikels kom uit die bundel, Nuwe en Ou Dinge (Potchefstroom: Pro Rege, 1977), maar ek gaan my eie indeling volg waar nodig, om sy artikels hier op my blog te plaas, met hier en daar opmerkings bygevoeg. U is welkom om in die ‘comments’ afdeling saam te gesels oor hierdie baie belangrike onderwerp.

Hier is prof. Snyman aan die woord:

_____________________________________

1. DIE WOORD ‘KERK’

(a) Ons Belydenis verstaan daaronder: ‘n “heilige vergadering van almal wat waarlik in Christus glo”. Dus, die gelowiges as groot geheel, en wel “van die begin van die wêreld af …. tot aan die einde toe” (Nederlandse Geloofsbelydenis, Art. 27). In die volgende artikel word “kerk” egter gebruik vir gelowiges in plaaslike verband, deur ons gewoonlik “gemeente” genoem.

Die Heidelbergse Kategismus vervang weer “kerk” deur “gemeente” (Sondag 21), en gebruik dan die woord “gemeente” vir al die gelowiges saam.

So ook die Kerkorde (Art. 1). Hier sien “gemeente” op die kerk as geheel, maar dan ook weer op ‘n “plaaslike gemeente” (Artt. 4 en 5). In hierdie selfde artikel word die “plaaslike gemeente” ook “kerk” genoem, en word gespreek van kerke (Art. 4) in dieselfde sin as van gemeentes (Art. 5).

Hieruit is duidelik: Die onderskeiding dat “gemeente” ‘n versameling sou wees van versone (gelowiges) en “kerk” ‘n versameling van gemeentes, is nie juis nie.

Ewemin die onderskeiding dat “kerk” die gelowiges as groot geheel sou wees, en “gemeente” die gelowiges in plaaslike verband.

Kerk is die vergadering van gelowiges (a) as groot geheel, en (b) ook in plaaslike verband — net soos “gemeente”.

In geen geval sien kerk op ‘n versameling van gemeentes nie.

(b) “Kerk” is ook nie ‘n samekoms van mense (gelowiges) sonder meer nie, maar ‘n samekoms met God.

“Kerk” is afkomstig van die Griekse woordvorm kuriakè, wat beteken “die Here s’n”, of “eiendom van die Here”.

Noem ons die gebou waarin die gemeente saamkom “kerk”, dan beteken kerk: “Die huis van die Here”, en dan beteken ons samekoms in die “kerk” ‘n samekoms met die Here.

In eintlike sin is egter die gemeente wat in die gebou saamkom, die “kerk”.

Hiermee word die gemeente dan beskryf as “die Here s’n”, “die volk van sy eiendom” (1 Petr. 2:9), wat Hy gekoop het deur sy bloed (Kateg., Sondag 1). Daarom is Hy onse Here (Kurios, Sondag 13), en ons sy eiendom (“Kuriakè”, “kerk”).

Dink ons verder daaraan dat die “vergadering van die gelowiges” self ook genoem word ‘n gebou van God (1 Kor. 3:9), dan is die verband duidelik tussen die kerk en die tempel, die plek waar God gewoon het onder sy volk, en hulle met Hom saamgekom het. So is die kerk nou self die tempel, “die woning van God in die Gees” (Ef. 2:22).

Hoeseer “kerk” en “gemeente” dus ook dieselfde mag beteken, wil ons tog die woord “kerk” behou, omdat hierin tot uitdrukking kom: Die samekoms met God, wat ons tot sy eiendom gemaak het deur die bloed van Christus, en onder ons woon deur sy Gees.

So is “kerk” dan (a) al die gelowiges saam, as gebou van God, maar ook (b) die gelowiges in hul samekoms, as samekoms met God.

Ook hier sal die woord “kerk” vir homself spreek as ons weet dat waar die woorde”roep” en “roeping” voorkom in die Nuwe Testament, ‘n vorm van dieselfde woord staan, wat by ons vertaal is met “gemeente” (kerk). Die oorspronklike is hier “Ekklesia”, en as die apostel sy gemeentes toespreek as “geroepe heiliges” (Rom. 1:7; 1 Kor. 1:2) dan gebruik hy net ‘n ander vorm van dieselfde woord.

“Gemeente” lê nadruk op die gemeenskap van gelowiges.

“Kerk” lê nadruk op hul saamvergadering met God.

Die Nuwe Testamentiese woord “ekklesia” lê nadruk op hul sameroeping deur God.

Meer bepaald het die Grieke hierdie woord gebruik vir die vergadering van die volk, saamgeroep deur ‘n gevolmagtigde bode.

So is die verband duidelik tussen Kerk en “prediking”. Wat is predikant? Dit is om ‘n boodskap te bring namens God. Hier is dit die evangelie, die “goeie boodskap” (Jes. 40:9), eers deur God self geopenbaar in die paradys, verkondig deur die aartsvaders en profete, afgebeeld in die skadudiens van Israel, en ten laaste vervul in Christus (HK, Sondag VI). En so roep Christus nog deur sy boodskappers, die apostels, en in aansluiting aan hulle, deur sy predikers (2 Kor. 4:20).

Waar is die kerk? Waar God roep.

Sinds wanneer is daar ‘n kerk en tot wanneer?

Sinds God roep en solank God roep, d.i. van die begin van die wêreld af …. tot die einde toe (Matt. 16:18b).

Maar dan is ook duidelik dat die predikamp nog glad nie die kerk uitmaak nie (Luthers). Die boodskappers is nie die kerk nie, maar die geroepenes. Kerk is die “vergadering van gelowiges”.

(d) Kerk is: die volk van God.

“Ekklesia” (gemeente, kerk) in die Nuwe Testament is vertaling van die Ou Testament “kahal” (of “eda”): “vergadering”. en wel: die vergadering van Israel (vg. Ex. 12, en deurgaans) as ‘n vergadering (volk) van God.

Israel was “volk van God” omdat die Here onder hulle gewoon het, eers in die tabernakel (“tent van samekoms”, vg. Ex. 27:21, en deurgaans), later in die tempel waar hulle met die Here moes vergader. Maar ook omdat die Here hulle in Abraham geroep het, en uit hom op wonderdadige wyse geformeer het. Daarom was hulle syne (Jes. 43:1; 44:2). As “volk van God” is hulle daardeur onderskei dat hulle die woorde van God gehad het (Rom. 3:2) deur sy profete; die diens van die versoening in die tempel met die priester, en geregeer is deur ‘n koning, hulle van God gegee. Hulle was ‘n “koninkryk van priesters”, ‘n heilige nasie vir die Here (Ex. 19:6).

In die kerk sien ons egter die vervulling van wat in Israel slegs skadu was. Daarom geld van die kerk met geestelike verdieping, dat die kerk is wat Israel was: die volk van God (1 Petr. 2:9 vgl. Ex. 19:6).

Daar moet nog op gelet word dat Israel nie allengs die volk van God geword het nie. Hulle was die volk van God van die aanvang af. Die geskiedenis toon veeleer hoe hulle geword het van ‘n vergadering (Kahal) tot ‘n verstrooiing, omdat hulle die Here verlaat het.

Maar ook in die Verstrooiing is hulle weer beeld van die Kerk soos dit versprei is oor die ganse aarde. Nou kan Israel nie meer vergader om die tempel nie, maar net nog in aparte samekomste. So ontstaan sinds die ballingskap die “sinagoges”: niks anders as die openbaring van die kahal in die verstrooiing. Hulle eie samekomste noem die Christene egter kerke (ekklessia in die meervoud, o.a. Gal. 1:2), en gee daarmee te kenne dat hulle die ware voortsetting is van wat Israel was. Die kerk is die ware volk van God in die plek van Israel.

____________________________

Volgende keer: Die eienskappe van die kerk

Die reeks is hier beskikbaar: Die Kerk – prof. WJ Snyman

3 Comments

Posted in kerk, Kerk by WJ Snyman, kerklos, kerkreformasie, wj snyman

Posted by: proregno | September 1, 2016

Islam evangelisasie (6)

ISLAM (6)

by Rev. Martyn McGeown

We have—for the benefit of the Muslim neighbor, who does not understand the Christian faith—been explaining the great wonder of the Incarnation.

We have noted that

(1) The one who became incarnate is the Son of God;

(2) His becoming the Son of God did not mean that He ceased to be fully divine;

(3) In becoming incarnate, the Son of God took to Himself a real, complete human nature of body and soul; and

(4) The human (nature) and divine (nature) in Christ (the eternal Son of God) are distinct.

This wonder took place in the virgin conception and birth. The Qur’an teaches the virgin birth, that is, it teaches that Mary give birth to Jesus (Isa) when she had not known a man sexually (Surah 3:47; 19:19-22). However, the virgin birth in Islam does not really serve any purpose; it is simply given to be a sign (Surah 19:21)—a sign of what, we might wonder.

The Bible gives very great importance to the virgin conception and birth, for in this very way the Son of God became a real human being, or “the Word was made flesh” (John 1:14). (Incidentally, the Bible does not accord such importance to the virgin birth in order to honor Mary, who is but an instrument in God’s hand. We honor Christ by confessing His incarnation through the virgin birth).

Listen to the following exchange between the angel Gabriel and Mary in Luke 1:31-35,

And, behold, thou shalt conceive in thy womb, and bring forth a son, and shalt call his name Jesus. He shall be great, and shall be called the Son of the Highest: and the Lord God shall give unto him the throne of his father David: and he shall reign over the house of Jacob for ever; and of his kingdom there shall be no end. Then said Mary unto the angel, How shall this be, seeing I know not a man? And the angel answered and said unto her, The Holy Ghost shall come upon thee, and the power of the Highest shall overshadow thee: therefore also that holy thing which shall be born of thee shall be called the Son of God.

The goal or purpose of the virgin birth is not merely to be a sign—it is a sign, but it is more than a sign. The virgin birth is the vehicle of the incarnation. It is the way in which the Son of God becomes human. Notice that Gabriel identifies the son that Mary shall bear as

(1) the Son of the Highest;

(2) holy; and

(3) the Son of God.

Notice, too, that the wonderworker of this miracle will be the Holy Ghost (or the Holy Spirit).

Something deeply mysterious and wonderful took place in the womb of the Virgin Mary. Who can fathom it? The Holy Spirit took part of the flesh of Mary, part of her human nature. This was necessary so that Jesus might be related to the human race and a true descendant of King David. Then without the use of any flesh from a man (such as Joseph, Mary’s espoused husband, who is entirely excluded from this miracle), the Holy Spirit formed a real, complete human nature.

That human nature consists of body and soul.

Who can fathom the coming together of a body and soul when we are formed in our mother’s wombs? How much greater is that wonder by which a real human body (a human embryo at this point) and soul were formed in Mary’s womb for the Son of God! To that real human nature the person of the Son of God united Himself by the power of the Holy Spirit. The result is that the eternal Son of God, without ceasing to be God, became true man.

Jesus from the very moment of His conception was fully and true God, and fully and true man. When He was born, Jesus was fully and true God and fully and true man. Throughout His earthly life, Jesus was fully and true God and fully and true man. And in His death, Jesus was fully and true God and fully and true man.

Another sublime passage on the Incarnation is Philippians 2:5-8:

Let this mind be in you, which was also in Christ Jesus: who, being in the form of God, thought it not robbery to be equal with God: but made himself of no reputation, and took upon him the form of a servant, and was made in the likeness of men: and being found in fashion as a man, he humbled himself, and became obedient unto death, even the death of the cross.

Consider briefly these words.

First, Jesus is “in the form of God” and “equal with God.” Those two expressions mean that He is God.

Second, Jesus “was made in the likeness of men” and “being found in fashion as a man.” Those expressions mean that He is truly human.

Third, Jesus “made himself of no reputation,” “took upon himself the form of a servant,” “humbled himself” and “became obedient.” Those expressions speak of His voluntary submission or humiliation. And the whole passage is designed to illustrate the virtue of humility.

Another passage in this connection is Romans 8:3:

For what the law could not do, in that it was weak through the flesh, God sending his own Son in the likeness of sinful flesh, and for sin, condemned sin in the flesh.

Notice the precision of language. God sent His own Son in the likeness of sinful flesh. God did not send His own Son in the likeness of flesh. That would be a denial of the reality of Christ’s human nature. God did not send His own Son in sinful flesh. That would be a denial of the reality of Christ’s sinless purity. God sent His own Son in the likeness of sinful flesh. That perfectly encapsulates the truth of the Incarnation.

One final passage that speaks powerfully about the Incarnation is Galatians 4:4-5:

But when the fulness of the time was come, God sent forth his Son, made of a woman, made under the law, to redeem them that were under the law, that we might receive the adoption of sons.

The important expressions here are “made of a woman” (a reference to the Incarnation—Jesus was not merely made “in” but “of” [out of] a woman) and “made under the law” (a reference to His humiliation, for Jesus voluntarily placed Himself under the law in order to obey it, and in order to deliver us from the penalty of the law).

All of this makes Jesus Christ altogether unique. He is the only one who has ever lived who is both God and man. He is the eternal Son of God, and He is a true human being. That is the meaning of the Incarnation, which is so important for our salvation.

One final matter in this connection is the vital relationship between the human and divine in Jesus. If this is not understood, Jesus becomes inexplicable. It is exactly because the Muslim does not understand this that the Incarnation is such a stumbling block to him. It is exactly because of these misunderstandings that the Muslim will bring objections such as these:

“If Jesus is God, how could He be hungry?”

“If Jesus is God, how could He be tired?”

“If Jesus is God, how could He pray to God?”

“If Jesus is God, how could He die?”

“If Jesus is God, who was ruling the universe when He was in the grave?”

These questions might seem foolish to the Christian, but to the Muslim they are genuinely perplexing issues. (Incidentally, you will hear similar objections from cultists such as the so-called Jehovah’s Witnesses). Some may ask the questions in a mocking, sneering tone, but we should not respond in kind:

“But sanctify the Lord God in your hearts: and be ready always to give an answer to every man that asketh you a reason of the hope that is in you with meekness and fear” (I Peter 3:15).

To those questions we turn next time, DV.

__________________

This post was written by Rev. Martyn McGeown, missionary-pastor of the Covenant Protestant Reformed Church in Northern Ireland stationed in Limerick, Republic of Ireland.
__________________

Die res van die reeks: Islam evangelisasie

Leave a Comment

Posted in apologetiek, evangelisasie, islam, islam evangelisasie, Koran, moslems

Posted by: proregno | August 29, 2016

Boekbekendstelling: Disputations on the Judicial Laws of Moses

DISPUTATIONS ON THE JUDICIAL LAWS OF MOSES

Johannes Piscator (1546–1625) may not be a household name today, but that is hardly for want of an international, multi-generational legacy. His clear and firm stance on God’s justice as revealed in the judicial laws of Moses influenced giants of Reformed theology for nearly two centuries afterward. As the reader will learn, Piscator’s views were held by several key figures, helped shape the Puritan movements and governments in both England and America, and influenced the formation of the Westminster Confession of Faith.

It is time that this nearly-forgotten theologian, and his doctrine of the law, be resurrected and given a rightful consideration among the hall of fame of Reformers.

To that end, we present Piscator’s work on the judicial laws of Moses most often cited often by subsequent writers: the Appendix to his commentary on Exodus. Originally titled “Observations on Chapters 21, 22, 23, namely, an explanation of controversial questions about the abrogation of the judicial laws of Moses,” it is here published as a stand-alone book: Disputations on the Judicial Laws of Moses.

Content:

1. The Thesis

2. The Thesis Confirmed by Seven Proofs

To prevent arbitrary injustice

The abiding validity of the law (Matt. 5: 17)

Christ and the Lex Talionis.

A parallel to the unchanging moral laws.

The magistrate and the Word of God

3. Against Twenty-Two Objections.

1. The judicial law was for Israel only.

2. The judicial law as only an example.

3. The judicial law does not forbid revision of itself.

4. The judicial law requires revision of itself.

5. The judicial law is not detailed enough.

6. The judicial law no longer binds unless it is repeated in the New Testament.

7. Paul’s use of his Roman citizenship

8. Paul’s teaching in Romans 13

9. Must we become Jews first?

10. Jewish legislation ended with Christ’s Advent.

11. Jeremiah and the New Covenant.

12. The Gospel does not affect civil governments.

13. Caesar has the authority to make new laws

14. The judicial law existed only to distinguish Israel until the Blessed Seed should come.

15. Paul refutes the judaizing Ebionites and defends diverse civil customs.

16. The entirety of the law was abrogated after John the Baptist.

17. Christians are free from the yoke of the entire law.

18. Galatians establishes the abrogation of both the judicial and the ceremonial laws.

19. Paul and Peter require Christians to obey pagan magistrates.

20. Whatever laws may be are from God

21. Daniel, Nehemiah, and Mordecai

____________________

Bookreview

Die boek is hier beskikbaar in harde kopie, Kindle, e-pub en PDF:

Disputations of the Judicial Law of Moses

Leave a Comment

Posted in Bybelse reg, gevalle wette, juridiese wette, moses se wet, wet, wet van God, wetgewing

Posted by: proregno | August 22, 2016

Preek: Psalm 47 Alle volke moet die HERE prys

ALLE VOLKE MOET DIE HERE PRYS

Skriflesing: Gen.12:1-3; Psalm 47; Gal.3:7-9

Preekteks: Psalm 47

Preekopname (GK Carletonville, 2016-07-17):

Aflaai: Psalm 47

Preeknotas (let wel, dit is net notas, die volledige preek is die opname hierbo):

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

Die Psalmboek bestaan uit verskillende soorte Psalms,bv

lofsange (bv. Ps.100), klaagliedere (bv. Ps.70), dankseggings (bv. Ps.18), psalms van vertroue (bv. Ps.23), herinneringspsalms (bv. Ps.105), wysheidspsalms (bv. Ps.1), koningspsalms (bv. Ps.98), lydingspsalms (bv. Ps.22), Messiaanse Psalms (bv. Ps.2, 110).

Ps.47 is ’n kombinasie van veral die volgende 3 soorte:

Dit is ’n Koningspsalm, omdat ons daar lees en sing dat die HERE,

’n groot Koning is oor die hele aarde is, v.3

Dit is ’n Lofpsalm, omdat daar heeltyd die oproep is om die Here te

loof en te prys, v.1,7,8

Dit is ’n Messiaanse Psalm, omdat dit profeteer van die Here se Koningskap

oor die hele aarde deur Christus se troonbestyging, v.6 en 8.

Daarom wil ons vanoggend leer uit hierdie Psalm

Alle volke moet juig tot eer van God,

vir die reddingswerk wat deur Christus gedoen is

Ons let op 2 sake:

Die Here se volk in die OT moet Hom prys vir sy reddingswerk
Alle volke moet die Here prys vir sy reddingswerk

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | August 18, 2016

Boekbekendstelling: Biblical Law, HB Clark

BIBLICAL LAW

Being a Text of the Statutes, Ordinances, and Judgments Established in the Holy Bible—with Many Allusions to Secular Laws Ancient, Medieval and Modern—Documented to the Scriptures, Judicial Decisions and Legal Literature

by HB Clark

“Biblical Law is one of the most comprehensive studies of the application of the Bible to contemporary life that one will ever come across. For Clark, law means a rule or a body of rules for the government of human life, prescribing rights and duties and regulating conduct. As you can see, Clark’s definition of law is comprehensive. Law is not just for the individual; it’s for all of life, including the civil sphere of life. Clark’s extensive footnotes—thousands of them referencing the Bible and court cases—show how often the Bible has been used in contemporary lawmaking.

Biblical Law is a true compendium of the Bibles use of law touching on everything—from religious freedom, sales, exchanges, leases, labor and employment to health, healing, physicians, and everything in between. “

– Gary de Mar

Hier is ‘n deeglike studie wat fokus op die normatiewe en siviele gebruik van die wet (die ander gebruik is die opvoedkundige gebruik, sien hier).

Die boek is herdruk en kan hier in verskillende formatte aangekoop word:

Biblical Law: Being a Text of the Statutes, Ordinances, and Judgments Established in the Holy Bible

Ons word nie gered deur die wet nie (legalisme), maar ons is ook nie ons eie wet of vyandig as kinders van God teen sy wet nie (antinomianisme). Christus bevestig die wet deur dit te vervul (Matt.5:17-19; sien NGB art.25), sodat ons in dankbaarheid deur sy Gees, “met ‘n ernstige voorneme begin (om) nie alleen volgens sommige nie, maar volgens al die gebooie van God te lewe” (HK v/a 114). God se wet bly die norm en standaard van reg en verkeerd, vir die hele lewe, hoe ons tot God se eer moet lewe, deur die krag van die Heilige Gees (HK v/a 91).

Mag al meer kinders van die Here opnuut soos Dawid besef en bid, ook vir ons tye, in ons Here Jesus Christus wat ook die Here se wet tot die dood liefgehad het (Joh.14:15; 15:10):

“Open my oë, dat ek kan sien die wonders uit u wet” (Ps.119:18)

Omdat ons Jesus liefhet, het ons sy wet lief, altyd en orals:

“Hoe lief het ek u wet; dit is my bepeinsing die hele dag.” (Ps.119:97)

“As julle My liefhet, bewaar My gebooie” (Jesus Christus, Joh.14:15)

Ons vyand is die sonde, die Satan en die afvallige wêreld (HK v/a 127, nie God se wet of hele Woord nie (Rom.3:31; 7:12).

Mag die Here gee dat ons die wonders van sy woord, waarvan die wet deel is, in dankbaarheid mag toepas in ons persoonlike, gesin, kerklike maar ook publieke lewe, want:

“Of julle dan eet of drink of enigiets doen, doen alles tot verheerliking van God.” (1 Kor.10:31)

Leave a Comment

Posted in Bybelse reg, moses se wet, wet, wet van God, wetgewing

Posted by: proregno | August 16, 2016

Die belangrikste vraag wat ooit gevra is

DIE BELANGRIKSTE VRAAG WAT OOIT GEVRA IS

Die belangrikste vraag wat ooit gevra is, is deur Jesus Christus gevra, aan sy dissipels en aan elkeen van ons, ook jy wat nou hier lees:

“Maar julle, wie sê julle is Ek?” (Matteus 16:15)

Anders gestel: Jy wat nou hier lees, wie sê JY is Ek?

Hierdie vraag, is ‘n saak van die lewe … of die dood (Joh.3:36)

My en jou hele lewe hier en nou, maar bo-alles, in die ewigheid, word bepaal deur die antwoord op hierdie vraag, die belangrikste vraag (en antwoord) in die ganse geskiedenis aan die mens.

As jy die antwoord soek, dié enigste antwoord, die enigste antwoord wat reg is, gaan lees die Bybel, gaan lees die Evangelies (die Goeie Nuus) aangaande Jesus Christus en wat Hy vir ons kom doen het, en waarom dit so lewensnoodsaaklik nodig was en is vir ons. Gaan lees die gedeelte waarin hierdie vraag gevra en geantwoord word: Matteus 16:13-23.

Om te help met die beantwoording van hierdie wesentlike vraag, wil ek elkeen verwys na ‘n kort pamflet of boekie, wat geskryf is deur oud-prof Paul de Bruyn, wat jou sal help om hierdie lewensnoodsaaklike vraag te beantwoord, om opnuut selfondersoek te doen of ek en jy die ware Jesus Christus persoonlik intiem ken, of dalk ‘n valse christus wat ek geskep het na my eie behoeftes en begeertes, ‘n valse christus van die valse kerk en heidendom wat Hom nie waarlik ken nie, maar ‘n afgod van Hom geskep het.

Die pamflet se naam is: Wat dink u van die Christus?

Die pamflet kan gratis hier gelees en afgelaai word:

Maar julle, wie sê julle is Ek ?

Hier is die inleidende woorde deur die skrywer:

“Wat dink u van die Christus?

Dit is ‘n baie belangrike vraag. Beter gestel: dit is die mees beslissende vraag in die lewe van enige mens, en dus ook in u lewe.

Dit is die vraag waardeur u gestel word op die punt waar u lewenspad vurk, waar twee weë uitmekaar gaan.

Een van die twee paaie moet u kies.

Watter een van die twee paaie u gaan kies, hang af van u antwoord op die vraag: Wat dink u van die Christus?

Voordat u antwoord gee op die allesbeslissende vraag, wil ek eers kortliks aan u vertel wie hierdie Christus is.”

Mag hierdie pamflet my en u ook help om hierdie ‘allesbeslissende vraag’ dalk vir die eerste maal of opnuut in ons lewens te kan antwoord.

Onthou Jesus se woorde aan ons, sy goeie nuus aan ons, ook aan u vandag as jy sy stem hoor (Hebr.3:7,15; 4:7):

“Kom na My toe, almal wat vermoeid en belas is, en Ek sal julle rus gee. Neem my juk op julle en leer van My, want Ek is sagmoedig en nederig van hart, en julle sal rus vind vir julle siele; want my juk is sag en my las is lig.” (Matt.11:28-30)

Ons moet leer van Hom, ons hele lewe lank, begin met hierdie pamflet saam met ‘n oop Bybel (Hand.17:11), u sal nooit spyt wees nie !

Kontak my gerus as u enige vrae het, ek help graag waar ek kan.

_________________________

EVANGELISASIE-PAMFLET

Ek het al dikwels met mense in verskillende omstandighede in gesprek gegaan oor hul ewige geluksaligheid, maar het dan niks by my om vir hul te gee om te lees (saam met die Bybel) nie. Ek sal graag hierdie pamflet in ‘n klein formaat (bv. A6 of A7) as evangelisasie pamflet wil laat druk as ‘n harde kopie pamflet of klein boekie om verder te versprei.

As daar iemand is wat dalk donasie wil maak vir so ‘n projek, kan jul my gerus kontak by: proregno@gmail.com (ook as iemand enige goeie drukkers kan aanbeveel, sal ek dit ook baie waardeer!)

“Ons bid julle om Christus wil: Laat julle met God versoen. Want Hy het Hom wat geen sonde geken het nie, sonde vir ons gemaak, sodat ons kan word geregtigheid van God in Hom.” (Die apostel Paulus, 55 nC, 2 Kor.5:20,21)

Leave a Comment

Posted in evangelisasie, Jesus, Jesus Christus, Wie sê jy is Ek ?

Posted by: proregno | August 15, 2016

Preek: Josua 7 Deur een die dood vir almal, deur Een die lewe vir baie

DEUR EEN DIE DOOD VIR ALMAL

DEUR DIé EEN DIE LEWE VIR BAIE

Skriflesing: Josua 7 en Romeine 5:12-21

Preekteks: Josua 7

Preekopname (GK Carletonville, 2016-06-05):

Aflaai: Josua 7

Preeknotas (let wel, dit is net notas, die volledige preek is die opname hierbo):

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

Die tema is: Deur een se ongehoorsaamheid het die dood en oordeel tot almal deurgedring, maar dank God, die Een se gehoorsaamheid lei tot die lewe en genade vir baie !

Met die verowering van Jerigo,

gee die Here ook spesifiek opdragte wat die volk moet nakom.

Dit het ons vorige keer gehoor daar uit Jos.6:

¹⁶ En toe die priesters die sewende keer op die horings blaas, sê Josua vir die volk: Skreeu! want die HERE gee die stad aan julle oor. ¹⁷ Maar die stad met al wat daarin is, moet ‘n banoffer aan die HERE wees; net Ragab, die hoer, mag lewe, sy en almal wat by haar in die huis is, omdat sy die boodskappers wat deur ons gestuur was, weggesteek het. ¹⁸ Maar neem julle net in ag vir die ban, dat julle nie, terwyl julle met die banvloek tref, tog van die bangoed neem en die laer van Israel onder die ban bring en dit in die ongeluk stort nie. ¹⁹ Maar al die silwer en goud en die koper– en ystervoorwerpe is heilig aan die HERE: dit moet by die skat van die HERE kom.

Hul moes alles in die stad met die ban tref, behalwe Ragab,

en die silwer en goud moet aan die Here toegewy word.

Dit gebeur egter nie, want in vers 1 van ons tekshoofstuk,

lees ons dat Agan van die bangoed geneem het, en daarom:

“… (het) die toorn van die HERE ontvlam … teen die kinders van Israel.” (v.1)

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Uncategorized, Woordverkondiging

Posted by: proregno | August 10, 2016

Islam evangelisasie (5)

ISLAM (5)

by Rev. Martyn McGeown

In our last blog post on Islam, we looked at some of the teachings in the Qur’an concerning who Jesus (or, as Islam names him, Isa) is. Consider this statement in the Qur’an: “Behold, the angels said: ‘O Mary! Allah giveth thee glad tidings of a Word from Him: his name will be Jesus Christ, the son of Mary, held in honor in this world and the Hereafter and of (the company of) those nearest to Allah” (Surah 3:45).

Nevertheless, Islam does not honor Jesus in confessing Him to be the eternal, only begotten, incarnate Son of God. Islam denies that Allah has a son, thus destroying the very possibility of an Incarnation.

In witnessing to a Muslim neighbor, the subject of the Incarnation simply must be addressed. Without the Incarnation, there is and can be no salvation. The Muslim must be brought to see this, and, at the very least, you must explain to him what the Incarnation is. Often, Muslims deny and reject what they do not understand. Still, we must remember that only the Holy Spirit by the Word can reveal the truth to a sinner. Your calling as a Christian witness is accurately to bring the Word, while leaving the fruit to Him “that bloweth where He listeth” (John 3:8).

We begin with the sublime passage of John 1:1-3, 14:

In the beginning was the Word, and the Word was with God, and the Word was God. The same was in the beginning with God. All things were made by him; and without him was not any thing made that was made…And the Word was made flesh, and dwelt among us, (and we beheld his glory, the glory as of the only begotten of the Father,) full of grace and truth.

In these verses, John presents Jesus not as the Son of God, but as the Word of God. The Word means the Logos, from which the word logic is derived. The Logos is the perfect revelation or the speech of God. Nevertheless, theLogos is not an abstract concept, but a person, an active person with intelligence and will.

The Logos is divine—not merely like God, but God: “The Word was God” (v. 1). As God, the Logos is not a creature, but the Creator: “All things were made by him; and without him was not any thing made that was made” (v. 3). If the Word, Logos or Son of God is the Creator, He cannot be a creature. (In the Bible, creature and Creator are the only two categories of being). Moreover, as divine, the Logos is eternal, for “in the beginning was the Word” (v. 1) and “the same was in the beginning” (v. 2), and one who is the Creator of all things (v. 3) must be eternal. In addition, as the divine Son of God, the Logos has the glory of God (“the glory as of the only begotten of the Father” [v. 14]). Remember the meaning of “only begotten” from an earlier blog post.

The Logos is also personally distinct from God. In John 1:1 we read, “The Word was with God, and the Word was God.” Not only is the Word (Logos) God, but He is also with God. This fits, of course, with the teaching of the Trinity by which Christians confess that God is three distinct persons in one divine being or essence. The relationship between God (the Father) and the Logos (the Son) (this passage does not mention the Spirit) is described with the preposition “with”—“the same was in the beginning with God” (v. 2). The word “with” could be translated with “towards,” which expresses close fellowship. In verse 18, John writes, “the only begotten Son, which is in the bosom of the Father, he hath declared him.”

At this point, the Muslim may object, and his head might be spinning. (Maybe yours is too!). However, ask your Muslim neighbor to be patient. It is important that he sees what the Christian scriptures actually teach before he brings his objections and questions. (By presenting these things to him, you are clearing away many misconceptions about Christianity, so proceed slowly, patiently, and prayerfully).

That, dear reader, is the Jesus of the Bible—the eternal, divine Creator, the Son of God, who, although personally distinct from the Father and dwelling in the Father’s bosom, is fully and truly God.

That Jesus became incarnate.

Only that Jesus became incarnate.

The Father did not become incarnate. The Holy Spirit did not become incarnate. The angel Gabriel did not become incarnate. The Son of God, the divine Logos, He became incarnate.

The Incarnation of the Son of God is the great wonder of God by which God became man. John 1:14 explains it thus: “The Word was made flesh, and dwelt among us.” The important word in verse 14 is “flesh.” (We get our word “Incarnation” from the Latin for “flesh’). In the Bible, the word “flesh” refers to human nature with respect to its frailty. “All flesh is grass, and all the goodliness thereof is as the flower of the field” (Isaiah 40:6).

“The Word was made flesh” (John 1:14). This means that the Son of God became human—He adopted, assumed or took on a human nature.

That human nature is, first, physical or material. (God is not physical or material, but spiritual). Therefore, the Son of God has a real human body with all the physical organs that we do. To make that concrete, Jesus had real human blood, which He shed on the cross; Jesus wept real human tears at the grave of Lazarus, His friend; Jesus perspired with real human sweat and experienced real human tiredness so that His real human body required real human sleep; and when Jesus suffered physically real human pain receptors in His real human skin sent messages to His real human brain, so that He experienced the real human sensation of pain.

And remember, the Word (the eternal, divine Creator, the Son of God, who, although personally distinct from the Father and dwelling in the Father’s bosom, is fully and truly God) became flesh. That is the wonder of wonders, a wonder of God’s grace!

The human nature is, second, psychological or spiritual. Humans are not only physical, material bodies, but we have also human souls. Jesus had full human psychology, which means that He had a human soul, a human mind, and a human will. Jesus experienced human sorrow, human joy, and even human surprise. Jesus, as a human, began as a tiny baby in the womb of His mother, and He grew and developed physically and psychologically as we do. Luke 2:40 says, “And the child grew, and waxed strong in spirit, filled with wisdom: and the grace of God was upon him.” Luke 2:52 adds, “And Jesus increased in wisdom and stature, and in favor with God and man.”

This means that the Word (the eternal, divine Creator, the Son of God, who, although personally distinct from the Father and dwelling in the Father’s bosom, is fully and truly God) became everything that we are, and experienced everything that we experience—birth, childhood, adolescence, adulthood, work, play, joy, sorrow, pain, suffering, and death.

There is only one exception to that—Jesus did not experience sin, for He has no sin. He is the spotless Son of God. Peter writes of Him, “Who did no sin, neither was guile found in his mouth” (I Peter 2:22).

We need to clear up a few further misconceptions about the Incarnation.

First, when the Son of God became incarnate—when the Word “was made flesh” (John 1:14)—He did not cease to be the Son of God, that is, He did not cease to be divine. The Muslim is tempted to object that the Incarnation means that the infinite God became finite, or that the eternal God became temporal, or that the omnipotent God became weak and helpless, or that the immutable God became changeable. Strictly speaking, that is incorrect. The infinite, eternal, omnipotent, immutable Son of God, who is fully divine, took to Himself a human nature that is finite, temporal, weak and changeable. The human body and soul of Jesus is finite, but Jesus, the Son of God, is notfinite.

Second, in the Incarnation, the two natures of Jesus remain distinct. This was something settled at the Council of Chalcedon in 451 (which, I remind you, was some 119 years before Mohammed’s birth):

We, then, following the holy fathers, all with one consent teach men to confess one and the same Son, our Lord Jesus Christ…one and the same Christ, Son, Lord, only-begotten, to be acknowledged in two natures, without confusion, without change, without division, without separation; the distinction of natures being by no means taken away by the union, but rather the property of each nature being preserved, and concurring in one person and one subsistence, not parted or divided into two persons, but one and the same Son, and only begotten, God the Word, the Lord Jesus Christ.

This means, for example, when Jesus fell prostrate before the Father in the Garden of Gethsemane, He did so as the Son of God in the human nature. When Jesus had to eat His necessary food, or when Jesus was tired, or when Jesus experienced pain or sorrow, He did so as the Son of God in the human nature.

But we need to write further blog posts to explain further that relationship between the human and divine in Jesus Christ, as well as to explain how and why Jesus the Son of God became a real human being.

Suffice to say that the human nature of Christ—with the Incarnation by which Jesus assumed that human nature—is necessary for our salvation.

_______________________

This post was written by Rev. Martyn McGeown, missionary-pastor of the Covenant Protestant Reformed Church in Northern Ireland stationed in Limerick, Republic of Ireland.

_______________________

Die res van die reeks: Islam evangelisasie

1 Comment

Posted in apologetiek, evangelisasie, islam, islam evangelisasie, Koran, moslems

Posted by: proregno | July 25, 2016

Preek: Josua 6 Die banvloek van die Here

DIE BANVLOEK VAN DIE HERE

Skriflesing: Lev.18:24-30; Deut.18:9-14; Josua 6

Preekteks: Josua 6

Preekopname (GK Carletonville, 2016-05-22):

Aflaai: Josua 6

Preeknotas (let wel, dit is net notas, die volledige preek is die opname hierbo)

Geliefdes in Jesus Christus,

Ons is oppad na die nagmaalstafel volgende week, DV.

En alles wat die nagmaal beteken,

is ’n saak van lewe of die dood.

Ja, daar is baiemaal dinge in die lewe,

ook in ons geloof, die kerklike lewe waarmee ons worstel,

vrae wat onbeantwoord is.

Maar oor die wese van ons geloof, die Here self,

wat Hom openbaar in Jesus Christus,

deur die krag van die Heilige Gees,

en hoe ons gered word,

daaroor mag daar geen twyfel wees nie !

Ek is of vir of teen die Here,

ek is of vir of teen Christus,

Daar is net twee soorte mense op aarde,

hulle wat hul sondes ken en vlug na Christus,

en hulle wat wegvlug van Hom en in hul sondes sterwe.

Hulle wat glo in sy volkome werke, en gered word, en ewig lewe ontvang,

en hulle wat Hom ongehoorsaam is, en verlore gaan in die ewige dood (Joh.3:36).

En dit word ook geleer by die Nagmaal,

dat ons geloof, ons lewens ’n saak van die lewe of dit dood is.

In NGB art.35 bely ons dit as volg:

“… Verder, hoewel die sakramente én die sake waarvan hulle tekens is, bymekaar hoort, word nie beide deur alle mense ontvang nie. Die goddelose mens ontvang wel die sakrament tot sy verdoemenis, maar hy ontvang nie die waarheid van die sakrament nie. So het Judas en Simon die towenaar albei wel die sakrament ontvang maar nie Christus, wat daardeur voorgestel word nie; Hy word slegs aan die gelowiges gegee. …”

En daarom is dit nodig vir ons selfondersoek,

oppad na die Here se tafel, om opnuut te vra en te ondersoek:

Is ek nog onder die banvloek van die Here se regverdige oordeel,

of het ek uit genade, deur die geloof na Jesus Christus gevlug ?

Ons wil na hierdie vraag – lewe of die dood –

kyk in ons teksgedeelte vanoggend, uit Josua hoofstuk 6.

Ons let op die twee sake,

1 die werklikheid van die Here se banvloek teen die sonde, v.1-21

2 die werklikheid van die Here se redding van die banvloek, v.22-25

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | July 11, 2016

Islam evangelisasie (4)

ISLAM (4)

by Rev. Martyn McGeown

In the blog posts thus far on Islam we have noticed Islam’s confusion with—we might even say deliberate misrepresentation of—the Trinity and the Sonship of Jesus Christ. Next, we address Islam’s view of the Incarnation.

Quite simply, Islam denies the Incarnation. Indeed, the Incarnation is inconceivable for the Muslim.

The elements of the doctrine of the Incarnation are missing in Islam.

(1) Islam teaches that there is only one divine person—Allah. Therefore, there is no other divine person who can become incarnate.

(2). The very idea that Allah or God or a divine person could become a man is abhorrent to Islam. The concept of voluntary humiliation on the part of the Son of God is beyond a Muslim’s comprehension

(3). Islam denies that Allah has a Son—it denies that Jesus is the Son of God. If He is not the Son of God, He cannot become incarnate.

(4). If someone else (let’s say, Gabriel or some other creature) could assume flesh, that is, could become incarnate, it would not accomplish anything—for the Incarnation to be a saving work of God, the One who becomes incarnate must be very (true) God.

Islam agrees with Christianity on this point: there was a man called Jesus. But so different is the description of the “man called Jesus” that we simply cannot identify the Qur’an’s Jesus (Isa) with the biblical (true) Jesus.

In Islam, Jesus was a prophet or a slave of Allah, whom Allah created. “The similitude of Jesus before Allah is as that of Adam; He created him from dust, then said to him: ‘Be’: and he was” (Surah 3:59). Yet the Qur’an also teaches a virgin birth:

He [the angel] said, ‘Nay, I am only a messenger from thy Lord, (to announce) to thee the gift of a holy son.’ She said, ‘How shall I have a son, seeing that no man has touched me, and I am not unchaste?’ He said: ‘So (it will be) the Lord saith, ‘This is easy for Me: and (We wish) to appoint him as a Sign unto men and a Mercy from Us’: it is a matter (so) decreed.’ So she conceived him, and retired with him to a remote place (Surah 19:19-22).

Absent from the narrative of the birth of Jesus are all the tokens of Christ’s humiliation, for in Islam Allah’s favored prophets do not experience humiliation, which will become an issue when we discuss Islam’s view of the sufferings of Christ and the cross. The Qur’an denies that Jesus was born in Bethlehem, in a stable, and laid in a manger, and depicts Mary giving birth alone (Joseph is not mentioned) under a palm tree.

When Mary presents her son to the people of her city, they accuse her of sin. “O Mary! Truly a strange thing hast thou brought! O sister of Aaron! Thy father was not a man of evil, nor thy mother a woman unchaste!” (Surah 19:27b-28). Notice, by the way, that the Qur’an’s Mary is a sister of Aaron (of the tribe of Levi), and not a daughter of the tribe of Judah, and of the lineage of David. In her defense, Mary points to her baby, whereupon the baby speaks from the cradle to vindicate his mother!

I am indeed a servant of Allah: He hath given me revelation and made me a prophet; And He hath made me blessed wheresoever I be, and hath enjoined on me Prayer and Charity as long as I live; (He) hath made me kind to my mother, and not overbearing or miserable; So peace is on me the day I was born, the day that I die, and the day that I shall be raised up to life (again)!’ (Surah 19:30-33).

The Jesus of the Qur’an performs miracles, albeit “by Allah’s leave”:

And Allah will teach him the Book and Wisdom, the Law and the Gospel, and appoint him a Messenger to the Children of Israel (with this message): ‘I have come to you, with a Sign from your Lord, in that I make for you out of clay, as it were, the figure of a bird, and breathe into it, and it becomes a bird by Allah’s leave, and I heal those born blind, and the lepers, and I quicken the dead, by Allah’s leave; and I declare to you what ye eat, and what ye store in your houses. Surely therein is a sign for you if ye did believe.

One miracle stands out here, because it is not in the Bible. The miracle by which Jesus gives a clay bird life is found in the apocryphal Infancy Gospel of Thomas, which is a spurious gospel account and not part of the canonical Scriptures. Mohammed, however, must have come across it in his contact with heretical Christian sects (see also Surah 5:110).

For all of the respect and honor the Qur’an bestows upon Jesus (Isa), Islam denies that Jesus is anything more than a prophet, messenger, servant or slave of Allah:

“Christ the Son of Mary was no more than a Messenger; many were the messengers that passed away before him. His mother was a woman of truth. They had both to eat their (daily) food. See how Allah doth make his signs clear to them: yet see in what ways they are deluded away from the truth!” (Surah 5:75).

That is an interesting statement. Why would the Qur’an make reference to Mary and Jesus eating food? To the Muslim mind the fact that Jesus (forget about Mary for the moment, because Christians do not suggest that she is divine, but remember the confusion of the Qur’an in Surah 5:116) ate food proves that He could not be divine. God does not eat food. You see the “logic” of the Qur’an’s argument:

(1) God does not eat food.

(2) Jesus had to eat His daily food. Therefore,

(3) Jesus cannot be God.

Such an argument betrays a fundamental misconception about the Incarnation.

Quite simply, when Christians confess the Incarnation of the Son of God, they teach that the Son of God took upon Himself a human nature. They do not teach that He turned into a man—He did not cease to be God. He remained God while adopting a human nature. Part of adopting a human nature is the necessity to eat daily food. In fact, if Jesus had not had to eat daily food, we would have to conclude that He was not a true man. Jesus ate food both before and after His resurrection to prove that He was a true man. And He performed miracles to prove that He was true God.

The issue of the Incarnation is this—was the man (who had to eat His daily food) also God? To that question we turn next time, DV.

_______________________

This post was written by Rev. Martyn McGeown, missionary-pastor of the Covenant Protestant Reformed Church in Northern Ireland stationed in Limerick, Republic of Ireland.

_______________________

Die res van die reeks: Islam evangelisasie

Leave a Comment

Posted in apologetiek, evangelisasie, islam, islam evangelisasie, Koran, moslems

Posted by: proregno | July 6, 2016

Die Christen en die digitale wêreld

DIE CHRISTEN EN DIE DIGITALE WERELD

‘n Onlangse Ligonier konferensie het as deel van hul konferensie, ook die belangrike saak van die Christen se gebruik van die digitale wêreld, tot eer van God, aangespreek. Tegnologie kan so maklik deur ons misbruik word, en skade veroorsaak in ons verhouding tot God en ons naaste, veral ons gesinslewens.

Ons moet as gelowiges daarteen waak dat die instrumente wat God ons gee, nie ons lewens oorheers nie, maar ons moet daaroor heers, dit beheer deur sy Gees en Woord (1 Kor.6:12).

Hier is die titels van die verskillende lesings om na te kyk en/of te luister, wat ons help om goeie selfondersoek te doen oor ons gebruik van die sosiale media:

Vanity in a Digital World

Productivity in a Digital World

Speech in a Digital World

Purity in a Digital World

Panel Discussion with Bingham and Challies

Die lesings is hier gratis beskikbaar: The Gospel: 2016 West Coast Conference

Sien ook die volgende artikels:

God se tegnologie

Boekbekendstelling: Discipleship in the Age of the Spectacle

“In one sense, the most important space in a church is the space between people: that betweenness is the condition for meaningful personal interaction. There’s something sad about having to pass the peace of Christ electronically rather than by personal embrace. Face-to-face fellowship is necessary if members of a local church are to be really present to, for, and with one another. It is hard to partake of the one bread (1 Corinthians 10:17) unless we are sitting at the same Table. ….

Two anxieties drive much of what we do today: status anxiety (what will people think of me?) and the newer disconnection anxiety, which is tied to FOMO (fear of missing out). Put briefly: I connect, therefore I am. The question, however, is: connect to what? I’m afraid that, for many, the answer too often is the empire of the entertainment-industrial complex. We live in what has been described as an “attention economy,” and the Sunday morning sermon seems weak in comparison to a Safari surfing session. The latter enables us to ride the waves of popular culture and opinion. The sobering question for the disciple is whether our attention is being drawn to something worthwhile.” – Kevin vanHoozer

1 Comment

Posted in internet filters, internet-etiek, sosiale media, tegnologie

Posted by: proregno | July 5, 2016

Preek: Hand.9 (Hoe lyk ‘n lewe van bekering na Christus?)

HOE LYK ‘N LEWE VAN BEKERING NA CHRISTUS ?

Lees: Hand.9:1-20

Preekopname (GK Carletonville, 2016-06-19):

Aflaai: Hand.9:1-20 (regs kliek en dan ‘save link as’)

Preeknotas:

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

Ons wil vanoggend kyk na 7 kenmerke van bekering,

soos dit tot openbaring kom, in die bekering van die apostel Paulus.

Ons wil daarna kyk vir 2 redes,

1 Die Skrif roep ons heeltyd op, om ons roeping en verkiesing vas te maak,

2 Pe.1:10, “Daarom, broeders, moet julle jul des te meer beywer om julle roeping en verkiesing vas te maak; want as julle dit doen, sal julle nooit struikel nie.” (2 Pe 1:10)

2 Omdat ons sonder bekering nie die Koninkryk van God sal sien nie.

Die Skrif maak dit baie duidelik hoe noodsaaklik ons bekering is,

en dat ons ’n lewe van bekering lei, dus vrugte dra wat by die bekering pas

Jesus se eie woorde,

“… Bekeer julle, want die koninkryk van die hemele het naby gekom.” (Mt 3:2)

“Almal wat Ek liefhet, bestraf en tugtig Ek. Wees dan ywerig en bekeer jou.” (Re 3:19)

En in Luk.13:1-5, as ons ons nie bekeer nie, gaan ons ook omkom, ewig verlore gaan.

Paulus wat ook verkondig aan ‘alle mense’ (binne en buite die kerk),

“God het dan die tye van onkunde oorgesien en verkondig nou aan al die mense oral dat hulle hul moet bekeer,” (Ac 17:30)

Regdeur die Skrif, OT en NT is die oproep baie duidelik, die mens moet hom bekeer van die sonde en onreg en boosheid, en vlug na die Here vir vergifnis en die lewe.

Hand.26:17,18 vat die bekering goed saam, in Jesus se woorde aan Paulus:

“terwyl Ek jou verlos uit die volk en die heidene na wie Ek jou nou stuur, om hulle oë te open, dat hulle hul van die duisternis tot die lig kan bekeer en van die mag van die Satan tot God, sodat hulle deur die geloof in My vergifnis van sondes en ’n erfdeel onder die geheiligdes kan ontvang.” (Ac 26:17–18)

Bekering is om te verander van duisternis na lig in ons hele lewe, van harte, denke en dade. Soos die HK So.32 dit stel ‘n afsterwe van die ou mens en ‘n opstanding van die nuwe mens (lees).

Maar geliefdes,

Nou weet ons dat ons kan nie onsself bekeer nie,

dit bly ‘n opdrag, maar is in wese ‘n Goddelike ingrype van wedergeboorte,

die werk van die Gees is nodig om ons te bekeer,

sodat ons kan bekeer.

Die oproep en gebed van Klaagl.5:20,21

“Bekeer ons tot U, Here, dan sal ons ons bekeer; vernuwe ons dae soos in die voortyd.” (La 5:21)

Ons lees ook later,

“En toe die heidene dit hoor, was hulle bly; en hulle het die woord van die Here geprys; en daar het gelowig geword almal wat verordineer was tot die ewige lewe.” (Ac 13:48)

Maar geliefdes,

die oproep tot bekering, voortgaande lewe van bekering,

om vrugte van bekering te dra bly in die gelowige se lewe, bly lewenslank.

Johannes die Doper se oproep, Matt.3:8, dra dan vrugte wat by die bekering pas !

Daarom heeltyd deur die Skrif die oproep om ons heeltyd te bekeer,

aan te hou bekeer, te groei in liefde, kennis en heiligmaking.

En om ons daarmee te help, kyk ons na Paulus se bekering hier in Hand.9,

om die bekering en vrugte van bekering in sy lewe te sien.

Die sewe kenmerke is om ons te help,

natuurlik is dit nie die enigste kenmerke nie,

of is die doel nie om volledig te wees,

of te sê dat dit presies in ons lewens op dieselfde wyse as by Paulus tot openbaring sal kom nie.

Nee, Jesus leer ook op ‘n ander plek dat die vrug dra verskillend sal wees by sy kinders, “die een honderd, ander sestig die ander dertigvoudig, Matt.13:23

So kom ons kyk na daardie kenmerke van bekering, of die vrug van bekering:

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | June 27, 2016

Preek: Josua 5 Die leërowerste van die Here lei ons in die stryd en oorwinning

DIE LEEROWERSTE VAN DIE HERE

LEI ONS IN DIE STRYD EN OORWINNING

Skriflesing: Josua 5:1-6:5 en Efesiërs 6:10-20

Preekteks: Josua 5 (“13 En terwyl Josua by Jérigo was, slaan hy sy oë op en kyk, en daar staan ‘n man teenoor hom met ‘n ontblote swaard in sy hand; en Josua het na hom gegaan en hom gevra: Behoort U by ons of by ons vyande?
14 En Hy sê: Nee, maar Ek is die leërowerste van die HERE; Ek het nou gekom. Toe val Josua met sy aangesig op die grond en buig hom neer en vra Hom: Wat wil my Here aan sy dienskneg sê? 15 Toe sê die leërowerste van die HERE vir Josua: Trek jou skoene van jou voete af, want die plek waar jy op staan, is heilig. En Josua het so gedoen..”)

Preekopname (GK Carletonville, 2016-05-08):

Aflaai: Josua 5

Die preeknotas:

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

Die eerste 4 hoofstukke van Josua gaan oor al die voorbereidings,

agtergrond en intog in die beloofde land,

volgens die belofte wat aan die aartsvaders gedoen is,

Abraham, Isak en Jakob (sien die vorige 4 preke in die reeks).

Vanaf hoofstuk 6 tot 12 gaan dit oor die werklike inname van die land,

deur stryd en oorlog !

Maar, voordat die volk kon oorgaan tot die stryd,

moet daar eers ’n heilige vernuwing en toewyding plaasvind,

tussen die volk en die Here van die verbond.

Daarsonder kan geen stryd plaasvind nie,

daarsonder is daar geen oorwinning vir die Here se volk nie,

ook nie vir ons, as sy kinders, sy volk vandag en in die toekoms nie.

En daarvan gaan ons vandag leer volgens ons teks, Josua 5.

Ons doen dit onder die tema:

DIE LEEROWERSTE VAN DIE HERE

LEI ONS IN DIE STRYD EN OORWINNING

Ons let op 2 sake:

Die verbondshernuwing en toewyding aan die Here, v.1-12
Die onderwerping aan die leërowerste van die Here, v.13-15

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | June 23, 2016

PRCA skrywers se artikels in Afrikaans beskikbaar

Covenant Protestant Reformed Church

PRCA skrywers se artikels in Afrikaans beskikbaar

In begin Junie 2016 het twee PRCA broeders ons besoek in Pretoria en verskillende lesings vir ons aangebied. Die inligting daaroor en die lesings is hier beskikbaar: PRCA sprekerstoer

Hierdie en ander broeders van die PRCA se artikels word in Afrikaans vertaal deur Nic Grobler en op die Covenant Protestant Church (CPRC) in Noord Ierland se webblad geplaas. Die CPRC het ‘n afdeling wat hul afstaan aan die vertaling van christelike literatuur in ander tale, sien hier:

Foreign Language Resources

Die Afrikaanse afdeling: Afrikaans

En hier is spesifiek die Afrikaanse artikels van PRCA skrywers met erkenning aan die CPRC webblad:

Skrif (Scripture)

Die Woord wat baie vas is (1)
Angus Stewart (“The More Sure Word [1],” Covenant Reformed News, vol. 9, issue 2)
Die Woord wat baie vas is (2)
Angus Stewart (“The More Sure Word [2],” Covenant Reformed News, vol. 9, issue 3)
Die Oorsprong van die Skrif (1) NEW!
Angus Stewart (“The Origin of Scripture [1],” Covenant Reformed News, vol. 9, issue 4)
Die Oorsprong van die Skrif (2) NEW!
Angus Stewart (“The Origin of Scripture [2],” Covenant Reformed News, vol. 9, issue 6)

God (God)

Die Ewige God (1)
Angus Stewart (“The Eternal God (1),” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 21)
Die Ewige God (2)
Angus Stewart (“The Eternal God (2),” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 22)
Die Ewige God (3)
Angus Stewart (“The Eternal God (3),” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 23)
Die geestelikheid van God (1)
Angus Stewart (“The Spirituality of God (1),” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 4)
Die geestelikheid van God (2)
Angus Stewart (“The Spirituality of God (2),” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 5)
Die geestelikheid van God (3)
Angus Stewart (“The Spirituality of God (3),” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 6)
God se goeie Gees (1)
Angus Stewart (“God’s Good Spirit (1),” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 24)
God se goeie Gees (2)
Angus Stewart (“God’s Good Spirit (2),” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 1)
Die Drie-eenheid in Genesis 1:26, 27 NEW!
David Engelsma (“The Trinity in Genesis 1:26-27,” an excerpt from Trinity and Covenant)

Jesus Christus (Jesus Christ)

Die Gees ‘soos ‘n duif’ by die doop van Christus NEW!
Angus Stewart (“The Dove-Like Spirit at Christ’s Baptism,” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 19)
Die Een Middelaar tussen God en Mens NEW!
Angus Stewart (“The One Mediator Between God and Man,” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 20)
Christus ons Losprys NEW!
Angus Stewart (“Christ Our Ransom,” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 21)
Die Melgisédekse Priesterskap van Christus (1) NEW!
Angus Stewart (“Christ’s Melchizedekian Priesthood (1),” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 22)
Die Melgisédekse Priesterskap van Christus (2) NEW!
Angus Stewart (“Christ’s Melchizedekian Priesthood (2),” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 23)
Die Melgisédekse Priesterskap van Christus (3) NEW!
Angus Stewart (“Christ’s Melchizedekian Priesthood (3),” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 24)
Die Lam neem die Boek (1)
Angus Stewart (“The Lamb Takes the Book [1],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 18)
Die Lam neem die Boek (2)
Angus Stewart (“The Lamb Takes the Book [2],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 19)

Verbond (Covenant)

Die Verbond
Ron Hanko (“The Covenant,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Ewige Verbond
Ron Hanko (“The Everlasting Covenant,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Een Verbond
Ron Hanko (“One Covenant,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Genadeverbond
Ron Hanko (“The Covenant of Grace,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Verbondsbelofte
Ron Hanko (“The Covenant Promise,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Aard van die Verbond
Ron Hanko (“The Nature of the Covenant,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Verbond met Adam
Ron Hanko (“The Covenant with Adam,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Verbond met Noag
Ron Hanko (“The Covenant with Noah,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Verbond met Abraham
Ron Hanko (“The Covenant with Abraham,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Verbond en die Belofte van die Land
Ron Hanko (“The Covenant and the Land Promise,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Verbond met Israel
Ron Hanko (“The Covenant with Israel,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Een Volk van God
Ron Hanko (“One People of God,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Wet en die Verbond
Ron Hanko (“The Law and the Covenant,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Funksie van die Wet in die Verbond
Ron Hanko (“The Law’s Function in the Covenant,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Verbond met Dawid
Ron Hanko (“The Covenant with David,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Nuwe Verbond
Ron Hanko (“The New Covenant,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
‘n Vergelyking tussen die Ou en die Nuwe Verbond
Ron Hanko (“The Old and New Covenants Compared,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Volvoering van die Verbond
Ron Hanko (“The Consummation of the Covenant,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Opsomming van die Verbonde
Ron Hanko (“The Covenants Summarized,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Verbonds-Universalisme: ’n Nuwe vorm van die ou aanval op God se soewereine genade
David Engelsma (“Covenant Universalism: New Form of an Old Attack on Sovereign Grace,” articles from the Standard Bearer)
Die Bybelse Grond vir die Kinderdoop NEW!
Herman Hoeksema (“The Biblical Ground for the Baptism of Infants”)

Soewereine Genade (Sovereign Grace)

Die Soewereiniteit van God
Gise VanBaren (The Sovereignty of God)
Die Vyf Punte van Calvinisme (“T.U.L.I.P.”)
Barry Gritters (“TULIP: The Five Points of Calvinism”)
Soewereine Uitverkiesing
Gise VanBaren (Sovereign Election)
Soewereine Verwerping
Gise VanBaren (Sovereign Reprobation)
Uitverkiesing, die bronaar van die Kerk (1)
Angus Stewart (“Election, the Source of the Church (1),” Covenant Reformed News, vol. 11, issue 23)
Uitverkiesing, die bronaar van die Kerk (2)
Angus Stewart (“Election, the Source of the Church (2),” Covenant Reformed News, vol. 11, issue 24)
Uitverkiesing, die bronaar van die Kerk (3)
Angus Stewart (“Election, the Source of the Church (3),” Covenant Reformed News, vol. 12, issue 1)
Uitverkiesing, Fontein van Seëninge vir die Kerk (1)
Angus Stewart (“Election, the Fountain of the Church’s Blessings (1),” Covenant Reformed News, vol. 12, issue 2)
Uitverkiesing, Fontein van Seëninge vir die Kerk (2)
Angus Stewart (“Election, the Fountain of the Church’s Blessings (2),” Covenant Reformed News, vol. 12, issue 3)
Die Saligheid van Gedoopte Kindertjies (1)
Herman Hanko (“The Salvation of Baptized Infants (1),” Covenant Reformed News, vol. 11, issue 17)
Die “Hele Wêreld” in 1 Johannes 2:2 NEW!
Angus Stewart (“The ‘Whole World’ in I John 2:2,” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 19)
Die Armeniaanse Dwaalleer van ‘n Universele Versoening
Angus Stewart (The Arminian Heresy of Universal Atonement)

Die heilsorde (The Order of Salvation)

Die heilsorde
Ron Hanko (“The Order of Salvation,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Onweerstaanbare Genade
Ron Hanko (“Irresistible Grace,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Kan genade weerstaan word? (1) NEW!
Herman Hanko (“Is Grace Resistible? (1),” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 3)
Kan genade weerstaan word? (2) NEW!
Herman Hanko (“Is Grace Resistible? (2),” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 4)
Wedergeboorte
Ron Hanko (“Regeneration,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Roeping
Ron Hanko (“Calling,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Roeping, nie Aanbod nie
Ron Hanko (“Call, Not Offer,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Wese van die Geloof
Ron Hanko (“The Essence of Faith,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Geloof en Kennis
Ron Hanko (“Faith and Knowledge,” an excerpt from Doctrine According to Godliness)
Die Gawe van Geloof
Angus Stewart (The Gift of Faith)
Vrye wil: Hang die saligheid van ‘n mens se keuse af?
Ron Hanko (Free Will: Does Salvation Depend on a Person’s Choice?)
Verseël met die Gees (1)
Angus Stewart (“The Sealing of the Spirit (1),” Covenant Reformed News, vol. 12, issue 8)
Verseël met die Gees (2)
Angus Stewart (“The Sealing of the Spirit (2),” Covenant Reformed News, vol. 12, issue 9)
Die Gees as Onderpand (1)
Angus Stewart (“The Earnest of the Spirit (1),” Covenant Reformed News, vol. 12, issue 10)
Die Gees as Onderpand (2)
Angus Stewart (“The Earnest of the Spirit (2),” Covenant Reformed News, vol. 12, issue 11)

Seldsame Genade (Uncommon Grace)

Algemene Genade
Angus Stewart (Common Grace)
Was Kain ŉ Ontvanger van Algemene Genade?
Angus Stewart (Was Cain a Recipient of Common Grace?)
Verkondig Psalm 145:9 Algemene Genade?
Angus Stewart (Does Psalm 145:9 Teach Common Grace?)
“Die algemene werkinge van die Gees” NEW!
Angus Stewart (“Common Operations of the Spirit,” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 14)

Die Kerk (Church)

Die apostolisiteit van die kerk
Angus Stewart (“The Apostolicity of the Church”)
Die heiligheid van die kerk
Angus Stewart (“The Holiness of the Church”)
Heerlike dinge word van die Kerk gesê (1)
Angus Stewart (“Glorious Things Spoken of the Church [1],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 14)
Heerlike dinge word van die kerk gesê (2)
Angus Stewart (“Glorious Things Spoken of the Church [2],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 15)
Heerlike dinge word van die kerk gesê (3)
Angus Stewart (“Glorious Things Spoken of the Church [3],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 16)
Heerlike dinge word van die kerk gesê (4)
Angus Stewart (“Glorious Things Spoken of the Church [4],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 17)
Die Berg Sinai (1)
Angus Stewart (“Mount Sinai [1],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 9)
Die Berg Sinai (2)
Angus Stewart (“Mount Sinai [2],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 10)
Die Berg Sion (1)
Angus Stewart (“Mount Sion [1],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 11)
Die Berg Sion (2)
Angus Stewart (“Mount Sion [2],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 12)
Die Berg Sion (3)
Angus Stewart (“Mount Sion [3],” Covenant Reformed News, vol. 13, issue 13)
Die noodsaak van kerklidmaatskap
Martyn McGeown (“The Necessity of Church Membership,” part IV of “Harold Camping Refuted: The Necessity of Membership in the Church [Institute]”)
Van Betlehem na Moab NEW!
Angus Stewart (“Leaving Bethlehem for Moab,” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 17-18)
Thiatíre: ŉ Kerk van Liefde, Diens en Getrouheid NEW!
Angus Stewart (“Thyatira: A Church of Love, Service and Faithfulness,” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 20)
Thiatíre: ’n Volhardende en werksame kerk NEW!
Angus Stewart (“Thyatira: A Persevering and Working Church,” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 21)
Die beloning van die heiliges in Thiatíre en van alle oorwinnaars NEW!
Angus Stewart (“Rewards for the Saints at Thyatira and All Overcomers,” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 22)

Kerklike Ampte (Church Offices)

Die eenheid van die Kerk
Angus Stewart (“The Unity of the Church”)
Apostels, Profete en Evangeliste
Angus Stewart (“Apostles, Prophets and Evangelists,” Covenant Reformed News, vol. 11, issue 19)
Die Amp van Herder/Leeraar
Angus Stewart (“The Office of Pastor/Teacher,” Covenant Reformed News, vol. 11, issue 20)
Die Vrou in die Amp
Ronald Cammenga (“Women in Church Office,” a chapter from Far Above Rubies: Today’s Virtuous Woman)
Die vrou in die diakenamp
Herman Hanko (“Letter to Timothy [on women deacons],” a chapter from Far Above Rubies: Today’s Virtuous Woman)

Wêreldbeskouing (The Reformed Worldview)

Die Gereformeerde Wêreldbeskouing NEW!
David Engelsma (“The Reformed Worldview,” chapter 1 of The Reformed Worldview)
Die organiese ontwikkeling van die sonde NEW!
Herman Hanko (“The Organic Development of Sin,” chapter 2 of The Reformed Worldview)
Die afskaffing van Waarheid NEW!
David Engelsma (“The Abolition of Truth,” chapter 3 of The Reformed Worldview)
Die Onverbreeklike Skrif NEW!
David Engelsma (“The Unbreakable Scripture,” chapter 7 of The Reformed Worldview)
Die Roeping tot Geestelike Reiniging NEW!
Herman Hanko (“A Call to Spiritual Cleansing,” chapter 8 of The Reformed Worldview)

Ander (Other)

Idees Het Konsekwensies: Politieke Korrektheid (1)
Calvin Kalsbeek (“Ideas Have Consequences: Political Correctness [1],” Standard Bearer, vol. 85, no. 11)
Die boek Job en die menslike natuur (1)
Angus Stewart (“The Book of Job and the Nature of Man [1],” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 2)
Die boek Job en die menslike natuur (2)
Angus Stewart (“The Book of Job and the Nature of Man [2],” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 3)
Die Rots Waaruit Ons Gekap Is (1) NEW!
Angus Stewart (“The Rock Whence We Are Hewn [1],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 14)
Die Rots Waaruit Ons Gekap Is (2) NEW!
Angus Stewart (“The Rock Whence We Are Hewn [2],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 15)
Die Rots Waaruit Ons Gekap Is (3) NEW!
Angus Stewart (“The Rock Whence We Are Hewn [3],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 16)
Die Rots Waaruit Ons Gekap Is (4) NEW!
Angus Stewart (“The Rock Whence We Are Hewn [4],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 17)
Die grootheid van Johannes die Doper NEW!
Angus Stewart (“The Greatness of John the Baptist,” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 16)
Die vroom ouers van Johannes die Doper NEW!
Angus Stewart (“John the Baptist’s Godly Parents,” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 16)
Die stem wat roep in die woestyn (1) NEW!
Angus Stewart (“The Voice Crying in the Wilderness [1],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 6)
Die stem van een wat roep in die woestyn (2) NEW!
Angus Stewart (“The Voice Crying in the Wilderness [2],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 7)
Die stem van een wat roep in die woestyn (3) NEW!
Angus Stewart (“The Voice Crying in the Wilderness [3],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 8)
Die stem van een wat roep in die woestyn (4) NEW!
Angus Stewart (“The Voice Crying in the Wilderness [4],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 9)
” … om God as ons Vader aan te spreek”
Herman Hoeksema (“Addressing God as our Father,” Standard Bearer, 1955, issue 15)
Gods weg is in heiligheid (1)
Angus Stewart (“God’s Way Is in the Sanctuary [1],” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 10)
Gods weg is in heiligheid (2)
Angus Stewart (“God’s Way Is in the Sanctuary [2],” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 11)
Gods weg is in die see (1)
Angus Stewart (“God’s Way Is in the Sea [1],” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 12)
Gods weg is in die see (2)
Angus Stewart (“God’s Way Is in the Sea [2],” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 13)
Die les van Jona se wonderboom NEW!
Angus Stewart (“The Lessons of Jonah’s Gourd,” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 10-13)
Moenie oordeel nie! (1)
Angus Stewart (“Judge Not! [1],” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 7)
Moenie oordeel nie! (2)
Angus Stewart (“Judge Not! [2],” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 8)
Moenie oordeel nie! (3)
Angus Stewart (“Judge Not! [3],” Covenant Reformed News, vol. 14, issue 9)
Om jou eie lewe te haat (1) NEW!
Angus Stewart (“Hating Your Own Life [1],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 4)
Om jou eie lewe te haat (2) NEW!
Angus Stewart (“Hating Your Own Life [2],” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 5)
Om die mens te vrees en God te vergeet (1) NEW!
Angus Stewart (“Fearing Man and Forgetting God (1),” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 24)
Net Een Geleentheid om te Glo? NEW!
Angus Stewart (“Only One Opportunity to Believe?,” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 18)
Die twee en veertig maande NEW!
Angus Stewart (“The Forty-Two Months,” Covenant Reformed News, vol. 15, issue 23)

Leave a Comment

Posted in Covenant Reformed News, CPRC, prca, PRCA sprekerstoer 2016

Posted by: proregno | June 20, 2016

Berea e-pos Bybelskool: Bybelse geskiedenis en Geloofsleer

BEREA E-POS BYBELSKOOL

Ek begin vandag ‘n heel nuwe e-pos reeks wat uit 3 bene bestaan:

Die geskiedenis van die OT
Die geskiedenis van die NT
Geloofsleer

Dit is ‘n soort van ‘n ‘Bybelskool’ kursus wat ons gaan doen per e-pos, wat ek noem “Bybelse Geskiedenis en Geloofsleer”.

Ons gaan deur die geskiedenis van die Bybel gaan om te leer wat daar staan (OT en NT), en dan saam met dit gaan ons kyk wat glo ons daardie geskiedenis vir ons leer aangaande wat ons moet glo en doen (sien bv. 2 Tim.3:15-17, dat die Heilige Skrif leer ons wat ons moet glo en doen).

Ons noem dit ook “Openbaringsgeskiedenis”, dus wat openbaar die Here vir ons, wat moet ons glo en doen volgens die OT en NT geskiedenis = die heilige Goddelike Skrif wat ons leer en lewe bepaal. Maar ons moet die Bybel self, die geskiedenis ken, om die openbaring van God en sy wil daardeur te ken.

Die bronne wat ons gaan gebruik is:

Handboek Bybelse Geskiedenis: Die Ou Testament, dr. JH Kroeze [afkorting: HBGOT]
Handboek Bybelse Geskiedenis: Die Nuwe Testament, dr. EP Groenewald [afkorting HBGNT]
Geloofsleer, dr. B. Duvenhage [afkorting: GL]

Lees asb die daaglikse ‘oordenkings/verklarings’ met ‘n oop Bybel (sien Hand.17:11) en biddend (Ps.119:18). U is welkom om enige vrae of verskille wat u het aan my te rig vir verdere besinning en bespreking. Daarom die belangrikheid van Hand.17:11 vir enigiets wat ons lees en bestudeer, sien ook wat ons bely in NGB artikel 7.

In prof. Kroeze se ‘Woord vooraf’ stel hy dit self as volg:

“Die Bybel is as die Woord van God die enigste boek wat die betroubare bron is vir ons lewens- en wêreldbeskouing en rigsnoer vir ons lewensgedrag. Daarom wil ek hierby ook sê dat hierdie boek die Bybel nie moet vervang nie. Dit moet die leser juis daartoe bring om die Bybel self ter hand te neem. Die behandelde Skrifgedeeltes word met “vers en kapittel” aangedui en dikwels word na ander Skrifuitsprake verwys. Origens is die boek ook so geskryf dat dit die leser sal prikkel om die Skrif op te slaan en te kyk: Wat staan daar? Lees die Bybel self!”

Werksmetode: die drie bronne gaan elke dag afgewissel word, bv. dag 1: OT; dag 2: NT: dag 3: Geloofsleer.

Ek hoop u sal hierdie oordenkings/bybelstudie elke dag opbouend vind vir u geloof en u roeping in hierdie lewe tot eer van God (1 Kor.10:31; 2 Tim.3:15-17).

Indien u ook wil deel wees van hierdie reeks, stuur ‘n leë e-pos na:

berea-oordenkings-subscribe@yahoogroups.com

of gaan teken in by Berea-oordenkings se webadres:

https://groups.yahoo.com/neo/groups/berea-oordenkings/info

Stuur gerus ook hierdie inligting aan as u dink daar is ander mense wat ook graag hierdie e-pos bybelskool wil doen (die reeks sal later uitgebrei word na ander vakke, bv. Kerkgeskiedenis, Calvyn se Instituties, Totius se Versamelde Werke, ens.).

Donasies: besonderhede vir enige vrywillige donasies vir hierdie Skrifoordenking/Bybelskool projek kan hier gevind word: Pro Regno

Hier onder is dan die ‘ten geleide’, ‘Woord vooraf’ en ‘Inleiding’ van HBGOT.

Ten Geleide

DIE SELFGETUIENIS van die Skrif vestig ons aandag telkens weer op die hoë belang van die Woord van God. “Dit sal nie leeg na My terugkeer nie,” spreek die Here, “maar doen wat My behaag en voorspoedig wees in alles waartoe Ek dit stuur” (Jes. 55:11). “Is My woord nie só, soos ‘n vuur, spreek die Here, en soos ‘n hamer wat ‘n rots vermorsel nie?” (Jer. 23:29). “Want die woord van God is lewend en kragtig en skerper as enige tweesnydende swaard, en dring deur tot die skeiding van siel en gees en van gewrigte en murg, en is ‘n beoordelaar van die oorlegginge en gedagtes van die hart” (Hebr. 4:12). “Die hele Skrif is deur God ingegee en is nuttig tot lering, tot weerlegging, tot teregwysing, tot onderwysing in die geregtigheid, sodat die mens van God volkome kan wees, vir elke goeie werk volkome toegerus” (2 Tim. 3:16, 17).

Hierdie waarheid het in bepaalde periodes van ons volksgeskiedenis vlees en bloed aangeneem, vir sover ons voorgeslagte tereg die volk met die Boek genoem is. Hoe het ‘n man soos president Kruger nie daaruit geput nie, en wat van hom gegeld het, is ook van toepassing op talle van ons voorgeslagte.

Waar ons rede het om te vrees dat die Bybel nie meer die sentrale plek onder ons inneem wat dit vroeër ingeneem het nie, is daar aan die ander kant tog ook weer ‘n oorsaak tot vreugde, vir sover daar in ons tyd ontsaglik veel gedoen word om die Skrif vir ons verstaanbaar te maak. Meer as dertig jaar gelede het ons die heuglike gebeurtenis van die ingebruikneming van die Bybel in Afrikaans beleef. Sedertdien is gearbei aan ‘n reeks populêre verklaringe veral van Nieu-Testamentiese boeke. In 1958-1959 het die belangrike Bybel met Verklarende Aantekeninge die lig gesien. Terselfdertyd het dit ons nie ontbreek nie aan allerlei boeke vir die Sondagskool en Katkisasie, waarin voortreflike oorsigte van die Bybelse geskiedenis gebied word. Verskillende uitgewers het ook gesorg vir die bewerking of vertaling van sogenoemde Kinderbybels. Ons het ook met belangstelling en dankbaarheid kennis geneem van die poging om geskikte handboeke vir Bybelse onderrig op die skole beskikbaar te stel. Ons kan dus nie kla oor die tekort aan materiaal om die Bybel nader aan elkeen van ons te bring nie.

Wat ons predikante en teologiese studente betref, beleef ons in sekere sin ‘n bloeitydperk op die gebied van die bestudering van die Skrif. Allerlei faktore is hiervoor verantwoordelik, maar miskien die meeste nog die verrassende resultate van die opgrawings-wetenskap. Deur die omvangryke en betekenisvolle argeologiese vondste het die kontoere van die lewe in die ou kultuurlande vir ons duideliker geword, en is dit vir ons moontlik om die gebeurtenisse, wat in die Bybel self beskryf word, beter in die omlysting van dié tye te verstaan. Die navorsing op die gebied van die Bybelse argeologie het dus vanself tot ‘n vernieude en verhewigde belangstelling in die bestudering van die Skrif gelei.

Hierdie omstandighede het vir ons meer wetenskaplike Skrifstudie implikasies na twee kante toe. Aan die een kant beteken dit dat kostelike handboeke van ‘n dertig, veertig jaar gelede op belangrike punte as verouderd beskou moet word. Aan die ander kant is nie alle moderne handboeke oor die Bybelse geskiedenis vir ons as Bybelgelowige Christene aanvaarbaar nie, omdat die gang van die Bybelse geskiedenis in dié handboeke in sommige opsigte aan ‘n vir ons ontoelaatbare rekonstruksie onderwerp word.

Op Suid-Afrikaanse bodem bly daar dus die behoefte aan ‘n handboek oor die Bybelse geskiedenis wat ten minste aan drie vereistes sal voldoen: dit moet “modern” wees in die goeie sin van die woord; dit moet nie onnodig ingryp op die beskrywing van die geskiedenis soos ons dit in die Bybel vind nie, en dit moet bevatlik en helder geskryf wees, sodat selfs diegene onder ons wat die Bybelse idioom nie meer ken nie, dit tog met vrug sal kan gebruik.

Ondergetekendes kan die onderhawige handboek van professor Kroeze met groot vrymoedigheid aanbeveel, juis omdat dit op voortreflike wyse aan die genoemde drie vereistes beantwoord. Professor Kroeze is ‘n deskundige op die gebied van die OuTestamentiese wetenskap, en daarom ook iemand wat homself op die hoogte gehou het met die nuwere ontwikkelinge op hierdie gebied. Daarby kom ons deurgaans onder die indruk dat hier ‘n man aan die woord is wat eerbied vir die Bybel en sy boodskap het. En ten slotte is professor Kroeze ‘n boeiende verteller, wat die kuns verstaan om die aandag van sy leser van die begin tot die einde te behou.

Die skrywer sê in sy “Woord Vooraf” dat hierdie boek bedoel is vir mense wat ‘n studie wil maak van die Heilige Skrif, soos studente wat Bybelkunde neem, onderwysers wat Bybelonderrig op die skole moet gee, teologiese studente, predikante by hulle voorbereidingswerk vir preek en kategese. Verder hoop hy dat ook ander gemeentelede hierdie boek gaan gebruik om die Bybel beter te leer ken.

Ondergetekendes is daarvan oortuig dat die uitvoerige en grondige behandeling van die Bybelse geskiedenis in hierdie handboek, al die genoemde groepe in hul bestudering van die Skrif ten goede sal kom en hulle sal help om die Bybel en sy boodskap beter te verstaan.

Ons wens professor Kroeze van harte geluk met hierdie waardevolle publikasie, en wil die hoop uitspreek dat dit ook mag bydra om ons volk weer die volk van die Boek te maak!

PROF. P. A. VERHOEF, PROF. F. C. FENSHAM Stellenbosch, 21 Junie 1965.

DIT IS ‘N verheugende gebeure dat ons nou in Afrikaans ‘n oorsigtelike Bybelse geskiedenis van die hand van ‘n vakgeleerde kan begroet. Prof. Kroeze van Potchefstroom het die leeftyd bereik dat hy sy emeritaat aanvaar het, maar daarmee het sy werksaamhede nie opgehou nie; veeleer sou ons kan sê dat hy in hierdie werk die resultaat van sy lewenstudie saamgevat het en dit diensbaar gemaak het vir almal wat die Bybel lief het. Dat ‘n mens nog in die gryse ouderdom (al is prof. Kroeze nog nie so oud en grys nie) vrugte kan dra (Psalm 92:15) stem tot dankbaarheid.

Ons besit van die skrywer verskillende werke; as gevolg van sy vakbekwaamheid is prof. Kroeze besonder geskik om ‘n handboek te skryf oor die Bybelse geskiedenis en wel so te skryf dat ‘n wye leserskring daarvan voordeel kan trek. Juis omdat die Bybelse geskiedenis nie geskiedenis is in die gewone sin van die woord nie, maar wel heilsgeskiedenis, die geskiedenis van God se doen aan en spreek tot die mens, is dit geen gemaklike taak en opset nie. Tog slaag hy baie goed in die taak wat hy hom gestel het. As gevolg van ‘n lewenslange omgang met die Heilige Skrif en daarby die jare van rypheid, weet hy waar die Bybelleser worstel met uitsprake in die Skrif en steek hy juis daar die lig op waar dit vir ander dikwels donker is. Naas die beklemtoning dat die Skrif heils- of openbaringsgeskiedenis is, word eweseer die band gelê met die geskiedenis van die volke rondom Israel. Hy laat sien dat Israel kind van sy tyd was, maar dat Israel ook volk van God was, geroep deur God en met ‘n opdrag van God. Israel was een van die volke van die Midde-Ooste, dog tegelyk ‘n geheel enige volk.

Mag die verskyning van hierdie eerste deel van die Bybelse geskiedenis menigeen aanspoor om die Bybel self ook te gaan lees.

Pretoria, Junie 1965.

PROF. E. S. MULDER

Woord Vooraf

HIERDIE BOEK is bedoel vir mense wat ‘n studie wil maak van die Heilige Skrif, soos studente wat Bybelkunde neem, onderwysers wat Bybelonderrig op die skole moet gee, teologiese studente, predikante by hulle voorbereidingswerk vir preek en kategese. Verder hoop ek dat ook ander gemeentelede hierdie boek gaan gebruik om die Bybel beter te leer ken.

In verband met hierdie bestemming gaan hierdie boek uit van die Afrikaanse Bybelvertaling sonder om rekening te hou met moontlike ander vertalings, al of nie gegrond op ander lesings van die oorspronklike teks.

Die Bybel is as die Woord van God die enigste boek wat die betroubare bron is vir ons lewens- en wêreldbeskouing en rigsnoer vir ons lewensgedrag. Daarom wil ek hierby ook sê dat hierdie boek die Bybel nie moet vervang nie. Dit moet die leser juis daartoe bring om die Bybel self ter hand te neem. Die behandelde Skrifgedeeltes word met “vers en kapittel” aangedui en dikwels word na ander Skrifuitsprake verwys. Origens is die boek ook so geskryf dat dit die leser sal prikkel om die Skrif op te slaan en te kyk: Wat staan daar?

Lees die Bybel self!

DIE SKRYWER

Inleiding

IN DIE TITEL van hierdie boek is sprake van Bybelse geskiedenis. Die Bybelse geskiedenis is dié geskiedenisse, dié gebeurtenisse wat in die Bybel vermeld word. Daar het meer gebeur as wat in die Bybel staan (algemene geskiedenis), en in die Bybel staan meer as net geskiedenis (psalms, wysheidsboeke, ens.). Die geskiedenis wat in die Bybel staan, beskryf wat God gedoen het om Sy verlossingswerk in Christus Jesus voor te berei (Ou Testament) en te volbring (Nuwe Testament). In Sy voorsienigheid het God daarvoor gesorg dat dit opgeteken is en dat dit aan ons as openbaring, as getuienis, van Sy heil verkondig word.

Die openbaring van Sy heil is ryker as net dit wat in die Bybelse geskiedenis aan die lig tree, en word ook verkondig in profesieë en briewe. Die Bybelse geskiedenis is by wyse van vergelyking die bedding waardeur die stroom van die openbaring die eeue deur gevloei het. Die sistematiese bestudering hiervan is die taak van die openbaringsgeskiedenis. By die behandeling van die Bybelse geskiedenis kom ons egter ook in aanraking met die beskrywing van God se verlossingswerk, dus ook met openbaringsgeskiedenis.

Die voorbereiding van die heil sien ons in die geskiedenis van Israel, die volk waaruit Christus gebore is. Uiteraard maak die Bybelse geskiedenis in die Ou Testament melding van wat God met Israel self en met Israel in sy aanraking met die wêreld gedoen het. Tog vermeld die Bybel ook wat gebeur het, en wat God daarin met die oog op die heil gedoen het voordat Hy Sy volk Israel geformeer het.

So kom ons tot die volgende indeling:

I. Die voor-Israelitiese geskiedenis.

II. Die ontstaan en vorming van die volk Israel.

III. Die staat Israel, die ryke Juda en Israel.

IV. Die volk in ballingskap en sy terugkeer.

Bron: Handboek Bybelse Geskiedenis: Die Ou Testament, dr. JH Kroeze [afkorting: HBGOT]

Leave a Comment

Posted in Dag-vir-dag e-pos Bybelskool, Geloofsleer, Handboek Bybelse Geskiedenis: NT, Handboek Bybelse Geskiedenis: OT

Posted by: proregno | June 16, 2016

Wat moet ons leer uit die Orlando menseslagting ?

Sien die volgende artikel van ds. Al Baker, waarin hy wys op vier reaksies wat nodig is van die gelowige, om beide genade én waarheid te handhaaf en te spreek in sulke tye, met verwysing na Lukas 13:1-5,

Genade en Waarheid

Een aanhaling:

“And fourth, we must speak the truth in love (Ephesians 4:15, 25). John tells us that the Law was given through Moses; grace and truth were realized through Jesus Christ (John 1:17). Jesus had the remarkable ability to love the sinner with incomprehensible acceptance and compassion while at the same time to speak unmitigated truth to him. The Samaritan woman at the well comes immediately to mind (John 4:17,18). The natural tendency, in times of such sorrow and horror, is to take the edge off the word of God in certain areas. Some will allow their sense of compassion and justice to weaken their conviction that homosexuality is a perversion, an abomination before God. Prudence and wisdom are always necessary. “Like apples of gold in settings of silver is a word spoken in right circumstances,” (Proverbs 25:11).

The moments and days immediately following such tragedy may not be the prudent time to speak to homosexuals about their sin, but at some point we must pick up the mantle again of speaking truth as it is in Jesus. Namely, that neither fornicators, nor idolaters, nor adulterers, nor homosexuals, nor thieves, nor covetous, nor drunkards, nor revilers, nor swindlers, will inherit the kingdom of God. Such were some of you; but you were washed, but you were sanctified, but you were justified in the name of the Lord Jesus Christ and in the Spirit of our God (1 Corinthians 6:9-11).”

In my eie preek oor Lukas 13:1-5, stel ek dit as volg:

“Jesus leer ons dat ons ons tye reg moet ken en verstaan, die skokberigte van ons tyd mooi en goed moet oordink, dat wat ookal met wie gebeur, dit net nog ’n geleentheid is vir MY, vir ONS om te bekeer tot Hom, sodat ons nie sal omkom en ewig verlore sal gaan nie.

So ons tema vanoggend is:

Alle tragiese gebeure moet ons lei

tot bekering en geloof in Jesus Christus,

sodat ons nie verlore sal gaan nie.

Ons let op 2 sake:

1 Hoe ons nie ons tye moet lees en verstaan nie

2 Hoe ons wel ons tye moet lees en verstaan

… Christus leer almal wat na Hom luister, ook vir ons vandag, dat alles wat gebeur om my, en met ander, en met my, my moet oproep om te dink aan my eie lewe, my eie ewige geluksaligheid, of ek werklik bekeerd is, of ek gaan lewe, of ek gaan omkom, d.w.s. ewig verlore gaan of nie.

Dit herhaal Jesus ook in die verwysing daar in vers 4 en 5, Hy verwys na die geval van agttien wat gesterf het in ’n fratsongeluk klaarblyklik, die toring van Siloam het op hul geval en hul is dood.

Beteken dit die 18 was meer skuldig, groter sondaars as die res van Jerusalem? En dan antwoord Jesus weereens met die woorde van v.3 in vers 5 (lees), d.w.s. Bekeer en lewe, weier om te bekeer, dan gaan jy ewig verlore ! …

Geliefdes, hoor u die erns van die saak, die Woord wat tot ons kom, ook nou, vandag ?

Hoe lyk dit met u lewe ?

Is u bekeerd, glo u werklik in die Jesus (van die Skrifte), of nog nie, onthou die woorde wat ons gesing het, VANDAG as ek sy stem hoor ….. bekeer na Hom (Ps.95)!

As u glo, dra u nog goeie vrugte wat by die bekering pas, sien Luk. 12:43 (Matt.3:8), sien u dit in u lewe ?

Groei u kennis en liefde vir die Here, sy Woord, sy kerk ?

As u tragedies om u sien en lees, regverdig u uself (“ek is darem nie so nie”), of vlug opnuut na die Here,

na sy genadetroon, na sy beskerming,

watter woorde is op u mond en in u hart,

die tollenaar of fariseër s’n, lees Lukas 18:9-14 ?

Maar geliefdes, daar is ook die wonderlike troos en uitkoms:

Hoe wonderlik is ons Here Jesus ook, VANDAG, wat ons verlossing en redding soek, wat ons in liefde oproep tot geloof en bekering.

Kyk na die woorde daar van ons Tuinier, Jesus Christus in Lukas 13:8, (lees)

Dit verwys eerstens na die tydperk tot en met Jesus se dood aan die kruis, die volk het Hom verwerp, en die Here het toe die volk verwerp en geoordeel, 70 AD, maar dit geld ook vandag vir ons tye, vir my tye.

Vir elkeen wat nog nie waarlik bekeer het totaal na Jesus nie,

hoor u sy stem vandag, bekeer en glo in Jesus Christus, en jy sal gered word !

Vir elkeen wat dalk begin het en twyfel, bekeer jou en doen weer jou eerste liefdeswerk (sien Op.2:4,5)!

Maar, vir hulle wat weier om te bekeer, onthou die woorde van Luk.13:3,5,

“… maar as julle jul nie bekeer nie, sal julle almal net so omkom.”

Daarom, bekeer na Christus, of gaan verlore ! Amen.”

Luister of lees die volledige preek hier: Bekeer na Christus of gaan verlore !

Luister en lees ook hier: a Christian response to terrorism

Leave a Comment

Posted in bekering, menseslagting, tragiese gebeure

Posted by: proregno | June 14, 2016

Opmerkings oor die “NT en die Psalms: ‘n Direkte Vertaling” (deel 7: Prof. GJC Jordaan se opmerkings oor Joh.1:14)

Product Details

Deel 7: Johannes 1:14

In deel 5 van hierdie reeks – met verwysing spesifiek na Joh.3:16 – is daar gewys op die probleme van die Direkte Vertaling se vertaling van die Griekse woord monogenes, nl. ‘enigste’ teenoor die OAV se ‘eniggebore’, sien hier:

Opmerkings oor die “NT en Psalms: ‘n Direkte Vertaling” (deel 5: Johannes 3:16)

Met toestemming van prof. Gert Jordaan (professor in Nuwe Testament en Grieks by die Teologiese Skool van die GKSA in Potchefstroom) plaas ek ook sy opmerkings oor Johannes 1:14 hier:

Johannes 1:14 (ook 1:18; 3:16, 18; vgl. ook 1 Joh 4:9)

deur prof. GJC Jordaan

In die proefvertaling word μονογενής παρὰ πατρός in Joh 1:14 vertaal met die enigste Seun van die Vader.

Die vertaling enigste is m.i. egter nie in orde nie.

Motivering:

1) Die Griekse woord wat gebruik word om die begrip “enigste” aan te dui, is die b.nw. μόνος (bv. Rom 11:3 “Ek is die enigste (μόνος) een wat oorgebly het). Die bedoeling is dan: Daar is net die een en geen ander nie.

2) Sodra daar egter van kinders sprake is, word die b.nw. μονογενής gebruik. So verwys Lukas in Luk 7:12 na die enigste (μονογενής) seun van die weduwee en in Luk 8:42 na die enigste (μονογενής) dogter van Jaïrus

3) Dit lyk egter of μονογενής nie maar net ’n sinoniem vir μόνος nie, maar dat dit veral gebruik word om na spesifiek eie kinders verwys. In die lig van die destydse praktyk van aanneming van kinders, het die b.nw. waarskynlik gedui op kinders wat uit jouself gebore/verwek is. So gesien is die woord ’n samestelling van μόνος (alleen, enigste) + die stam γεν-, van γεννάω (geboorte skenk, genereer, verwek) of van γίγνομαι (ontstaan, gebore word). Waar die konteks dit vereis, sou μονογενής dus met enigste eie (kind) vertaal kon word of met enigste verwekte (kind).

4) Die woord kan egter in ’n nog meer toegespitse betekenis gebruik word. In Hebreërs 11:17 word Isak die μονογενής van Abraham genoem. Ons weet egter uit die geskiedenis dat Isak nie die enigste of selfs die enigste verwekte seun van Abraham was nie. Daar was tog ook Ismael. Maar Isak was uniek in dié opsig dat hy Abraham se enigste seun was wat volgens die belofte van God gebore is. So beskou, is die woord μονογενής ’n samestelling van μόνος (alleen, enigste) + γενός (klas, soort ) en kan dit uniek-gebore vertaal word.

5) In Johannes se geskrifte word μονογενής spesifiek (en slegs) met betrekking tot Jesus gebruik. Tot so ’n mate dat dit byna die plek van ’n eienaam inneem in Joh 1:14: μονογενὴς θεὸς ὁ ὢν εἰς τὸν κόλπον τοῦ πατρὸς ἐκεῖνος ἐξηγήσατο (Die μονογενὴς, God [self], wat uit die skoot van die Vader is ..). Hier in Joh 1:18 word die uniekheid van Jesus benadruk: Hy is, anders as enige mens, nie deur ’n man verwek nie, maar deur God die Vader. Tegnies sou μονογενὴς hier ten beste in Afrikaans weergegee kon word as “die uniek-gegenereerde.” Ek weet dat die vertaling in Afrikaans vreemd sal voorkom, maar dit beskryf ’n unieke saak waarvoor daar geen ander woord in Afrikaans bestaan nie. Dalk kan die taal-guru’s ’n haas uit die hoed ruk.

Voetnoot:

uniek verwek: In die bronteks word ’n woord gebruik wat dui op die unieke manier waarop Jesus verwek is, anders as enige gewone mens (vgl. vers 13). Dit word ook as <eniggebore> vertaal.

Nota: Op die Bybelgenootskap se webblad, waar die nuutste proefvertalings gevind kan word, blyk dit dat hierdie opmerkings van prof. Jordaan ter harte geneem is (die opmerkings van my reeks is gebaseer op die 2014-proefuitgawe van die Direkte Vertaling, dus nie die nuutste veranderings nie): Direkte Vertaling: proefvertalings.

Ander dele in die reeks van vertaling opmerkings oor die DV is hier beskikbaar: Direkte vertaling opmerkings

8 Comments

Posted in 2016-vertaling, bronteks, BSAV (vertaling), Direkte Vertaling, Eniggebore Seun, Joh.1:14, Joh.3:16, vertaalmetode, vertalings

Posted by: proregno | June 13, 2016

Islam evangelisasie (3)

ISLAM (3)

by Rev. Martyn McGeown

If you read the Qur’an, you will learn very little about Jesus Christ.

The New Testament presents Jesus as the incarnate Son of God, true God and true man. It records details concerning His birth, His childhood, His public ministry, His miracles and His teachings, and it devotes a lot of attention to His sufferings, His death, and His glorification (especially His resurrection from the dead). The Qur’an, on the other hand, contains very scant details about Jesus. It seems that Mohammed had very limited knowledge (and perhaps no knowledge at all) of the New Testament scriptures. Never does he interact with the New Testament scriptures, for example.

This in itself is striking, for the Qur’an speaks of something called the Injil, which is the gospel: “We sent after them Jesus, the son of Mary, and bestowed on him the gospel [Injil]” (Surah 57:27). “It is He Who sent down to thee (step by step), in truth, the Book, confirming what went down before it; and He sent down the Law (of Moses) and the Gospel [Injil] (of Jesus) before this, as a guide to mankind, and He sent down the Criterion (of judgment between right and wrong” (Surah 3:3). If the Qur’an itself recommends the gospel [Injil], why is Mohammed ignorant of the gospel, and why does the Qur’an not interact with the clear teachings of the New Testament?

The Qur’an presents Jesus Christ as a creature, as a mere man, who is a prophet or messenger of Allah. Time and time again, the Jesus of the Qur’an denies that he is anything more than a messenger. “Christ the Son of Mary was no more than a Messenger; many were the messengers that passed away before him. His mother was a woman of truth. They had both to eat their (daily) food. See how Allah doth make his signs clear to them: yet see in what ways they are deluded away from the truth!” (Surah 5:75). “The similitude of Jesus before Allah is as that of Adam; He created him from dust, then said to him, ‘Be’ and he was” (Surah 3:59). “Christ Jesus the Son of Mary was (no more than) a messenger of Allah, and His Word which He bestowed on Mary, and a Spirit proceeding from Him … far (Exalted is He) from having a son” (Surah 4:171). “They say: ‘Allah hath begotten a Son!’—glory be to Him! He is self-sufficient! His are all things in the heavens and on earth! No warrant have ye for this! Say ye about Allah what ye know not” (Surah 10:68).

The Qur’an clearly rejects the truth that Jesus is the Son of God, but does the Qur’an give any evidence that Mohammed understood what Christianity means by the confession, “Jesus is the Son of God”? Sadly, we have another example of a “straw man fallacy” in Islam’s “holy book.”

Consider these texts from the Qur’an: “To Him is due the primal origin of the heavens and the earth: how can He have a son when He hath no consort? He created all things, and hath full knowledge of all things” (Surah 6:101); “Exalted is the Majesty of our Lord: He hath taken neither a wife nor a son” (Surah 72:3). A consort is the spouse of a king or queen. Clearly, the writer of the Qur’an understands begetting a son to require a husband and a wife; and since Allah has not taken to himself a female consort (wife), he could not have begotten a son.

However, Christians do not have any carnal conception of the Sonship of Jesus. This is something that we must explain to our Muslim neighbor when we witness to him. No Christian has ever taught, for example, that Mary is the consort of Allah, or even of God the Father. The Christian church taught in her historic creeds, centuries before Mohammed allegedly received the revelations that make up the Qur’an, what the Bible means when it calls Jesus “the Son of God” or “the only begotten Son of God.” Between 325-381 AD, the Councils of Nicea and Constantinople defined that Jesus is the Son of God in this sense: “the only begotten Son of God, begotten of the Father before all worlds, God of God; Light of Light, true God of true God; begotten, not made, being of one essence with the Father; by whom all things were made…” In 451 AD, the Council of Chalcedon defined the orthodox Christian position in these words: “begotten before all ages of the Father according to the Godhead…”

Jesus is the eternal, only begotten, uncreated Son of God.

By the term “Son of God” the Bible does not mean merely that Jesus is like God. The term “Son of God means that Jesus has the same essence as the Father and the Spirit (recall the word homoousion from the last blog post on this subject), the same attributes as the Father and the Spirit, performs the same works as the Father and the Spirit, and receives the same worship as the Father and the Spirit. Indeed, He has the same life as God. In other words, if Jesus is the Son of God, He is God.

The Bible says some wonderful things about the relationship between the Father and the Son: According to Hebrews 1:3, the Son of God is “the brightness of [God’s] glory and the express image of [God’s] person.” Colossians 1:15 calls Jesus “the image of the invisible God.” John 1:1 says, “In the beginning was the Word and the Word was with God and the Word was God.”

Another reason why this is difficult to understand is our experience of fathers and sons. Would not God the Father be “older” than God the Son? And if God is the Father of Jesus, does He not need a wife or a consort, in order to “beget a son”? And if God is the Father of Jesus, does that not make God the Creator of Jesus, and does that not make Jesus a creature, like an angel? Many religious groups reject or corrupt the teaching that Jesus is the Son of God with such misconceptions.

First, the Bible is clear that Jesus is the eternal Son of God—which means that He does not have a beginning. He is not younger than God the Father. He is eternal. About God, scripture says, “From everlasting to everlasting thou art God” (Ps. 90:2). About the Son of God, scripture says, “Out of thee [Bethlehem] shall he come forth unto me that is to be ruler in Israel, whose goings forth have been of old, from everlasting” (Micah 5:2). Jesus says, “Verily, verily, I say unto you, Before Abraham was, I AM” (John 8:58). The Son of God has no beginning or ending. He has no eternal mother, only an eternal Father. He always was. He always is. He always shall be.

Second, the Bible calls Jesus the only begotten Son of God. That term “begotten” needs explanation.

A person might be the son of his father in different senses. A person might be his father’s son biologically—a DNA test would verify the biological parentage. A person might be his father’s son legally—by the act of adoption, a man could bestow the rights and privileges upon one who is not biologically related to him.

Similarly, the Bible uses the term “son of God” in different senses. The angels, for example, are the created sons of God. Jesus is not the created Son of God. Believers are the adopted sons of God. Jesus is not the adopted Son of God.

Jesus is begotten, indeed, only begotten. The verb “beget” describes the activity of a father in bringing forth a son. In begetting a son, a man brings forth one who is of the same being as himself but who is personally distinct from himself. When a human father begets a son, for example, he does not beget a horse or a cat—he begets another human person. Since God the Father is spiritual, He does not beget a physical Son—He begets the Son in an eternal, spiritual act. Within the infinite spiritual being of God, the Father begets the Son, who is the image of the Father, and the object of the Father’s eternal love and delight. And no consort or divine mother is involved.

Thus, the Father brings forth the Son eternally within His own being. Never is the Father without the Son. Never is the Son without the Father. The Bible says of Jesus, “He is in the bosom of the Father” (John 1:18). Let us not have any carnal conception of this great wonder!

Next time, DV, we will explain what we mean by the Incarnation of the Son of God, something about which Muslims have many misconceptions.

_________________

This post was written by Rev. Martyn McGeown, missionary-pastor of the Covenant Protestant Reformed Church in Northern Ireland stationed in Limerick, Republic of Ireland.

__________________

Die res van die reeks: Islam evangelisasie

Sien ook: Muslims Turning to Christ

Leave a Comment

Posted in apologetiek, evangelisasie, islam, islam evangelisasie, Koran, moslems

Posted by: proregno | June 8, 2016

Opmerkings oor die “NT en Psalms: ‘n Direkte Vertaling” (deel 6: Romeine 1:17, ‘Deur/uit’ die geloof of ‘op grond van’ die geloof?)

Product Details

Deel 6: Romeine 1:17

Die ‘NT en Psalms: ‘n Direkte Vertaling’ (afkorting: DV) se vertaling van Rom.1:17 is as volg:

“Want daarin word geopenbaar dat God se geregtigheid geheel en al op geloof berus, soos daar geskryf staan: “Wie op grond van geloof geregverdig word, sal leef.”

[nota: my opmerkings is gebaseer op die eerste 2014 uitgawe van die DV. Sien gerus die verskillende proefvertalings van die DV hier, aangesien daar aanpassings gemaak word: Direkte Vertaling: proefvertalings.]

Die 1933/53 vertaling (OAV) is as volg:

“Want die geregtigheid van God word daarin geopenbaar uit geloof tot geloof, soos geskrywe is: Maar die regverdige sal uit die geloof lewe.”

Die 1983 vertaling (NAV) is as volg:

“In die evangelie kom juis tot openbaring dat God mense van hulle sonde vryspreek enkel en alleen omdat hulle glo. Dit is soos daar geskrywe staan: “Elkeen wat deur God vrygespreek is omdat hy glo, sal lewe.”

Ons bely:

HK, 61. Vraag: Waarom sê jy dat jy slegs deur die geloof regverdig is? Antwoord: Nie dat ek op grond van die waarde van my geloof vir God aanneemlik is nie, maar omdat slegs die genoegdoening, geregtigheid en heiligheid van Christus my geregtigheid voor God is (a). En dit kan ek nie anders as slegs deur die geloof aanneem en my eie maak nie (b). (a)1 Kor 1:30; 2:2. (b) 1 Joh 5:10.

Dit gaan oor die vertaling van die Griekse woorde ek pisteuos wat so verskillend hierbo vertaal word, sien al die beklemtoonde gedeeltes in die verse hierbo (vergelyk dit ook met al die verskillende ander vertalings in Engels, ens.).

Met die hulp van ds. Cobus Rossouw, het ek reeds in die volgende artikel ‘n paar opmerkings gemaak oor die vertaling van hierdie gedeelte in beide die NAV en die beplande Direkte Vertaling, soos dieselfde frase ook in Galasiërs 3:7,8,11 gevind word:

Deur/uit die geloof of op grond van die geloof ?

OAV (1933/53 vertaling) Galatians 3:7, 11 Julle verstaan dan dat die wat uit die geloof is, hulle is kinders van Abraham. … En dat niemand deur die wet by God geregverdig word nie, is duidelik; want die regverdige sal uit die geloof lewe.

BDV (Bybel: ‘n direkte vertaling): Gal.3:7,8,11: So moet julle besef: Die mense wat op geloof staatmaak, is kinders van Abraham. ⁸ En omdat die Skrif dit vooruit gesien het dat God die heidene op grond van geloof sou vryspreek, het die Skrif die evangelie reeds vooraf aan Abraham verkondig: “In jou sal al die nasies geseën word.” … ¹¹ En dat niemand op grond van die wet voor God vrygespreek word nie,^* is duidelik, want: “Wie vrygespreek is op grond van geloof, sal lewe.”

Lees asb. eers hierdie genoemde artikel, wat die belangrikheid en begronding van hierdie saak verwoord.

By hierdie artikel voeg ek dan die volgende twee opmerkings by, spesifiek met verwysing na Romeine 1:17: :

1. Die Direkte Vertaling wil ‘n meer brontaal georiënteerde (dus letterlike) vertaling wees, maar in hul vertaling van ek pisteuos, ook by Rom.1:17, gaan hul baie vry om met die teks, hul parafraseer eintlik meer. Ja, ons stem saam met die goeie bedoeling, nl. wat ‘beteken’ die teks, maar dit moet nie ten koste wees van die beste en mees akkurate vertaling daarvan uit die grondteks nie, veral nie met ‘n brontaal georiënteerde fokus nie. Is dit nie juis die plek van voetnotas, kommentare, preke, katkisasie onderrig ens. om die teks verder te verduidelik nie ?

2. Sien hierdie verklaring van prof. Willie Jonker, in sy kommentaar op die boek Romeine, by hfst.1:16,17. Die klem wat hy plaas op die aard van die geloof, en die plek van geloof in ons redding bevestig op nuut dat dit die beste en veiligste is om te bly by die vertaling van ‘uit/deur’ die geloof, en nie ‘op grond van’ of ‘omdat’ ek/ons glo nie, wat soveel misverstand kan veroorsaak. Dit is veral nodig met die herdenking van die Reformasie volgende jaar, 500 jaar later, dat ons redding is en was altyd: uit genade, deur/uit die geloof, sonder die werke, alles tot eer van God in Christus, sien Efesiërs 2:8-10.

Hier volg prof Jonker se verklaring, sien veral vers 17 (beklemtonings bygevoeg):

16 Dat Paulus nog nie in Rome was nie, is nie daaraan te wyte dat hy hom oor die evangelie skaam voor die mense van die groot en beroemde stad nie. Immers, die evangelie wat hy verkondig, is juis ’n krag tot redding.

Oral waar dit verkondig word, is Gods krag teenwoordig om mense te red. Die prediking van die evangelie is ’n dinamiese gebeurtenis waardeur mense bevry word van die skuld en die mag, die oordeel oor en die vloek van die sonde. Dit is die evangelie vir alle mense sonder onderskeid, of hulle Jode of Grieke is. As Paulus sê dat dit in die eerste plek vir die Jood, maar ook vir die nie-Jood geld, dink hy aan die weg wat God in die geskiedenis met die mense gegaan het: Hy het die Jode uitgekies as die volk van die verbond wat eerste in die heil gedeel het en uit wie die Christus gebore is. Die heil in Christus is eerste aan die Jode geopenbaar en ook Paulus het in sy prediking eerste na die Jode gegaan (vgl. Hd 13:46). Maar dit was nooit die bedoeling om die res van die wêreld (die nie-Jode of Grieke) verby te gaan nie.

Die redding is wel uit die Jode (Jh 4:22), maar dit is daar vir alle mense. Paulus sal in hfst. 9–11 uitvoerig hierop ingaan. Die evangelie is werklik daar vir elkeen. Die elkeen word egter gekwalifiseer deur die woorde: wat glo. Met die woord glo val daar weer ’n begrip van beslissende betekenis in Paulus se verkondiging (naas die begrip genade, vgl. vs 5). Die evangelie blyk immers nie vir alle mense daadwerklik ’n krag tot redding te wees nie, maar slegs vir dié wat glo. Die universaliteit van die verlossing wat in die begrippe Jood en nie-Jood uitgedruk word, word nader begrens deur die woorde: elkeen wat glo. Die verlossing kan alleen deur die geloof ontvang word. Die feit dat Paulus die geloof hier ter sprake bring, bring vanself ’n wending in sy betoog mee. Dit is asof sy hele brief op hierdie punt op ’n skarnier draai. Dit open die weg vir die uiteensetting van die weg van verlossing in die volgende hoofstukke as ’n verlossing uit genade en deur die geloof alleen, sonder die werke van die wet. Daarom word vs 16–17 ook dikwels as die tema van die hele brief beskou.

17 Reeds in hierdie vers verduidelik Paulus nader waarom die evangelie ’n krag van God tot redding is. Dit is die geval omdat die evangelie openbaar dat God mense van hulle sonde vryspreek enkel en alleen omdat hulle glo.

Om gered te word, moet ’n mens in die gerig van God vrygespreek word. Dit het die Jode goed geweet. Hulle het egter gemeen dat ’n mens deur die wet en al die voorskrifte daarvan te onderhou, ’n graad van geregtigheid kan bereik wat jou voor die gerig van God as regverdig kan laat kwalifiseer, sodat jy dan op grond daarvan vrygespreek kan word. Dit sou dan ’n vryspraak op grond van jou eie verdienste of van jou eie inherente kwaliteite wees. Paulus sê egter dat dit totaal onmoontlik is.

In die volgende hoofstukke verduidelik hy dit in besonderhede (vgl. veral hfst. 3–4). Die evangelie wat hy preek, is juis dat dit in Christus geopenbaar is dat ’n mens sonder verdienste gered word, enkel en alleen omdat God jou in sy gerig ter wille van die verdienste van Christus vryspreek en regverdig verklaar. Maar dan moet ’n mens dit glo.

Geloof is die enigste wyse waarop ’n mens deel kan ontvang aan die vryspraak in Gods gerig, omdat jy daardeur jou plek in Christus inneem en deur sy geregtigheid en heiligheid toegedek word. Dit gaan in die vryspraak op grond van die versoeningswerk van Christus dus nie om die verdienste van die mens nie, maar enkel en alleen, of anders uitgedruk: van voor tot agter, uitsluitend om die geloof. Daarvoor beroep Paulus homself op Hab 2:4.

Vir die leser van die Nuwe Afrikaanse Vertaling van die Bybel sal dit baie moeilik wees om hierdie verwysing van Paulus te verstaan, omdat ’n vergelyking van hierdie vers in sy huidige vertaling met Hab 2:4 in die NAV so ver verskil. Die verskil hang daarmee saam dat dieselfde woord in Hebreeus vir geloof en getrouheid gebruik word. Die Joodse lesers van Hab 2:4 het dit so verstaan dat ’n mens wat deur sy onderhouding van die wet getrou bly, sal lewe. Blykbaar sluit die NAV se weergawe van Hab 2:4 daarby aan. Maar Paulus verstaan Hab 2:4 anders. Hy lees daarin dat die mens wat op God vertrou, sal lewe. Dit bevestig vir hom die waarheid dat ’n mens slegs langs die weg van vertroue op God, dit is: die weg van die geloof, die ware lewe deelagtig kan word.

Geloof is vir Paulus die vertroue op Gods genade alleen, die vertroue waardeur die mens hom- of haarself volledig verlaat op Gods evangelie dat Christus vir al ons sondes betaal het. Geloof is nie ’n prestasie van die mens nie. Dis vertroue op Christus alleen. Die wyse waarop hierdie vers in die NAV vertaal word, laat hierdie karakter van die geloof nie genoegsaam na vore kom nie. Die formulering dat God mense van hulle sonde vryspreek “enkel en alleen omdat hulle glo” asook die woorde “elkeen wat vrygespreek is omdat hy glo” kan die indruk wek dat die geloof die grond vir God se vryspraak is, terwyl Paulus bedoel dat die versoening in Christus en nie die geloof nie, die grond van die vryspraak is. Die geloof is die weg waarlangs die vryspraak ontvang word. Dit sou beter gewees het as die vertaling hier ook soos elders die woord deurdat gebruik het: enkel en alleen deurdat hy glo (vgl. 4:9, 11, 22–23 en 5:1). Jonker, W. D. (1998). Die brief aan die Romeine (Ro 1:16–17). Kaapstad: N G Kerk-Uitgewers.

En ongelukkig, veroorsaak die Direkte Vertaling se ‘op grond van’ geloof net soveel en dalk nog meer misverstand as die NAV se ‘omdat hul glo’.

Ons moet daarom bly by die klassieke vertaling van ‘uit/deur’ die geloof, soos ons dit ook bely (sien die verduideliking daarvan in bovermelde artikel):

NGB atikel 22 – Ons regverdiging deur die geloof

Ons sê daarom tereg saam met Paulus dat ons deur die geloof alleen of deur die geloof sonder die werke geregverdig is (Rom 3:28). Om presies te wees: Ons bedoel nie dat die geloof self ons regverdig maak nie, want die geloof is slegs die middel waardeur ons Christus, ons Geregtigheid, omhels, maar wel dat Jesus Christus ons Geregtigheid is. Hy reken ons sy hele verdienste toe en ook al die heilige werke wat Hy vir ons en in ons plek gedoen het, terwyl die geloof die middel is wat ons in die gemeenskap aan al sy weldade aan Hom verbind. En as die weldade ons eiendom geword het, is hulle meer as genoeg om vryspraak vir ons sondes te verkry. Ps. 51:8; Ef. 1:17,18; 1 Tess. 1:6; 1 Kor. 2:12; Gal. 2:21; Jer. 23:6; 1 Kor. 1:20; Jer. 51:10; 1 Kor. 15:3; Matt. 1:21; Rom. 8:1; 3:20,28; Gal. 2:16; Heb. 7:19; Rom. 8:29,33; Hand. 13:28; 1 Pet. 1:4; Rom. 10:3,5,9; Luk. 1:77; Tit. 3:5; Ps. 32:1; Rom. 4:5; 3:24,27; Filip. 3:9; 2 Tim. 1:9; Ps. 115:1; 1 Kor. 4:7; Rom. 4:2.

HK 60. Vraag: Hoe is jy regverdig voor God?

Antwoord: Slegs deur ‘n ware geloof in Jesus Christus (a); so dat al kla my gewete my aan dat ek teen al die gebooie van God swaar gesondig het en nie een daarvan gehou het nie (b) en dat ek nog gedurigdeur tot alle kwaad geneig is (c), God nogtans (d) aan my sonder enige verdienste van my kant (e), uit louter genade (f) die volkome genoegdoening (g), geregtigheid en heiligheid van Christus skenk (h). Dit reken Hy my toe asof ek nooit sonde gehad of gedoen het nie, asof ek self al die gehoorsaamheid volbring het wat Christus vir my volbring het (i). Aan hierdie weldaad het ek deel vir sover ek dit met ‘n gelowige hart (j) aanneem.

(a)Rom 3:21, 22, 24; 5:1, 2; Gal 2:16; Ef 2:8, 9; Fil 3:9. (b) Rom 3:9. (c) Rom 7:23. (d) Rom 4:4; 2 Kor 5:19. (e) Tit 3:5; Deut 9:6; Eseg 36:22. (f) Rom 3:24; Ef 2:8. (g) 1 Joh 2:2. (h) 1 Joh 2:1. (i) 2 Kor 5:21. (j) Rom 3:22; Joh 3:18.

HK 61. Vraag: Waarom sê jy dat jy slegs deur die geloof regverdig is?

Antwoord: Nie dat ek op grond van die waarde van my geloof vir God aanneemlik is nie, maar omdat slegs die genoegdoening, geregtigheid en heiligheid van Christus my geregtigheid voor God is (a). En dit kan ek nie anders as slegs deur die geloof aanneem en my eie maak nie (b).

(a)1 Kor 1:30; 2:2. (b) 1 Joh 5:10.

Laaste opmerking: die Direkte Vertaling se vertaalkeuse van dieselfde frase (ek pisteuos) by ander plekke in die boek Romeine:

Romeine 3:26, 30; 9:30; 10:6 = ‘deur die geloof’

Romeine 4:16; 5:1; 9:32 = ‘op grond van die geloof’

Ander dele in die reeks van vertaling opmerkings oor die DV is hier beskikbaar: Direkte vertaling opmerkings

Leave a Comment

Posted in 1933/1953 vertaling, 1983-vertaling, 2016-vertaling, BSAV (vertaling), Direkte Vertaling, Romeine 1:17, vertaalmetode, vertalings

Posted by: proregno | June 6, 2016

PRCA sprekerstoer (1-4 Junie 2016) lesings beskikbaar

PRCA sprekerstoer (1-4 Junie) lesings

Tydens die eerste week in Junie het prof. Ron Cammenga en prof. Barry Gritters van die Protestant Reformed Churches in America en die Protestant Reformed Theological School ons besoek in Pretoria en vir ons ‘n paar lesings aangebied oor verskillende onderwerpe by die Afrikaanse Protestantse Akademie en GK Bet-el.

Hier is die lesings se opnames (om af te laai, regs klik op die titel by die aflaai opsie, en dan ‘save as’ of ‘save link as’):

PROF. RON CAMMENGA:

Aflaai: Calvin’s life – prof R Cammenga

1) Lessons from the life of Calvin

Aflaai: Calvin’s theology – prof R. Cammenga

2) Distinctive features of Calvin’s theology

Lectures on the Covenant:

Aflaai: The Covenant God – prof. R. Cammenga

1) ‘Let Us….’: A Covenant God in Himself

Aflaai: Covenant of Grace – prof. R. Cammenga

2) ‘Between Me and Thee’: Covenant and Election

Aflaai: Children in the Covenant – prof. R. Cammenga

3) ‘Thee and Thy Seed’: With Believers and their Children (en die vraag en antwoord sessie)

PROF. BARRY GRITTERS:

Aflaai: HC preaching – prof. B. Gritters

1) The Reformed Heritage of Heidelberg Catechism Preaching

Aflaai: HC preaching 2 – prof B. Gritters

2) The Reformed Method and Blessing of Heidelberg Catechism Preaching (en vraag en antwoord sessie)

Aflaai: What is Reformed – prof. B. Gritters

1) On the Definition of “Reformed.” What makes a church “Reformed”?

Aflaai: What is Reformed – prof. B. Gritters

2) What is the Kingdom? Neo-Calvinism and the Mission of the Church

Nota: die lesings wat by die APA gehou is sal in video formaat hier beskikbaar wees in die toekoms: http://www.apa.ac.za/

IETS MEER OOR DIE SPREKERS

Prof. Ron Cammenga en prof. Barry Gritters is van die Protestant Reformed Churches in America en die Protestant Reformed Theological School, Grandville, Michigan, VSA.

Prof. Ron Cammenga
Ontvang sy voorgraadse opleiding by Calvin College, Grand Rapids, Michigan en studeer af aan die Protestant Reformed Seminarium in 1979. Hy bedien die Protestant Reformed kerke te Iowa, Colorado, en Michigan voordat hy in 2005 die benoeming as dosent opvolg by die Protestant Reformed Seminarium. Hy doseer Gereformeerde Dogmatologie, asook Ou Testament. Prof. Cammenga is getroud met Rhonda, en hulle is geseënd met elf kinders en dertig kleinkinders.

Prof. Barry Gritters
Oftewel Barrett Gritters is Professor Nuwe Testament, asook Diakoniologie by dieProtestant Reformed Seminarium. Voor sy benoeming in 2003 bedien hy tweeProtestant Reformed gemeentes vir sowat 20-jaar. Die afgelope 13 jaar is hy dosent. Hy dien ook as een van die redakteurs van die Standard Bearer, kerkblad van dieProtestant Reformed kerke. Dis ŉ blad wat al bykans 92 jaar bestaan. Prof. Gritters is getroud met Lorinda en hulle is geseënd met 6 kinders wat algar getroud is en daar is sommer baie kleinkinders.

Die PRCA proffies het ook ‘n uitstappie na die Voortrekkermonument geniet saam ‘n paar gesinne.

3 Comments

Posted in APA, gk bet-el, GKSA reformasie, prca, PRCA sprekerstoer 2016, Uncategorized

Posted by: proregno | June 2, 2016

PRCA lesings vir Saterdag, 4 Junie 2016: Konferensie oor die Verbond

KONFERENSIE OOR DIE VERBOND

“Die Verbond is die wese van die ware godsdiens” – Herman Bavinck

U word elkeen hartlik uitgenooi na ons konferensie oor die Verbond:

Spreker: prof. Ron Cammenga

Prof. Cammenga het sy MTh gedoen oor die verbond. Sien hier onder die inhoudsopgawe, die ‘abstract’ asook ‘n resensie artikel oor sy studie.

U is baie welkom om saam te kom luister, leer en vrae te vra oor hierdie baie belangrike onderwerp.

Program:

08h30-08h45: Opening en verwelkoming

08h45-09h30: ‘Let Us….’: A Covenant God in Himself

09h30-10h15: ‘Between Me and Thee’: Covenant and Election

10h15-10h45: Koffietyd

10h45-11h30: Thee and Thy Seed’: With Believers and their Children

11h30-12h15: Vrae, bespreking en afsluiting

Biography: “Professor Cammenga did his undergraduate work at Calvin College and graduated from the Protestant Reformed Seminary in 1979. He served Protestant Reformed churches in Iowa, Colorado, and Michigan before accepting the appointment to teach in the Seminary in 2005. He teaches Reformed Dogmatics and Old Testament studies. He is married to his wife Rhonda, and together they have eleven children and thirty grandchildren.”

Adres van GK Bet-el

31ste Laan 415, Villieria, Pretoria

Aanwysings: https://gkbetel.wordpress.com/kontak/

GPS: http://bit.ly/1QZNWWl

Verdere navrae

– Slabbert Le Cornu: proregno@gmail.com of 082 770 2669

– Joseph Oosthuizen: jeoosthuizen@googlemail.com of 074 338 5002

God of Friendship:

Herman Hoeksema’s Unconditional Covenant Conception

Review article:

It is a timely thesis.

It is a thesis well done.

The thesis to which we refer is that of Prof. Ronald Cammenga, a thesis submitted to the faculty of Calvin Theological Seminary in 2013, and now revised and enlarged in 2014, to complete the requirements for his Master of Theology Degree. The thesis is entitled God of Friendship: Herman Hoeksema’s Unconditional Covenant Conception. Prof. Cammenga sat for the defense of his thesis in May of 2013, which oral defense was approved, and he was granted his Th. M.

Interestingly, Dr. John Bolt was one of the two faculty members who served to ‘interrogate’ Cammenga on his thesis and then signed his ‘parchment.’ The other was Dr. Richard Muller, Prof. Cammenga’s faculty supervisor.

In his introduction Prof. Cammenga informs us that he found their examination to be an enjoyable experience.

See the rest of the article here: A Welcome Master’s Thesis

__________________________________

TABLE OF CONTENTS

ABSTRACT ………………………………………………………………………………. vi

CHAPTER

THE COVENANT AS A BOND OF FRIENDSHIP ……………………. 1

Introduction: Covenant as the Structure of Revelation ……………… 1

The Contemporary Resurgence of Interest in Covenant ………….. 14
1. Herman Hoeksema and Covenant Theology …………………………. 19
2. The Covenant as Grounded in the Divine Being ……………………. 23
3. God of Friendship …………………………………………………………… 27
4. Biblical Words for “Covenant” and Word Roots …………………… 34
5. The Superiority of the Divine Covenant of Grace ………………….. 39
6. Covenant and Marriage…………………………………………………….. 48
7. Man Created as God’s Covenant Friend ………………………………. 54

ELECTION APPLIED TO THE COVENANT …………………………. 60

Introduction: Who Belong to God’s Covenant? …………………….. 60
Election and the Covenant: Early Writings …………………………… 64
Election and the Covenant: From the Beginning of the PRCA …. 68
The Schilder Factor ………………………………………………………… 73
Election and the Covenant: In the Heat of Controversy …………… 76
The Declaration of Principles ……………………………………………. 80
Reaction and Analysis of Others ………………………………………… 91
In the Seminary Classroom ………………………………………………. 95
With Appeal to Romans 9-11 ……………………………………………. 97
Christ the Head of the Covenant ………………………………………. 101

WITHIN THE TRADITION ……………………………………………….. 106

Introduction: Placed Outside the Tradition ………………………… 106
Calvin and the “Substance of the Covenant”………………………. 112
Other Evidence from Calvin ………………………………………….. 122
Late Sixteenth- through Eighteenth-Century Reformed

Orthodoxy ……………………………………………………………… 141

A Glance at Presbyterians and Puritans …………………………….. 160
The Afscheiding and the Doctrine of the Covenant ……………… 187
Abraham Kuyper and Herman Bavinck ……………………………. 194
The Christian Reformed Church and the Covenant:

The Early Years …………………………………………………………. 198

The Christian Reformed Church and the Covenant:

Special Attention to Geerhardus Vos …………………………..203

The Christian Reformed Church and the Covenant:

The Twentieth Century ……………………………………………….. 212

Surprising Omissions from Hoekema’s Survey …………………. 216

THE UNCONDITIONAL COVENANT……………………………….. 226

Introduction: A Historical Survey of Hoeksema’s

Covenant Debates …………………………………………………………. 226

Advocate of a Conditional Covenant: William Heyns …………… 232
Advocate of a Conditional Covenant: Klaas Schilder …………… 235
Advocates of a Conditional Covenant within the PRCA ……….. 248
Hoeksema’s Rejection of the Heynsian View of the Covenant .. 252
“As to Conditions”: Hoeksema’s Rejection of the Liberated

View of the Covenant ………………………………………………… 266

Use of “Condition” by Calvin and Others ………………………….. 270
“Condition” in Reference to “Our Part” in the Covenant ……….. 276
With Appeal to the Reformed Confessions and the Reformed

Fathers …………………………………………………………………….. 297

Conclusion: Always His View …………………………………………. 307

BIBLIOGRAPHY ……………………………………………………………………. 318

Abstract

This thesis is a study of the doctrine of the covenant of grace as developed by the Protestant Reformed theologian Herman Hoeksema (1886-1965). In this thesis I will focus on Hoeksema’s unconditional covenant conception. I will demonstrate that already in the early 1920s, while yet a minister in the Christian Reformed Church, Hoeksema’s understanding of the covenant was framed by his convictions concerning election. As he developed his covenant conception, Hoeksema was influenced by others in the Reformed tradition, particularly the Dutch Reformed theologian Herman Bavinck, whose views he shared in important respects. Throughout his lifetime he never wavered from his fundamental view of the covenant of grace in its relationship to God’s sovereign, gracious decree of election.

Hoeksema formulated his views already in the early years of his ministry in the Christian Reformed Church, especially in connection with his writing for the rubric “Our Doctrine” in the denominational magazine of the Christian Reformed Church, the Banner. Hoeksema served as editor of this department and wrote regularly—nearly every week—for four years, from September 1918 through September 1922. In these articles, in which he traced the historical development of the kingdom of God, kingdom and covenant often intersect. Soon after he was terminated as an editor of the Banner, Hoeksema became one of the founders of a new religious periodical, the Standard Bearer, of which he was editor-in-chief for some forty years.

In the book De Geloovigen en Hun Zaad, Hoeksema set forth his unconditional covenant view. The contents of this book first appeared as a series of articles in the Standard Bearer in 1927. Later this book was translated into English and published under the title Believers and their Seed: Children in the Covenant.

Hoeksema’s position that fellowship with God is the essence of the covenant, that membership in the covenant is limited to the elect, and that the covenant is established and maintained unconditionally, represented divergence from at least some of the instruction he had received in his seminary training, as well as the prevailing opinion among both Dutch and American Reformed theologians. This is not to say that there is no support for Hoeksema’s unconditional covenant view within the tradition; there is, as I will indicate. In addition, and more importantly as far as Hoeksema was concerned, he was convinced that his position was supported by Scripture and the Reformed confessions.

Hoeksema faced a significant challenge to his position in the controversy over the covenant that raged—not too strong a word—in the Protestant Reformed Churches in the 1950s. This controversy was precipitated by those in the PRCA who wanted to receive into the denomination the post-World War II immigrants to the United States and Canada who had left the Reformed Churches in the Netherlands (Liberated). These immigrants and their supporters agreed with Dr. Klaas Schilder, who taught that the covenant is conditional and includes all the natural children of believers, and thus, more than only the elect.

Throughout his ministry Hoeksema remained committed to the same doctrine of the covenant. Steadfastly he maintained that the essence of God’s covenant of grace is friendship, that membership in the covenant is limited to the elect, and that the covenant is unconditional. As I will demonstrate, although Hoeksema developed in his understanding of the covenant throughout his nearly fifty-year career as minister of the gospel, professor of theology, and editor of a leading Reformed periodical, he did not deviate from the main lines of the covenant conception that he articulated already in the early years of his ministry.

Leave a Comment

Posted in genadeverbond, gk bet-el, GKSA reformasie, Hoeksema, prca, PRCA sprekerstoer 2016, predestinasie, verbond

Posted by: proregno | June 1, 2016

PRCA lesings vir Donderdag, 2 Junie 2016

PRCA LESINGS: DONDERDAG 2 JUNIE 2016

AFRIKAANSE PROTESTANTSE AKADEMIE

14:00-15:30 – Onderskeidende kenmerke van Calvyn se Teologie (Prof. Cammenga)

Breek

16:00-17:30 – Die gereformeerde metode en seën van kategismusprediking (Prof. Gritters)

GEREFORMEERDE KERK BET-EL

19h00: Opening

19h15: What is the Kingdom? Neo-Calvinism and the Mission of the Church, prof. Barry Gritters

20h00: Bespreking

20h30: Afsluiting en koffie !

Sien die volledige program en inligting hier: PRCA sprekerstoer

2 Comments

Posted in APA, gk bet-el, GKSA reformasie, prca, PRCA sprekerstoer 2016

Posted by: proregno | May 31, 2016

PRCA lesings vir Woensdag, 1 Junie 2016

PRCA LESINGS: WOENSDAG 1 JUNIE 2016

AFRIKAANSE PROTESTANTSE AKADEMIE

14:00-15:30 – Lesse uit die lewe van Calvyn (Prof. Cammenga)

Breek

16:00-17:30 – Die gereformeerde erfenis van Heidelbergse Kategismusprediking (Prof. Gritters)

GEREFORMEERDE KERK BET-EL

19h00: Opening

19h15: On the Definition of “Reformed.” What makes a church “Reformed”?, prof. Barry Gritters

20h00: Bespreking

20h30: Afsluiting en koffie !

Sien die volledige program en inligting hier: PRCA sprekerstoer

Leave a Comment

Posted in APA, gk bet-el, GKSA reformasie, prca, PRCA sprekerstoer 2016

Posted by: proregno | May 30, 2016

Opmerkings oor die “NT en Psalms: ‘n Direkte Vertaling” (deel 5: Johannes 3:16)

Product Details

Deel 5: Johannes 3:16

Die ‘NT en Psalms: ‘n Direkte Vertaling’ (afkorting: DV) se vertaling van Joh.3:16 is as volg:

“Want so lief het God die wêreld gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.”

Die 1933/53 vertaling (OAV) is as volg:

“Want so lief het God die wêreld gehad, dat Hy sy eniggebore Seun gegee het, sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore mag gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.”

Die DV is in lyn met die 1983-vertaling (‘enigste’) en een van die nuutste engelse vertalings, die ESV (‘only’), terwyl die OAV in die lyn staan van die KJV (‘only begotten’), Statevertaling (‘eniggeboren’) en die 20ste eeuse NKJV (‘only begotten’).

Ek plaas hier met erkenning aan die bron (RFPA) ‘n artikel wat hierdie vertalingkwessie aanspreek, met ‘n klomp vrae, wat netso gevra kan word aan die vertalers van die komende DV (veral omdat die DV vertalers daarop aanspraak maak dat hul ‘n meer brontaal georiënteerde vertaling, d.w.s. ‘letterlike’ vertaling probeer wees). Die vraag is dus: waarom het die DV verkies om weg te beweeg van die meer volledige baie belangrike woord ‘eniggebore’ as beste vertaling van die Griekse woord monogenes, soos wat die kerk van Christus deur die eeue dit vertaal het, veral in daardie spesifieke konteks van die HERE se grootste geskenk aan die wêreld (Joh.3:16)?:

THE ONLY-BEGOTTEN SON OF GOD … Begotten, not Made

by rev. Clayton Sponk

Ligonier Ministries and its founder, R. C. Sproul, and at least one of its contributing writers have some explaining to do. The May 16, 2016 edition of Tabletalk, published by Ligonier ministries is devoted to John 3:16 which is quoted on the front cover of the issue.

FOR GOD SO LOVED THE WORLD, THAT HE GAVE HIS ONLY SON, THAT WHOSOEVER BELIEVES IN HIM SHOULD NOT PERISH BUT HAVE ETERNAL LIFE.

The word begotten is missing.

No explanation is given why this translation of John 3:16 that omits the word was chosen. Writer Scott Swain, appointed to write about the portion of the text that refers to Jesus as God’s Son, entitled his article “His Only Son” instead of “His Only-Begotten Son.” Swain also makes no mention of the eternal begetting of the Son by the Father in the body of his article. Again no explanation is given for this omission. But the omission of begotten may not go unnoticed or unexplained. Those who would elide begotten from John 3:16 (or any of the other passages that traditionally include the word) need to answer the following questions.

Why do they translate only one part of a Greek word that has two parts?

The translation of the Bible that the May issues of Tabletalk used for John 3:16 translates the Greek word monogenes as ‘only.’ The first part of the word, mono, indeed means ‘only.’ But the second part of the word, genes, is derived from the Greek verb that means ‘to beget.’ The only way to translate monogenes accurately is to render it as ‘only begotten.’

How can the meaning of John 3:16, namely the greatness of God’s love, be understood without identifying God’s gift as his only-begotten Son?

In John 3:16 the greatness of God’s love corresponds to the greatness of the gift he has given for the salvation of his people. The greatness of the gift is not adequately expressed as God’s giving of his “only Son.” Swain tries to explain God’s gift of Jesus as a great gift without referring to his begetting by the Father. He mentions “Jesus’ filial relationship to the Father as the second person of the Trinity.” He describes the relationship between the Father and Son as “eternal” and says “the only Son’s relationship to the Father is a relationship of equality.”

That the Son is co-eternal and co-equal with the Father is true. But one cannot say that John 3:16 teaches us these truths if it merely says Jesus is the “only Son” of God. He does not have to be co-eternal and co-equal with God to be his only Son. An only Son could be a mere creature. And if God’s gift is merely a unique creature, then his gift is not as great as John 3:16 intends to teach, and his love is also minimized. One might say that comparing John 3:16 to other parts of scripture confirms that Jesus is not merely a unique creature. This is true. But John 3:16 itself teaches God’s great love is displayed in the great gift of one who is himself God by using the word begotten. Leaving begotten out attacks the teaching of scripture in John 3:16 about the greatness of God’s love and gift in the giving of Jesus Christ.

Why do they choose a translation that obscures one of the ways that scriptures teaches the divinity of the Son?

This question is similar to the one above, but it deserves separate attention. Satan loves to attack the truth that Jesus is God. Under his direction the enemies of the truth of the Trinity attack the term begotten. They hate the idea that the Son is of the same essence as the Father because he is eternally generated by the Father. So they favor the idea that the Son was created or made by the Father as the first creature. Since the truth that the Son is begotten by the Father and therefore co-equal and co-essential with the Father and the Spirit, why would anyone who professes to believe in the doctrine of the Trinity want to give up the term?

Why do they choose a translation that threatens the threeness of God?

The church of Jesus Christ confesses one God who is three in person. The Belgic Confession explains it this way in Article 8, “we believe in one only God, who is one single essence, in which are three persons, really, truly, and eternally distinct, according to their incommunicable properties; namely, the Father, and the Son, and the Holy Ghost.” The Article goes on to teach us what some of the incommunicable properties of the three Persons are. The Son is the Word. The Father and the Spirit are not the Word. The Spirit proceeds from the Father and the Son. The Father and the Son do not proceed from any of the other persons of the Godhead. Article 10 speaks of the personal property of the Son that he is “begotten from eternity, not made nor created.”

Article 11 teaches that the Holy Spirit “from eternity proceeds from the Father and Son; and therefore is not made, created, nor begotten, but only proceedeth from both.” That the Father alone begets and that the Son alone is begotten is one of the important ways that the three Persons of the Godhead are distinguished from each other. To deny that the Son is begotten by the Father raises the question of how the Father and Son actually differ from each other. If the Arians are on one side rooting against the idea that the Son is begotten so as to deny his divinity, the Sabellians are on the other side rooting against the term to erase the distinction between the Father and the Son. For the sake of maintaining the truth that God is three in person it is necessary to confess that the Son’s personal incommunicable attribute is that he is begotten by the Father.

Why do they choose to translate John 3:16 in a way that makes an incorrect statement, when the traditional translation accurately and clearly teaches the truth?

Jesus is not the only son of God. Swain understands this. He explains that the relationship of the Son to the Father is “unique” in comparison to the relationship that saved sinners have with God. He is the only “natural” Son of God while they are “adopted” sons. But the translation Swain uses of John 3:16 does not indicate that this is the difference between Jesus and others who are also the children of God. The translation he uses unnecessarily teaches that God has no other children besides Jesus.

And it will not help to change the word only to “unique.” That does not help us to understand what the difference between Jesus and the other children of God is. There is one term that helps us understand that the difference is indeed between a natural Son and adopted sons—BEGOTTEN. Calling Jesus the only-begotten Son is not only completely true but it is also comforting. That Jesus is the only-begotten Son does not give saved sinners any reason to doubt that they are also the children of God.

Why do they not feel compelled by the Church’s Creeds to interpret scripture as teaching that Jesus is the only-begotten Son of God?

That Ligonier, Sproul, and Swain have some explaining to do does not mean they need to explain themselves to me or to any other individual. They must explain themselves to the church of Jesus Christ. Begotten is part of the church’s vocabulary in her creeds. The apostolic church has officially interpreted scripture to teach that Jesus is the only-begotten Son of God. The Nicene Creed is especially of importance regarding this truth. The church confesses to believe “in one Lord Jesus Christ, the only-begotten Son of God, begotten of the Father before all worlds…begotten, not made, being of one substance with the Father.”

Theologians may not treat begotten as if it is one of their own words to accept or reject as they wish. It is not a term they may choose to criticize in or ignore in their writings. If they believe the term needs to be rejected, they need to bring their sentiments to the church, and until they do so they may not write or teach anything contrary to the church’s confession.

APPENDIX

Nicene Creed

And in one Lord JESUS CHRIST, the only-begotten Son of God, begotten of the Father before all worlds…begotten not made.

The Symbol of Chalcedon

We, then, following the holy fathers, all with one consent, teach men to confess one and the same Son, our Lord Jesus Christ, the same perfect Godhead and also perfect in manhood…begotten before all ages of the Father according to the Godhead.

The Athanasian Creed

The Son is of the Father alone: not made, nor created: but begotten.

Luther’s Small Catechism

I believe that Jesus Christ, true God, begotten of the Father from eternity…is my Lord.

2nd Helvetic Confession

“…we believe…the Father has begotten the Son from eternity, the Son is begotten by an ineffable generation.”

The Heidelberg Catechism

Question 33. Why is he called God’s only-begotten Son, since we are also the children of God? Answer. Because Christ alone is the natural Son of God; but we are children of God by adoption through grace for his sake.

Belgic Confession

We believe that Jesus Christ, according to his divine nature, is the only-begotten Son of God, begotten from eternity, not made nor created.

Westminster Confession of Faith

The Father is of none, neither begotten nor proceeding; the Son is eternally begotten of the Father; the Holy Ghost eternally proceeding from the Father and the Son.

____________________

This post was written by Rev. Clayton Spronk, pastor of Faith Protestant Reformed Church in Jenison, Michigan.

_____________

Sien ook deel 7 wat aansluit by hierdie deel: Opmerkings oor die “NT en die Psalms: ‘n Direkte Vertaling” (deel 7: Prof. GJC Jordaan se opmerkings oor Joh.1:14)

Ander dele in die reeks van vertaling opmerkings oor die DV is hier beskikbaar: Direkte vertaling opmerkings

2 Comments

Posted in 2016-vertaling, BSAV (vertaling), Direkte Vertaling, Eniggebore Seun, Joh.3:16, vertaalmetode, vertalings

Posted by: proregno | May 27, 2016

Islam evangelisasie (2)

ISLAM (2)

by Rev. Martyn McGeown

In the last blog post on this subject we noticed that many Muslims do not understand the Christian doctrine of the Trinity. This is because their book, the Qur’an either deliberately or ignorantly misrepresents the doctrine. We call this a “straw man” argument—a “straw man fallacy” occurs when a person creates a misrepresentation of his opponent’s position and attacks it instead of the true position of the opponent. Christians must not be guilty of such fallacies. The Ninth Commandment of God’s Law forbids “falsify[ing] any man’s words” (Heidelberg Catechism, LD 43).

When the Qur’an presents Christians as worshipping Jesus and His mother “in derogation of Allah” (Surah 5:116) or presents Christians as joining “other gods with Allah” (Surah 5:72-73), the Muslim’s supposedly inspired text grossly misrepresents what Christians believe. The Trinity does not consist of Allah, Jesus and Mary, and the Trinity does not consist of many gods. Consider another text from the Qur’an: “They do blaspheme who say: Allah is one of three in a Trinity: for there is no god except one God” (Surah 5:73).

Two concepts in Islamic theology make it very difficult for the Muslim to understand the Christian doctrine of the Trinity—in addition, of course, to the natural depravity of the human heart. Those two concepts are tawhid and shirk.

Tawhid is the absolute oneness of Allah—Islam is a religion of absolute, non-negotiable, Unitarian monotheism. Muslims view other religions (except Judaism) as polytheistic. Hinduism, for example, is polytheistic, for Hindus do indeed worship many gods. Christianity, however, is not polytheistic, for Christians worship only one God. However, when Muslims hear that Christians worship Father, Son and Holy Spirit (or when they imagine that Christians worship Allah, Jesus and Mary!), they conclude wrongly that Christians are polytheistic.

Shirk is the unforgivable sin (in Islam) of associating others with Allah. Muslims fear the sin of shirk above all other transgressions. Allah can forgive adultery, murder and every other sin, but Allah will not under any circumstances forgive one who has died in the sin of shirk: “Allah forgiveth not that partners should be set up with Him, but He forgiveth anything else to whom he pleaseth; to set up partners with Allah is to devise a sin most heinous indeed” (Surah 4:48). “Whoever joins other gods with Allah—Allah will forbid him the Garden, and the fire will be his abode. There will for the wrongdoers be no one to help” (Surah 5:72).

No wonder that the Muslim is especially prejudiced against Christianity—it has been ingrained into him that Christianity is shirk! What the Christian needs to do, therefore, in witnessing is to demonstrate to the Muslim neighbor that the doctrine of the Trinity has nothing to do with shirk. And the Christian must pray that the Spirit of God might open the heart of the Muslim neighbor to receive the truth. Ultimately, we can only present the truth. We cannot convince anyone of the truth. That is the work of God’s Spirit, who blows where He wills in the hearts of God’s elect (John 3:8).

The word Trinity is not found in the Bible, but that should not disturb us, for every field of knowledge has technical vocabulary and terminology. The word Trinity is shorthand for theological concepts that are found in the Bible. The word Trinity explains who God is—in a certain sense, He is one; and in another sense, He is three. He is one God in three distinct persons. This is basic Christianity, but the Muslim will find it confusing.

The Bible teaches that there is only one God. This is the teaching of the Old Testament. When the Gentiles worshipped many gods, Israel confessed and worshipped only one God. “Before me there was no God formed, neither shall there be after me. I, even I, am the LORD, and beside me there is no Saviour” (Isaiah 43:10-11). This is also the teaching of the New Testament—Christians did not jettison their monotheism even when they confessed that Jesus Christ is Lord. They continued to confess and worship only one God, the same God as the God of the Old Testament. The Greeks and Romans worshipped many gods, but the church steadfastly remained monotheistic. “There is one God and one Mediator between God and men, the man Christ Jesus” (I Timothy 2:5).

Nevertheless, the Bible does not hesitate to give the name of God, ascribe the attributes of God, attribute the works of God, and present the worship of God to three individuals—to the Father, to the Son and to the Holy Spirit.

The Bible gives the name of God to the Father, to the Son and to the Holy Spirit. The Bible ascribes the attributes of God to the Father, to the Son and to the Holy Spirit. The Bible attributes the works of God to the Father, to the Son and to the Holy Spirit. And the Bible presents the worship of God to the Father, to the Son and to the Holy Spirit.

Many texts could be cited to prove the points above, but I forbear for lack of space. The point, however, is this—the Father is called God, the Son is called God, and the Holy Spirit is called God, and yet there is only one God. (Notice, by the way, contrary to the misrepresentation of the Qur’an, that it is not that Allah is called God, Jesus is called God and Mary is called God. Nor is that the Son is called God and joined as a secondary God to Allah. Nor is that others are worshipped as gods alongside Allah. The doctrine of the Trinity means that the Father, Son and Holy Spirit are equally God).

To explain the truth of the Trinity, the early church needed to use terminology. In what sense is God one, and in what sense is God three? The theological terms on which the church settled were being or essence, and person. Of course, the early church used Greek terms (ousia and hypostasis). These terms became all the more important because of the presence of false teachers in the church. For example, a heretic called Arius (d. 336) agreed to call the Son of God homoiousion, which means of a similar essence or being to the Father, but he baulked at the wordhomoousion, which means of the same essence or being as the Father. (The astute reader will notice that the difference between those two words, and therefore the difference between heresy and orthodoxy, is one letter—the smallest Greek letter, iota!). These theological debates occurred long before Mohammed’s birth, as I explained in the last blog post on this subject.

The being or essence of something makes it what it is, and distinguishes it from every other being. Everything apart from God is creature. The divine being of God is unique—and one. There are not two, or three beings called God. There is one God, one divine being, or one indivisible Godhead.

A person is a conscious, intelligent, active individual distinct from other persons. The writer of this blog post is a person. The individual reader is another, distinct person. This world has billions of human persons in it.

The difficulty is this—in our human experience, one human being is also one human person. No analogy or illustration exists in which one being is more than one person. Yet that is who God is—He is three distinct persons subsisting in one divine being. To understand something of that, or to grasp that, is to understand the doctrine of the Trinity. The Father is not the same person as the Son or the Holy Spirit, yet He shares the same being as the Son and the Holy Spirit. The Son is not the same person as the Father or the Holy Spirit, yet He shares the same being as the Father and the Holy Spirit. The Holy Spirit is not the same person as the Father or the Son, yet He shares the same being as the Father and the Son.

Is that deep and mysterious? Absolutely! Is that illogical, contradictory and impossible to reconcile with human reason? Absolutely not!

There are two more significant truths about the Trinity that we must bear in mind.

First, the relationship between the three persons of the Trinity is one of equality. Christians do not worship one person “in derogation” of the other persons. Christians view the Father, Son and Holy Spirit as coequal in power, glory and majesty—there is no gradation of being or difference of rank. The Father is not more divine than the Son or the Holy Spirit, for example. The Father is not higher, and the Son is not subordinate to the Father in the being of God. Remember the word homoousion—of the same essence. There is also no time in the Trinity—the Trinity is eternal, which means that the Father, the Son and the Holy Spirit are co-eternal. The Father is not before the Son or before the Spirit.

Second, the relationship between the persons of the Trinity is one of perfect love and fellowship. The Father, the Son and the Holy Spirit are not rivals, but holy family. The Father loves the Son in the Holy Spirit, and the Son loves the Father in the Holy Spirit. God, therefore, is not a lonely deity, but He is the living God, full of life, love and fellowship, within Himself, within His own being. It is because of this love of God within the being of God that God is capable of loving the creature.

This God—the Father, the Son and the Holy Spirit—is the God of our salvation.

Next time, DV, we will explain what we mean by the Christian confession that Jesus is the Son of God, something about which Muslims have many misconceptions.

_________________

This post was written by Rev. Martyn McGeown, missionary-pastor of the Covenant Protestant Reformed Church in Northern Ireland stationed in Limerick, Republic of Ireland.

____________________

Vorige artikel: Islam (1) – sien ook die bronne vermeld aan die einde van daardie artikel.

Die res van die reeks: Islam evangelisasie

Leave a Comment

Posted in apologetiek, islam, islam evangelisasie, Koran, moslems, Uncategorized

Posted by: proregno | May 23, 2016

Islam evangelisasie (1)

ISLAM (1)

by Rev. Martyn McGeown

Because of multiculturalism and increased immigration, especially in Europe, Muslims are increasingly common in the post-Christian West. This makes Muslims our neighbors, those whom God has placed on our path. Many Christians view Muslims as their enemies. Nevertheless, the command of Christ is clear—love your neighbor, and even love your enemy.

Part of the love that the Christian owes his Muslim neighbor is to present the gospel to him. Many Christians are ill equipped to do so. In a series of blog posts, I intend to introduce the reader to the doctrines of Islam, so that we can better understand our Muslim neighbor, and so that we can witness to him about Jesus Christ. You might find that the Muslim is more interested in hearing the gospel than the hardened “lapsed Christian.”

One problem in witnessing to Muslims is that Muslims misunderstand what Christianity is. They have wrong notions about the Trinity, the Son of God, and other Christian truths. Not only do they reject them, but their Qur’an misrepresents them. This is a formidable barrier, but it can be overcome when we plainly state the truth.

A good place to begin is with history. The Qur’an was written during the lifetime of Mohammed (c. 570-632 AD). A lot of very significant church history took place before Mohammed’s birth. First, the Christian church defined from the scriptures the doctrine of the Trinity (the Council of Nicea in 325 AD and the Council of Constantinople in 381 AD). Second, the Christian church defined the relationship between the one person and the two natures (human and divine) of Jesus Christ (the Council of Chalcedon in 451 AD).

The reason that these dates are significant is simple—the church had defined from the New Testament who God is and who Jesus Christ is over a century before Mohammed’s birth. (We do not mean that the church invented these doctrines, but that the church officially defined them out of the inspired scriptures). Therefore, the Qur’an, which Mohammed allegedly received as divine revelation, should accurately reflect what the church had defined. If the Qur’an shows evidence of ignorance of Christian doctrine or deliberate misrepresentation of it, the Muslim is faced with very serious questions about the authenticity of his “sacred book.”

Consider the following citations from the Qur’an against the Trinity:

And behold, Allah will say: ‘O Jesus, the son of Mary! Didst thou say unto men, ‘Worship me and my mother as gods in derogation of Allah?’ He will say: ‘Glory to Thee! Never could I say what I had no right (to say). Had I said such a thing, Thou wouldest indeed have known it. Thou knowest what is in my heart, though I know not what is in Thine. For thou knowest in full all that is hidden’ (Surah 5:116).

O People of the Book! Commit no excesses in your religion: nor say of Allah aught but the truth. Christ Jesus, the son of Mary, was (no more than) a Messenger of Allah, and His Word, which He bestowed on Mary, and a Spirit proceeding from Him: so believe in Allah and His Messengers. Say not Three: desist: it will be better for you: for Allah is One God: glory be to Him: (far Exalted is He) above having a son. To Him belong all things in the heavens and on earth. And enough is Allah as a Disposer of affairs (Surah 4:171).

They do blaspheme who say: ‘God is Christ the son of Mary.’ But said Christ: ‘O children of Israel! Worship Allah, my Lord and your Lord.’ Whoever joins other gods with Allah, Allah will forbid him the Garden, and the Fire will be his abode. There will for the wrongdoers be no one to help. They do blaspheme who say: Allah is one of three in a Trinity: for there is no god except One God. If they desist not from their word (of blasphemy), verily, a grievous penalty will befall the blasphemers among them (Surah 5:72-73).

The reader will notice that the writer of the Qur’an views the Trinity very differently from the official statements of the Christian church. “Worship me and my mother in derogation of Allah.” The Qur’an’s “Trinity” is not Father, Son and Holy Spirit, but Allah, Jesus and Mary! Moreover, the Qur’an views the Trinity as “join[ing] other gods with Allah.”

This misrepresentation of the Trinity is inexcusable because the church defined the Trinity as one God in three distinct persons centuries before Mohammed wrote one word of the Qur’an. No Christian has ever defined the Trinity as the Qur’an does. It is, however, easy to imagine how Mohammed could have jumped to such a conclusion. Mohammed observed churches; he saw statues and icons; and he conversed with Christian merchants of various heretical sects. There is no evidence, however, that he was familiar with the Nicene or Chalcedonian creeds. In fact many believe that Mohammed was illiterate.

I believe in one God, the Father Almighty, Maker of heaven and earth, and of all things visible and invisible. And in one Lord Jesus Christ, the only-begotten Son of God, begotten of the Father before all worlds; God of God, Light of Light, very God of very God; begotten, not made, being of one substance with the Father by whom all things were made … And I believe in the Holy Spirit, the Lord and Giver of life; who proceedeth from the Father and the Son; who with the Father and the Son together is worshipped and glorified; who spoke by the prophets.

How could Mohammed have been unaware of a theological controversy that had been resolved in the Christian church two centuries before the Qur’an was written, if he is (as Islam claims) the prophet of God, and if the Qur’an is (as Islam claims) the inspired word of the all knowing, all seeing Allah? For Mohammed to disagree with Christian orthodoxy is one thing; for him to be ignorant of or deliberately to misrepresent it is quite another.

Next time, DV, we will explain what we mean by the Trinity so that we can properly present the truth that Jesus is the Son of God to our Muslim neighbor.

______________

This post was written by Rev. Martyn McGeown, missionary-pastor of the Covenant Protestant Reformed Church in Northern Ireland stationed in Limerick, Republic of Ireland.

______________

Die res van die reeks: Islam evangelisasie

Sien ook hierdie bronne oor Islam:

Middle East Resources

Middle East Reformed Fellowship

What Every Christian Needs to Know About the Qur’an

The Basics of Islam

Islam

Muslim neighbours

Leave a Comment

Posted in apologetiek, islam, islam evangelisasie, Koran, moslems

Posted by: proregno | May 18, 2016

PRCA sprekerstoer (1-4 Junie): volledige program – APA en GK Bet-el

PRCA sprekerstoer (1-4 Junie)

Tydens die eerste week in Junie gaan prof. Ron Cammenga en prof. Barry Gritters van die Protestant Reformed Churches in America en die Protestant Reformed Theological School ons besoek in Pretoria en vir ons die volgende lesings aanbied by die Afrikaanse Protestantse Akademie en GK Bet-el:

AFRIKAANSE PROTESTANTSE AKADEMIE

TEMA: DIE SPORE WAARIN ONS BOU

WOENSDAG 1 JUNIE 2016

14:00-15:30 – Lesse uit die lewe van Calvyn (Prof. Cammenga)

Breek

16:00-17:30 – Die gereformeerde erfenis van Heidelbergse Kategismusprediking (Prof. Gritters)

DONDERDAG 02 JUNIE 2016

14:00-15:30 – Onderskeidende kenmerke van Calvyn se Teologie (Prof. Cammenga)

Breek

16:00-17:30 – Die gereformeerde metode en seën van kategismusprediking (Prof. Gritters)

IETS MEER OOR DIE SPREKERS

Prof. Ron Cammenga en prof. Barry Gritters is van die Protestant Reformed Churches in America en die Protestant Reformed Theological School, Grandville, Michigan, VSA.

Prof. Barry Gritters
Oftewel Barrett Gritters is Professor Nuwe Testament, asook Diakoniologie by die Protestant Reformed Seminarium. Voor sy benoeming in 2003 bedien hy twee Protestant Reformed gemeentes vir sowat 20-jaar. Die afgelope 13 jaar is hy dosent. Hy dien ook as een van die redakteurs van die Standard Bearer, kerkblad van die Protestant Reformed kerke. Dis ŉ blad wat al bykans 92 jaar bestaan. Prof. Gritters is getroud met Lorinda en hulle is geseënd met 6 kinders wat algar getroud is en daar is sommer baie kleinkinders.

Adres en verdere inligting: Ons nooi alle belangstellendes uit om die geleenthede by te woon. Die adres van die byeenkomste is die AP Akademie se gebou te Farendenstraat 430, Sunnyside, Pretoria. Vir verdere navrae kan u die AP Akademie skakel by telefoonnommer: 012 344 3960. Kontakpersoon: prof. Johan Bosman.

GEREFORMEERDE KERK BET-EL

Woensdag, 1 Junie

19h00: Opening

19h15: On the Definition of “Reformed.” What makes a church “Reformed”?, prof. Barry Gritters

20h00: Bespreking

20h30: Afsluiting en koffie !

Donderdag, 2 Junie

19h00: Opening

19h15: What is the Kingdom? Neo-Calvinism and the Mission of the Church, prof. Barry Gritters

20h00: Bespreking

20h30: Afsluiting en koffie !

Biography: “Barrett Gritters is Professor of New Testament and Practical Theology at theProtestant Reformed Theological School in Grandville, Michigan, USA. He served for 20 years as pastor of 2 different Protestant Reformed congregations. For the past 13 years he has been teaching at the seminary. He serves as one of the editors of the Standard Bearer, the voice of the Protestant Reformed Churches for almost 92 years. He and his wife Lorinda have 6 married children and many grandchildren.”

Saterdag, 4 Junie: Konferensie oor die Verbond

Spreker: prof. Ron Cammenga

Program:

08h30-08h45: Opening en verwelkoming

08h45-09h30: ‘Let Us….’: A Covenant God in Himself

09h30-10h15: ‘Between Me and Thee’: Covenant and Election

10h15-10h45: Koffietyd

10h45-11h30: Thee and Thy Seed’: With Believers and their Children

11h30-12h15: Vrae, bespreking en afsluiting

Adres van GK Bet-el

31ste Laan 415, Villieria, Pretoria

Aanwysings: https://gkbetel.wordpress.com/kontak/

GPS: http://bit.ly/1QZNWWl

* Alle lesings word gratis aangebied. Daar sal wel gevra word vir vrywillige donasies om onkostes te help dek. Inbetalings kan hier gedoen word:

Rekeningnaam: S. Le Cornu

Absa tjekreknr. 01095190673

Takkode: 632005

Verwysing: PRCA sprekerstoer

Verdere navrae

– Slabbert Le Cornu: proregno@gmail.com of 082 770 2669

– Joseph Oosthuizen: jeoosthuizen@googlemail.com of 074 338 5002

3 Comments

Posted in prca, PRCA sprekerstoer 2016, PRTJ

Posted by: proregno | May 16, 2016

As dit begin drup in die kerk (‘geslag maak nie saak nie’), dan reën dit in die wêreld (‘geen geslag maak saak nie’)

AS DIT BEGIN DRUP IN DIE KERK ….

“Janse van Rensburg sê die enigste laagtepunt in sy loopbaan is dat hy nooit daarin kon slaag om die meerderheid mense in die Gereformeerde Kerk in Suid-Afrika te oortuig dat geslag geen rol hoef te speel by die oorweging vir besondere dienste in die kerk nie.” – 29 Januarie 2016 (beklemtoning bygevoeg)

Wat is die gesegde, as dit begin drup in die kerk, dan reën dit in die wêreld?*

Dit wat baie kerkmense in die 20ste eeu as ‘bevryding’ beskou het – radikale feminisme in die wêreld; en ‘evangeliese feminisme‘ in die kerk – is besig om in ‘n nagmerrie te ontaard in die 21ste eeuse wêreld.

Dekades se “geslag maak nie saak nie” propaganda (lees: God se skeppingsorde en wil maak nie saak nie) is besig om nou vrugte te dra in die westerse wêreld ook deur die afvallige kerk.

Behalwe al die slegte vrugte van die 20ste eeu, is daar vandag al meer ‘n oproep dat kinders self kan besluit watter geslag hul is, ongeag dat die Here hul ‘n seun/man of dogter/vrou geskep het.

Saam met dit is daar ook ‘n oproep vir ‘geslagsneutrale’ toiletgeriewe. Wat God onderskei het, sal ons nou deur wetgewing saamdwing.

Sien bv hierdie artikel in Suid-Afrika: Who will put down the toilet seat at Wits?

En tragies, as die kerk van Christus, as predikers en teoloë nie die Skrif se skeppingsorde meer handhaaf nie, gaan die lidmate dit nie meer handhaaf nie, en dan natuurlik – nog minder gaan die samelewings waarin die kerk haar bevind dit doen, as daar nie meer ‘n reg verkeerd is nie, as ‘geslag nie meer saak maak nie’.

As die kerk nie meer die Lig van God se Woord self handhaaf nie, hoe kan hul dit wees as ‘n sout en lig in hierdie wêreld (Matt.5:13-16) ?

Sien die volgende artikels wat wys ‘geslag maak saak’, want dit is God se skeppingsorde en wil in Jesus Christus, vir die huwelik, maar ook die besondere ampte in die kerk: Geslag maak saak

Sien ook: Van die VIDA na die HIDA plan

Ek plaas met erkenning dr. Peter Jones se artikel hier, sodat u sal besef wat alles op die spel is, ons lewe in een van die grootste rewolusies ooit, in die woorde van Ps.2, waar die valse kerk en valse staat saamsweer teen die Here en sy Gesalfde se skeppingsorde en wil vir die mens:

Women’s Sanitary Bins & Bathroom Theology

What has been for millennia a self-evident truth has become within a year or so unthinkable prejudice. The principled experts of the twentieth century, Ringo Starr and Bruce Springsteen, have quickly jumped into the moral crusade of ethical outrage, amazed that the state of North Carolina would refuse to allow grown men to use the ladies’ restrooms.

An employee of a Catholic university (Loyola Marymount) committed cultural blasphemy by stating that there are only two genders (a view entirely compatible with Catholicism). The university, however, has suspended her and is currently investigating her for a “hate crime.”

It gets more manifestly insane. Students at my alma mater, Cardiff University, and in other UK schools, are demanding the installation of women’s sanitary bins in male toilets “for men who menstruate.” This is logical lunacy. The inevitable demand for urinals in women’s restrooms will surely follow. This demand actually affirms the opposite of what these progressives claim, forcing them to admit that women pretending to be men still need sanitary bins, because they menstruate, and men don’t. Human sexuality is defined by an objective biological binary trait—either “XY” or “XX” chromosomes. But by using the term “gender” to mean not one’s biological sex but one’s sense of being male or female, moral outrage can find full expression. Laws that can put you in jail are no longer based on objective biology but on subjective, changeable feelings.

What is the deep motivation for this bizarre state of affairs?

This “faith” in feelings, which disregards biological objectivity, is both mental insanity and spiritual rebellion. While we’ve never needed bathroom humor, presently we do need some serious bathroom theology!

Clear-headed theology reveals what is happening in our Left-leaning, progressive world. We are witnessing the reappearance of an old heresy, Gnosticism. The Gnostics rejected the flesh and embraced the spirit. For them, the physical, created world was an evil thing, made by Satan. They believed the spirit revealed the true “god within,” as do many today, in search of their “higher selves.” Interestingly, the ancient Gnostics also rejected creational sexuality and sought the higher form of “androgyny,” the experience of being both male and female—which is the same rejection of the male/female gender binary that we observe today.

Here are a few examples:

Oberlin College, founded by two Presbyterian ministers, is now committed to “finding a space that…defies the binary in our society…that you were assigned.”
all five of Scotland’s main political parties have pledged to push for a “non-binarygender legal recognition…in all areas of life.”
the goal of yoga, according to a serious practitioner, is to create “… direct awareness of the unity of everything, to break through the usual false binaries within which we tend to live.”

One of the “false binaries” that Hindu thinking eliminates is that between the Creator and the creature, serving a deeply religious goal. This suppression exhibits, as we say at truthXchange, the conflict between the only two worldviews, Oneism and Twoism. We now observe a growing worldview by which people, especially young people, are taught to reject differences and distinctions.

Recently a deliberately set-up video showed US college students so brainwashed that they refused to counter the outlandish claims of a 5”9’ white man to be a 6”4’ Asian woman! Their insane response was: “How can I judge what is true for you?”

Clearly, the rejection of any objective binary is not limited to sexuality. It is also a new theory of education. One education expert said:

One of the key strategies to unsettle and trouble entrenched ways of [children’s] thinking is to blur all kinds of boundaries—the clean categorical identity boundaries that support binary thinking as well as the boundaries between academic fields. This is why I think it is so useful to deploy a binary-busting, Queer perspective across a range of disciplinary contexts.

The seeds of Eastern mysticism sown in the West a generation ago are bearing copious fruit. The legendary Buddhist spiritual teacher Thich Nhat Hanh, influential among UN leaders, declared: “We are here to awaken from our illusion of separateness.” He was nominated for the Nobel Peace Prize in 1967.

Separateness is not an illusion, in two senses. In a positive sense, we are separate (distinct) from the Creator as his creatures, made in his image, males different from females. In a negative sense, we are separated from God by our sin. In the cross of his Son, Jesus, we can know forgiveness and personal reconciliation with the Creator and, through this, rediscover the sanity of the objective distinctions God placed in the creation for our good and his glory.

Nota: behalwe dr. Jones, lees gerus ook dr. Al Mohler se webblad om ons tye te help verstaan.

Sien ook: The Goal is to redefine everything

* ek weet die gesegde is eintlik andersom (dus wat in die wêreld aangaan beïnvloed die kerk), maar ek wil juis doelbewus die punt maak dat wat in die kerk verkondig word beïnvloed ook wat in die wêreld aangaan, ten goede of ten kwade (sien Matt.5:13-16; 2 Tim.4:1-5).

Leave a Comment

Posted in geslag, geslag maak nie saak nie, geslag maak saak

Posted by: proregno | May 12, 2016

PRCA sprekerstoer (1-4 Junie): GK Bet-el program

Woensdag, 1 Junie

19h00: Opening

19h15: On the Definition of “Reformed.” What makes a church “Reformed”?, prof. Barry Gritters

20h00: Bespreking

20h30: Afsluiting en koffie !

Donderdag, 2 Junie

19h00: Opening

19h15: What is the Kingdom? Neo-Calvinism and the Mission of the Church, prof. Barry Gritters

20h00: Bespreking

20h30: Afsluiting en koffie !

Biography: “Barrett Gritters is Professor of New Testament and Practical Theology at the Protestant Reformed Theological School in Grandville, Michigan, USA. He served for 20 years as pastor of 2 different Protestant Reformed congregations. For the past 13 years he has been teaching at the seminary. He serves as one of the editors of the Standard Bearer, the voice of the Protestant Reformed Churches for almost 92 years. He and his wife Lorinda have 6 married children and many grandchildren.”

Saterdag, 4 Junie: Konferensie oor die Verbond

Spreker: prof. Ron Cammenga

Program:

08h30-08h45: Opening en verwelkoming

08h45-09h30: ‘Let Us….’: A Covenant God in Himself

09h30-10h15: ‘Between Me and Thee’: Covenant and Election

10h15-10h45: Koffietyd

10h45-11h30: Thee and Thy Seed’: With Believers and their Children

11h30-12h15: Vrae, bespreking en afsluiting

Adres van GK Bet-el

31ste Laan 415, Villieria, Pretoria

Aanwysings: https://gkbetel.wordpress.com/kontak/

GPS: http://bit.ly/1QZNWWl

* Alle lesings word gratis aangebied. Daar sal wel gevra word vir vrywillige donasies om onkostes te help dek. Inbetalings kan hier gedoen word:

Rekeningnaam: S. Le Cornu

Absa tjekreknr. 01095190673

Takkode: 632005

Verwysing: PRCA sprekerstoer

Verdere navrae

– Slabbert Le Cornu: proregno@gmail.com of 082 770 2669

– Joseph Oosthuizen: jeoosthuizen@googlemail.com of 074 338 5002

Leave a Comment

Posted in PRCA sprekerstoer 2016

Posted by: proregno | May 10, 2016

Vadersdag, Moedersdag of die Here se dag ?

Dit is ‘n mooi gedagte om sekere dae te gebruik om spesiaal vir vaders en moeders dankie te sê vir al hul liefde en opofferings vir ons.

Ons gesinne en families moet vir ons kosbaar wees.

Ek dink dit is wel ‘n probleem dat die Vader se dag, die rusdag in die week wat vir die Here afgesonder word, daarvoor gebruik word. Dit is die dag wat ons Hom moet gaan dank en aanbid vir sy liefde en opoffering vir ons deur sy Seun, Jesus Christus.

Hoekom nie op enige ander dag van die week ‘moedersdag en vadersdag’ hou nie ?

Is dit dalk omdat die Here se dag nie meer so belangrik is vir ons nie ? Dit het ons lekker inkopiedag geword, die ‘wat vir ons lekker is’ dag, ons ‘wegbreek’ dag ? Ons ander dae is te ‘besig’ vir mekaar, die ’tille moet geslaan word’ en Saterdag is sport(s)dag, so al wat oorbly in ons besige skedules …. is die Here se dag om moeder en vadersdag te hou, daardie dag wat ‘ons niks het om te doen’ nie ?

Ek wonder hoeveel moeders en vaders bly weg van die Vader se huis om dan moedersdag en vadersdag te vier ?

Is dit die wil van die Here ?

Ware moederskap en ware vaderskap is ook om getrou op te trek na die huis van die Here, veral dan op ‘moeders- en vadersdag’.

Verder, ons moet nie net een dag ‘n jaar ons vaders en moeders waardeer nie, maar elke dag van ons lewens.

En ons kan ons vaders en moeders eers waarlik waardeer, as ons ons Hemelse Vader en sy Seun deur die krag van die Heilige Gees aanbid en eer, ons hele lewe lank, maar ook in die besonder op die rusdag (sien die Heidelbergse Kategismus, Sondag 38, “Ook moet ek veral op die rusdag ywerig met die gemeente van God saamkom …”)

Die grootste guns wat ons vaders en moeders ons kinders kan bewys, is om ons Vader in die hemel lief te hê, met ‘n passie. Dan volg die liefde vir pa en ma en kinders vanselfsprekend.

Wat ons van Sondag tot Sondag doen, ons lewe lank, wie ons aanbid en eer veral op sy rusdag, Wie sentraal staan op die eerste dag van die week, bepaal die res van ons week en ons lewens, veral ons gesinslewens.

‘n Wonderlike getuienis is dit in die gemeente as ‘n vader en moeder getrou van rusdag tot rusdag optrek met vreugde na die huis van die Here, saam hul kinders en kleinkinders om ons hemelse’Vadersdag’ te hou:

1 Ek was bly toe hulle vir my gesê het: Laat ons na die huis van die HERE gaan!

2 Ons voete staan in jou poorte, o Jerusalem!

3 Jerusalem wat gebou is soos ‘n stad wat goed saamgevoeg is,

4 waarheen die stamme optrek, die stamme van die HERE — ‘n voorskrif vir Israel! — om die Naam van die HERE te loof.

5 Want daar staan die stoele vir die gereg, die stoele van die huis van Dawid.

6 Bid om die vrede van Jerusalem; mag hulle wat jou liefhet, rustig lewe!

7 Mag daar vrede wees in jou skanse, rus in jou paleise!

8 Ter wille van my broers en my vriende wil ek spreek: Vrede in jou!

9 Ter wille van die huis van die HERE onse God wil ek die goeie vir jou soek.

Psalm 122

‘n Paar artikels en bronne oor die belangrikheid van die rusdag:

DIE BELANGRIKHEID VAN DIE WEEKLIKSE RUSDAG

EN EREDIENSBYWONING

Die onderhouding van die rusdag

Samevattend kan oor die onderhouding van die rusdag deur die Nuwe-Testamentiese gelowiges die volgende gesê word:

1 Die gelowiges moet dit onderhou om op die dag besonderlik daaraan te dink dat God hulle deur Christus verlos het van die sonde wat onrus in hulle lewens bring, en hulle deur sy Gees nuwe mense gemaak wat innerlik rus en vrede het omdat hulle met Hom versoen is (Rom_5:1).

2 Hulle moet dit onderhou uit dankbaarheid dat Hy hulle deur Christus verlos het (vgl. Deu_5:15; Op 11:8 [Rev_11:8]) uit die mag van die sonde, wat die mens se lewe so onrustig maak, en weer ware rus in hulle lewens gebring het.

3 Hulle moet dit onderhou om ook as Nuwe-Testamentiese gelowiges hulle te verheug en te verbly in die Here (Jes 58:13,14 [Isa_58:13-14]; Fil 4:4 [Phi_4:4]) omdat Hy deur Christus ware rus in hulle lewens gebring het.

4 Hulle moet dit onderhou om versterking van hulle geloof te soek in die eredienste, in Skrifstudie, ensovoorts omdat Christus daarin as die ware Rusbringer aan die kind van God voorgehou word. (Vgl. Mat_11:28; Fil 1:9,10 [Phi_1:9-10]; 1Pe_2:2; Heb_5:12-14 – Heb_6:1-3.)

5 Hulle moet dit onderhou om te toon dat hulle nie (afgodies) slawe van hulle werk is nie, maar baas of heer oor hulle werk. (Vgl. Gen_1:28; 1Pe_2:19.)

6 Hulle moet dit onderhou omdat dit ’n teken is van die verbond tussen God en sy volk (Exo_31:12-18; Eseg 20:12-20 [Eze_20:12-20]).

7 Hulle moet dit onderhou om deur matige, liggaamlike rus weer versterk te word. (Vgl. Heb_4:9-10; Mar_6:31.)

8 Om dit alles te kan doen, moet die gelowiges hulle beroepsarbeid en ander verpligtinge waaraan van Maandag tot Saterdag uitvoering gegee kan word, op Sondae nalaat.

DIE BYWONING VAN EREDIENSTE

Die eredienste moet gereeld bygewoon word en wel om die volgende redes:

1.1 Dit is die Woord van die ewige en heilige God wat daar verkondig word. Matt 4:4:”Die mens sal nie van brood alleen lewe nie, maar van elke woord wat deur die mond van God uitgaan“.

1.2 Die Heilige Gees gebruik die Woord wat verkondig word as middel om die wedergeboorte in die mens te bewerk en die mens tot geloof te bring (1Pe_1:23), maar ook om die bestaande geloof te versterk en te laat groei (1Pe_2:2).

1.3 Deur die verkondiging van die Woord word die koninkryk van die hemel oop- en toegesluit. Dit gebeur as aan die gelowige verkondig word dat sy sondes om Christus ontwil vergewe is en dat hy derhalwe ‘n erfgenaam van die ewige lewe is. Dit gebeur verder as aan die ongelowige verkondig word dat die toorn van God op hom rus en die ewige oordeel op hom wag (HK vr. en antw. 84).

1.4 God spreek tot die indiwiduele mens deur die amptelike verkondiging van die Woord aan die gemeente. Openbaring 3:6, 13 [Rev_3:6; Rev_3:13]: “Wie ‘n oor het, laat hom hoor wat die Gees aan die gemeentes sê”. Daarom kan die indiwiduele lidmate nie los van die gemeente met sy gereelde samekomste lewe nie. In Handelinge 2:47 [Act_2:47] word ook verklaar: “En die Here het daagliks by die gemeente gevoeg die wat gered is“. In Openbaring 1 – 3 lees ons ook dat Christus met die gemeentes spreek deur middel van die predikant of voorganger (engel).

1.5 Ons moet uit dankbaarheid vir God se genade in Christus aan ons die eredienste gereeld bywoon. By die Ou-Testamentiese gelowiges was daar reeds ‘n vurige verlange om in die huis van die Here te kan wees (Psa_23:6; Psa_27:4; Psa_84:2 [Psa_84:3 Nuwe Vert.], Psa_84:11). Hoeveel te meer geld dit nie vir ons wat leef in die nuwe en ryker bedeling van die Nuwe Testament om uit dankbaarheid die Here te soek en te dien in sy huis nie!

1.6 Hoe meer ons die eredienste bywoon, des te beter sal ons ook die Woord van God verstaan en groei in geloof en liefde tot God. Dan sal dit nie nodig wees dat ons soos kinders in die geloof met die Woord van God in die vorm van melk gevoed moet word nie, maar sal ons soos volwassenes in die geloof met die Woord van God in die vorm van vaste spyse gevoed word. Vergelyk Heb_5:13-14 en Heb_6:1 : “Want elkeen wat melk gebruik, is onervare in die woord van geregtigheid, omdat hy ‘n kind is. Maar vaste spys is vir volwassenes, vir die wat geestesvermoëns besit deur die gewoonte geoefen, om goed van kwaad te onderskei. Daarom moet ons nie bly by die begin van die prediking aangaande Christus nie, maar na die volmaaktheid voortgaan sonder om weer die fondament te lê van die bekering uit dooie werke en van die geloof in God”.

1.7 Christus het, “… soos Hy gewoond was. . .”, op die Sabbatdag na die sinagoge gegaan (Luk_4:16). Ons moet Hom hierin navolg. Dit moet by ons ook ‘n vaste gewoonte wees om gereeld die eredienste by te woon. Vergelyk ook Heb_5:14 (aangehaal by 1.6) die woorde “deur die gewoonte geoefen”.

1.8 Die volgende uitsprake in die Bybel toon duidelik dat God self ons beveel en van ons eis om die verkondiging van sy Woord in die eredienste gereeld by te woon:

1.8.1 Johannes 8:47 [Joh_8:47]:

“Die wat uit God is, luister na die woorde van God. Daarom luister julle nie, omdat julle nie uit God is nie”. Wie nie ware kinders van God is nie, stel nie belang om na sy woorde te luister nie. As dit andersom gestel word, kom dit daarop neer dat wie nie na die woorde van God wil luister nie daardeur aandui dat hulle nie ware kinders van die Here is nie.

1.8.2 Romeine 10:14, 17 [Rom_10:14; Rom_10:17]:

“Hoe kan hulle Hom dan aanroep in wie hulle nie geglo het nie? En hoe kan hulle in Hom glo van wie hulle nie gehoor het nie? En hoe kan hulle hoor sonder een wat preek? . . . Die geloof is dus uit die gehoor, en die gehoor is deur die woord van God”. Hier moet ons let op die nou verband tussen die geloof en die hoor van die Woord van God.

1.8.3 1 Korintiërs 1:21 [1Co_1:21]:

“Want aangesien in die wysheid van God die wêreld deur die wysheid God nie geken het nie, het dit God behaag om deur die dwaasheid van die prediking die wat glo, te red”

1.8.4 Hebreërs 10:25 [Heb_10:25]:

“en laat ons ons onderlinge byeenkoms nie versuim soos sommige die gewoonte het nie . . .”. Hier het ons ‘n uitdruklike bevel vir die bywoning van eredienste, aangesien die “onderlinge byeenkoms ” hier betrekking het op die eredienste. Hier word ook gewys op ‘n slegte gewoonte om die eredienste nie by te woon nie.

1.8.5 1 Petrus2:2 [1Pe_2:2]:

“en verlang sterk soos pasgebore kindertjies na die onvervalste melk van die woord, dat julle daardeur kan opgroei”. Dit beteken dat die gelowige so sterk na die Woord van God moet verlang soos kindertjies na moedersmelk. Die melk van die Woord laat hulle immers groei in die geloof.

Bron: prof. Paul de Bruyn se Tien Gebooie en Die Gesonde Leer.

‘N DOSYN REDES OM WEL KERK TOE TE GAAN

Ds. Lammert H. Stavast

AAN DIE LESER

DAAR IS SEKER BAlE REDES HOEKOM MENSE NIE KERK TOE GAAN NIE!

DIE DOMINEE PREEK VERVELIG OF DIE KERKGANGERS IS SKYNHEILIG
EK HET GEEN TYD NIE EN EK HET GEEN LUS NIE
EK IS VROEER GEDWING OM KERK TOE TE GAAN EN DAAROM WIL EK VANDAG NIE MEER GAAN NIE
EK GAAN NET WANNEER EK SO VOEL EN DIS NOU NIE JUIS BAlE KERE NIE
EK MOES EINTLIK GAAN EN EK WIL EINTLIK OOK, MAAR JY WEET HOE DIT IS
SONDAE IS FEITLIK DIE ENIGSTE DAG WAAROP MENS KAN RUS OF KAN DOEN WAARVOOR JY REGTIG LUS HET

U KAN HIERDIE LYS SEKER NOG VERDUBBEL, NIE WAAR NIE?

EK WEET NIE WAT U AAN GOD VOORHOU AS U PERSOONLIKE REDE OM NIE (MEER) KERK TOE TE GAAN NIE, MAAR WIL U NIE ASSEBLIEF LUISTER NA TWAALF REDES HOEKOM U WEL KERK TOE MOET GAAN NIE?

EN HIERDIE KEER IS DIT NIE MENSLIKE REDES OM WEG TE BLY NIE, MAAR TWAALF GODDELIKE REDES OM WEL GEREELD SY HUIS TE BESOEK.

DIS TOG ‘N BILLIKE VERSOEK, OF HOE?

GOD LUISTER NOU AL LANKAL NA U: HY VRA U NOU MOOI OM NOG NET EEN KEER NA HOM TE LUISTER!

DIT KAN NOU NOG: MORE MAG DIT DALK TE LAAT WEES, VIR EWIG TE LAAT!

HIER VOLG GOD SE DOSYN REDES; DINK ERNSTIG DAAROOR NA, ASB !

U VRA WAAROM MOET EK GEREELD KERK TOE GAAN?

GOD SE TWAALF ANTWOORDE

OMDAT DIT UITDRUKLIK IN DIE WOORD VAN GOD GEBIED WORD

Hebr. 10:25, “En laat ons ons onderlinge byeenkoms nie versuim soos sommige die gewoonte het nie, maar laat ons mekaar vermaan, en dit des te meer namate julle die dag sien nader kom. Want as ons opsetlik sondig, nadat ons die kennis van die waarheid ontvang het, bly daar geen offer vir die sondes meer oor nie, maar ‘n verskriklike verwagting van oordeel en ‘n vuurgloed wat die teëstanders sal verteer.”

OMDAT CHRISTUS EN DIE APOSTELS ONS DIE VOORBEELD GEGEE HET

Lukas 4:16 “Toe kom Hy in Nasaret waar Hy opgevoed was; en soos Hy gewoond was, gaan Hy op die Sabbatdag in die sinagoge en staan op om te leer.”

Hand 3:1 “En Petrus en Johannes het saam na die tempel opgegaan op die uur van gebed, die negende uur.”

Hand. 20:7 “En op die eerste dag van die week, toe die dissipels vergader het om brood te breek, het Paulus hulle toegespreek, omdat hy die volgende dag sou vertrek, en hy het sy rede gerek tot middernag toe.”

Joh. 20:19 “En toe dit aand was op daardie eerste dag van die week en die deure waar die dissipels vergader het uit vrees vir die Jode, gesluit was, het Jesus gekom en in hulle midde gestaan en aan hulle gesê: Vrede vir julle!”

HIERDLE LAASTE TWEE TEKSTE DUI DUS OOK OP AANDDIENSTE

OMDAT DAAR GROOT SEEN VERBONDE IS AAN DIE ONDERHOUDING VAN DIE RUSDAG

Jes. 56:1,2 “So sê die HERE: Bewaar die reg en doen geregtigheid; want my heil is naby om te kom en my geregtigheid om geopenbaar te word. Welgeluksalig is die mens wat dit doen en die mensekind wat daaraan vashou: wat die sabbat hou, sodat hy dit nie ontheilig nie en sy hand terughou, dat dit geen kwaad doen nie.”

Jes. 58:13,14 “As jy jou voet terughou op die sabbat – om nie jou sake op my heilige dag te doen nie, en as jy die sabbat ‘n verlustiging noem en die heilige dag van die HERE hoog hou; en as jy dit eer deur nie jou gewone gang te gaan, nie geleentheid vir jou sake soek of ydele taal spreek nie; dan sal jy jou verlustig in die HERE, en Ek sal jou laat ry oor die hoogtes van die aarde en jou laat geniet die erfdeel van jou vader Jakob; want die mond van die HERE het dit gespreek.”

OMDAT DAAR ‘N VLOEK KOM OOR HULLE WAT DIE RUSDAG VERWAARLOOS

Esg.20:15,16 “So het Ek dan my hand opgehef vir hulle in die woestyn dat Ek hulle nie sou bring in die land wat Ek aan hulle gegee het nie, wat oorloop van melk en heuning – ‘n sieraad is dit van al die lande – omdat hulle my verordeninge verwerp het en in my insettinge nie gewandel het nie en my Sabbatte ontheilig het; want hulle hart het agter hul drekgode aangeloop.”

OMDAT DAAR BY DIE WARE GELOWIGES ALTYD ‘N HARTLIKE BEGEERTE BESTAAN OM IN DIE VOORHOWE VAN DIE HERE TE VERKEER

Psalm 26:8 “HERE, ek het lief die woning van u huis en die woonpiek van u heerlikheid.”

Psalm 23:6 “Net goedheid en guns sal my volg al die dae van my lewe; en ek sal in die huis van die HERE bly in lengte van dae”.

Psalm 27:4 “Een ding het ek van die HERE begeer, dit sal ek soek dat ek al die dae van my lewe mag woon in die huis van die HERE, om die lieflikheid van die HERE te aanskou en te ondersoek in sy tempel.”

Psalm 84:3 “My siel verlang, ja smag na die voorhowe van die HERE; my hart en my vlees jubel uit tot die lewende God.”

Psalm 122:1 “Ek was bly toe hulle vir my gesê het: Laat ons na die huis van die HERE gaan.”

OMDAT DIE GEWILLIGHEID OM NA DIE WOORD VAN GOD TE LUISTER ‘N BEWYS IS VAN WARE GELOOF EN DIE ONWILLIGHEID DAARTOE ‘N BEWYS VAN HARDE ONGELOOF

Joh. 8:47 “Die wat uit God is luister na die woord van God. Daarom luister julle nie, orndat julle nie uit God is nie.”

OMDAT DIE SALIGHEID VERBONDE IS AAN DIE LUISTER NA GOD SE WOORD

Lukas 11:28 “En Hy sê: Ja, maar salig is hulle wat die woord van God hoor en dit bewaar.”

2 Tim. 3:15 “En dat jy van kleins af die Heiige Skrifte ken wat jou wys kan maak tot saligheid deur die geloof in Christus Jesus.”

Open. 1:3 “Salig is hy wat die woorde van die profesie lees, en die wat dit hoor en bewaar wat daarin geskrywe is, want die tyd is naby.”

OMDAT DIE GELOOF GEWERK EN VERSTERK WORD DEUR DIE PREDIKING VAN DIE WOORD

Rom. 10:14-17 “Hoe kan hulle Hom dan aanroep in wie hulle nie geglo het nie?

“En hoe kan hulle in Hom glo van wie hulle nie gehoor het nie? En hoe kan hulle hoor sonder een wat preek? En hoe kan hulle preek as hulle nie gestuur word nie? Soos geskrywe is: Hoe lieflik is die voete van die wat die evangelie van vrede verkondig, van die wat die evangelie van die goele verkondig ! Maar hulle was nie almal gehoorsaam aan die evangelie nie; want Jesaja sê: Here, wie het ons prediking geglo? Die geloof is dus uit die gehoor en die gehoor is deur die woord van God.”

1 Kor. 1:21 “Want aangesien in die wysheid van God die wêreld deur die wysheid God nie geken het nie, het dit God behaag ons deur die dwaasheid van die prediking die wat glo, te red.”

1 Petrus 2:2 “En verlang sterk soos pasgebore kindertjies na die onvervalste melk van die woord, dat julle daardeur kan opgroei.”

OMDAT OUERS BY ELKE MOONTLIKE GELEENTHEID HULLE KINDERS MOET ONDERRIG IN DIE WARE LEER

Deut. 6:6, 7 “En hierdie woorde wat ek jou vandag beveel, moet in jou hart wees; en jy moet dit jou kinders inskerp en daaroor spreek as jy in jou huis sit en as jy op pad is en as jy gaan lê en as jy opstaan.”

Psalm 48: 10,13-15 “0 God, ons dink aan u goedertierenheid binne in u tempel … Gaan rondom Sion, trek daaromheen, tel sy torings; let op sy skanse, wandel deur sy paleise, sodat julle dit aan die volgende geslag kan vertel, dat hierdie God onse God is, vir ewig en altyd: Hy sal ons lei tot die dood toe.”

OMDAT IN DIE EREDIENSTE DIE GEMEENSKAP VAN DIE HEILIGES DIE STERKSTE NA VORE KOM, O.A. IN DIE LIEFDEGAWE VIR DIE ARMES

Deut. 12:5,6 “Maar die plek wat die HERE julle God uit al julle stamme sal uitkies om sy Naam daar te vestig om daar te woon, moet julle opsoek en daarheen moet jy kom. En daarheen moet julle jul brandoffers bring en julle slagoffers en julle tiendes en die offergawe van julle hand en julle geiofte – en julle vrywillige offers en die eersgeborene van julle beeste en van julle kleinvee.”

Hand. 4:34 “Want niemand onder hulle was behoeftig nie; want almal wat besitters van gronde of huise was, het dit verkoop en die prys van wat verkoop is, gebring en aan die voete van die apostels neergelê.”

1 Kor. 16:2 “Op elke eerste dag van die week moet elkeen van julle opsysit en opspaar namate sy voorspoed is, sodat die insameling nie eers plaasvind as ek kom nie.”

OMDAT KERKGANG DIE GELEENTHEID BlED TOT OPENBARE BELYDENIS VAN CHRISTUS, WAARSONDER NIEMAND SALIG KAN WORD NIE

Matt. 10:32 “Elkeen dan, wat My sal bely voor die mense, hom sal die Seun van die mens ook bely voor die engele van God.”

1 Tim. 6:12-14 “Stry die goeie stryd van die geloof, gryp na die ewige lewe, waartoe jy ook geroep is en die goeie belydenis voor baie getuies afgelê het. Ek gebied jou voor die aangesig van God wat aan alle dinge die lewe gee en van Jesus Christus wat voor Pontius Pilatus die goeie belydenis betuig het, dat jy die gebod onbevlek, onberispelik bewaar tot by die verskyning van onse Here Jesus Christus.”

OMDAT ELKE BELYDENDE LIDMAAT HOM/HAAR MET ‘N EED VOOR GOD EN DIE GEMEENTE VERBIND HET OM YWERIG DIE DIENS VAN DIE WOORD EN DIE SAKRAMENTE TE SOEK. GOD EIS DAT ONS ONS EDE SAL HOU

Psalm 24:3,4 “Wie mag klim op die berg van die HERE? En wie mag staan in sy heilige plek? Hy wat rein van hande en suiwer van hart is, wat sy siel nie ophef tot nietigheid en nie vals sweer nie.” Psalm 50: 14 “Offer dank aan God en betaal jou geloftes aan die Allerhoogste.” Psalm 116: 14,18,19 “My geloftes sal ek aan die HERE betaal in die teenwoordigheid van sy ganse volk. Ek sal my geloftes aan die HERE betaal in die teenwoordigheid van sy ganse volk, in die voorhowe van die huis van die HERE, binne in jou, o Jerusalem! Halleluja!”

Levitikus 19:12 “En julle mag nie vals sweer by my Naam en so die Naam van jou God ontheilig nie. Ek is die HERE.”

Sagaria 8:16,17 “Dit is die dinge wat julle moet doen: Spreek die waarheid met mekaar; beoefen die waarheid en ‘n regspraak van vrede in julle poorte! En julle moet nie mekaar se onheil in jul hart versin nie, en nie die valse eed liefhê nie. Want dit alles haat Ek, spreek die HERE.”

NOU HET U GOD SE REDES VIR TROUE KERKBESOEK GEHOOR ! Daar was, so moet u tog erken, geen enkele mensewoord by nie. Hier was nie eers die dominee of die ouderling aan die woord nie. NET GOD SELF WAT MET U GEPRAAT HET ! Het u die moed om teenoor GOD SE WOORD u eie mensewoord te plaas ?

DIT IS ELKE SONDAG WEER KERKDAG!

GOD HET U KERK TOE GEROEP !

WAT GAAN U DOEN ?

Sien ook die volgende artikels oor die rusdag: https://proregno.com/category/rusdag/

3 Comments

Posted in moedersdag, rusdag, sondag, vadersdag

Posted by: proregno | May 5, 2016

Preek: Genesis 3:20 Die Kinderseën

Die kinderseën

Gustav Opperman fotografie

Plek en datum: GK Matlabas 2016-01-24
Lees: Gen 2:19-25; 3:14-20
Teksvers: “En die mens het sy vrou Eva genoem, omdat sy moeder geword het van alles wat lewe.” (Gen.3:20)
Tema: Die kinderseën.
Psalms:89:1,2; 89:3,4; 89:12,14; 102:8,9;128:1,2,3

Prediker: ds. Gustav Opperman

Openingsgebed (getranskribeer na die erediens)
Kom ons bid saam!
Drie maal heilige God,
Op U woord word die woeste see getem.
Dit luister na U wil.

Op U woord
ontstaan die verskriklike sneeustorms
in Noord-Amerika
en die ewe verskriklike droogtes
in Suidelike Afrika.
Op U woord skeur die aarde
en aardbewings ontstaan
en op U woord ontplof die berge
wanneer U die lawa laat opstoot.

Op U woord
kom die hemelliggame in beweging,
daar U alles geskep het.
Niks hier op aarde is vas
en niks in die hemele is vas nie,
behalwe U en U ewige Woord.

En ons dank U, Hemelse Vader,
dat ons vanoggend onsself
weer aan U kan anker,
dat ons, in hierdie tye van onstuimigheid
waar volke ook in opstand kom en in beroering is,
dat ons na U kan kom en na U huis kan kom
en daar in U vaderhuis rus kan vind;
dat ons daar in U vaderhuis weer
vastigheid kan vind
ook in ons eie onsekere lewens
wat aan die verbygaan is.

Hemelse vader,
te weet dat U Woord standvastig is;
dat dit sal bly tot in ewigheid,
ook soos ons sopas in Psalm 89 gesing het:
U goedertierenheid …
dit wat oor geslagte heen kom
en wat oor geslagte heen
altyd daar sal wees …
goedertierenheid wat voortduur
tot in ewigheid
en dit was van ewigheid daar gewees.

Ons begrip en ons verstand
is te klein om dit te begryp;
te klein om dit te omvat
en die volheid van die genade
wat daarin spreek.

Ons bid, Hemelse Vader,
dat die Gees van onse HERE Jesus Christus
ons vandag sal lei ook
in die bediening van hierdie Woord
wat Hy duisende jare
voor die HERE Jesus Christus se geboorte
deur sy profete en deur sy apostels,
deur sy diensknegte,
laat opteken het.
Ons dank U daarvoor!

Ons dank U
dat dit vir ons ‘n perspektief gee
op die hemelse dinge
en dit wat U heilige wil is.

En waar ons sondige mense is,
bely ons, Hemelse Vader,
dat ons U hulp nodig het
om daardie Woord te verstaan
en om dit uit te lê.

Ons bid dat U u dienskneg
sal bystaan
in die bediening van hierdie Woord.

Ons bid, Hemelse Vader,
dat U u diensknegte wat
na hierdie Woord luister,
u kinders wat na hierdie Woord luister,
geduld sal gee
met die prediker,
nie omdat dit sy woord is nie,
maar omdat dit U ewige Woord is
en dit nog altyd daar was
en daar’t niks verander daaraan nie.

Ons bid dat hierdie Woord
ook mag voortgaan
in ons kerke …
die kerke van onse HERE Jesus Christus
wat ons sopas bely het …
die wêreld oor:
‘n heilige algemene Christelike kerk,
die bruid van onse HERE Jesus Christus.
Mag sy hierdie Woord hoor
en mag sy ook weer opgewek word
tot ‘n nuwe gehoorsaamheid
en ‘n nuwe vreugde
om diensbaar te wees
vir onse HERE Jesus Christus!
Ons vra dit in Sy heilige Naam!
Amen.

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, ds. Gustav Opperman, kinderseën, prediking, preke ds Gustav Opperman, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | May 3, 2016

PRCA sprekerstoer: 1 tot 4 Junie 2016

Prof. Ron Cammenga

Woensdag: Lessons from Calvin’s Life

Donderdag: Distinctive Features of Calvin’s Theology

Saterdag oggend konferensie: Conference on the Covenant

Lecture 1: ‘Let Us….’: A Covenant God in Himself

Lecture 2: ‘Between Me and Thee’: Covenant and Election

Lecture 3: ‘Thee and Thy Seed’: With Believers and their Children

Prof. Barry Gritters

Woensdag-middag: The Reformed Heritage of Heidelberg Catechism Preaching

Woensdag-aand: On the Definition of “Reformed.” What makes a church “Reformed”?

Donderdag- middag: The Reformed Method and Blessing of Heidelberg Catechism Preaching

Donderdag-aand: What is the Kingdom? Neo-Calvinism and the Mission of the Church

Kontakpersoon vir verdere inligting:

Slabbert Le Cornu

proregno@gmail.com

082 770 2669

Leave a Comment

Posted in PRCA sprekerstoer 2016

Posted by: proregno | May 2, 2016

Preek: Josua 4 Moenie vergeet van die Here se wonderdade in Christus vir ons nie !

Moenie vergeet van die Here se wonderdade

in Christus vir ons nie !

Skriflesing: Josua 4 en Johannes 20:26-31

Preekteks: Josua 4 (v.24, “Kyk, die verbondsark van die HERE van die hele aarde trek voor julle uit die Jordaan in.”)

Preekopname (GK Carletonville, 2016-04-24):

Preeknotas:

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

“Ek het vergeet”

“Jammer, ek het weer vergeet”

Woorde, wat ons so baie in hierdie lewe gebruik.

Een van die hartseer gevolge van die sondeval en die sonde,

is dat ons so maklik kan vergeet.

Ons kan vergeet vir ’n sondige redes, kwaadwillig aan ons kant,

of bloot omdat ons gevalle sondaars is, in ons onvolkomenheid

wat so maklik kan vergeet.

Ons vergeet dinge soos my man of vrou se verjaarsdag,

of ’n huweliksherdenking, of ’n afspraak met my kind,

of ’n werksvergadering …. ‘n kerkraadsvergadering …

Maar dan is daar die belangrikste dinge wat ek kan vergeet:

Dit wat die Here vir my gedoen het, in Jesus Christus

Dit kan gebeur dat ek iewers in my lewe die groot dade van die Here begin vergeet.

Dat ek vergeet waarvan ek gered is, van my sonde en onreg,

dat ek my eerste liefde verlaat het,

dat ek begin het met Christus, maar nou in my eie krag en wysheid probeer lewe.

Of, veral as dit swaar begin gaan, dinge in my lewe nie werk soos ek wil nie,

tye van beproewing, dat ek begin vergeet van die Here se Woord, sy wet,

sy beloftes.

En dan ’n verkeerde weg begin inslaan, in die vlees begin lewe,

en dan op ’n donker afgrond afstap, omdat ek vergeet het van die Here se weë.

Nou geliefdes, die wonderlike vermaning en tog ook troos,

is dat die Here nie vergeet nie, soos ons gesing het in Ps.105 en 85,

en daarom ken Hy sy kinders se vergeetagtigheid en swakhede,

en gee Hy, behalwe sy Woord, ook vir ons tekens, om ons te herinner om nie van Hom te vergeet, en sy Woord en sy beloftes nie.

Daarvan wil ons leer vandag vanuit Josua 4, onder die tema:

Moenie vergeet van die Here

se wonderdade in Christus

vir ons nie !

In htst 3 het ons nou geleer van die Here se volk wat deur die Jordaan getrek het, agter die verbondsark van die Here.

’n Wonderwerk het gebeur !

Dit eindig met die woorde in 3:17 … en 4:1 wat dit herhaal (lees).

As mens hfst.4 lees, dan kom mens duidelik agter, die doel van hfst.4,

is nie om die gebeure by die Jordaan chronologies vir ons deur te gee nie.

Die fokus van hfst.4 is om te beskryf die belangrikheid van die gebeure by die Jordaan, deur te fokus op die tekens en die gedenktekens wat gegee word om die deurtog te onthou, om nie daarvan te vergeet nie.

Hoofstuk 3 – die wonderwerk van God het gebeur

Hoofstuk 4 – moet dit nie vergeet nie Israel !

En daarom kry Josua die beveel, soos ons reeds in 3:12 gelees het,

van die 12 manne, wat die 12 stamme, dus die hele volk verteenwoordig,

om 12 klippe te neem, van daar waar die priesters gestaan het,

om ’n gedenkteken op te rig.

Volgense verse 9 en 19 lyk dit of daar 2 gedenktekens opgerig is,

by of in die Jordaan self, en dan by Gilgal, aan die oostelike grens van Jerigo (v.19).

En die doel van daardie gedenktekens,

is dat die volk nie sal vergeet van die Here se wonderdaad by die Jordaan nie.

Vers 7 en weer in 22 (lees).

En belangrik, die tekens is nie net vir hulle bedoel wat die wonder gesien het nie, maar ook vir die verbondsnageslag, die kinders moet geleer word, herinner word aan die groot dade van die Here,

ons lees dit daar in vers 6 en weer in v.23 dat die Here se wonderdade is

vir gelowiges en hul nageslag (lees):

Moenie van die Here se groot dade vergeet nie !

Dink daaroor:

Dit kan so maklik gebeur geliefdes,

een geslag kan nog onthou, die volgende een vergeet …

In vers 23 word verwys na die eerste wonder deurtog by die Skelfsee,

Ex.14 beskryf dit:

die hele volk het daardie wonder beleef, die Here red, Hy sal sorg, Hy sal verlos, Hy sal vir hulle stry, Ex.14:14.

En na die verlossing hoor ons in Ex.15 die lied van Moses van die Here se roemryke dade, die een wat wonders doen, sy guns en verlossing ….

– maar, drie dae later …. murmureer die volk teen dieselfde Here by Mara …

toe hul nie water het nie …. vergeet hul sy groot dade !

– nie lank daarna toe twis die volk weer met Moses by Rafadim, hfst.17,

versoek die Here oor dit swaar gaan … vergeet sy groot dade

En elke keer sorg die Here weer …

Later nog erger,

– terwyl die Here sy wet vir Moses op die berg Sinai gee, lees ons in Ex.32, maak die volk ’n goue kalf, verval in afgodery …. omdat hul die groot dade van die Here vergeet het !

Daarom gee die Here tekens, regdeur die boek Josua gaan daar verder nog

6 tekens wees om die volk te herinner aan die groot dade van die Here.

Moenie vergeet om julle kinders van die Here te vertel nie,

anders kan hulle ook verval in afgodery en van my wegdwaal.

Ons sien dit regdeur die volk se geskiedenis, tekens wat gegee word:

– Ex.12:26 – 28 (lees) ongesuurde brode, lam wat geslag word, bloed aan die deurposte, om die pasga te vier … die doel: moenie vergeet nie !

– In Deut.6 lees ons hoe die Here sy volk oproep om Hom lief te hê en alleen te dien, dan lees ons in v.6-10, en dan as die kinders vra … v.20 – 22

die doel: moenie vergeet van die Here se groot verlossingsdade nie !

Nou geliefdes,

Ook tot ons vandag kom hierdie oproep om nie te vergeet van die groot wonderdade van die Here nie.

Ons sien dit in die laaste vers, v.24, die groot doel van al die wonderdade:

dat al die volke van die aarde kan weet dat die hand van die HERE sterk is, sodat julle die HERE julle God altyd mag vrees.

Alles is opgeteken in die Skrifte sodat ons ook nie vergeet nie (1 Kor.10:11).

Die Here het die grootste en belangrikste wonderdaad verrig,

deur sy Seun te stuur om ons te kom verlos van Egipte,

uit die slawehuis van sonde.

Om ons te verlos van die Satan se mag deur die sonde.

Hy het ons wat oppad was hel toe, wat gespartel het in ons sondes,

kom red en ons weer die lewe, die ewige lewe geskenk.

Hy het in Christus sy guns aan ons kom bewys,

ons verlos van ons sonde en ellende.

En Hy sal vir ons sorg, Hy sal die werk wat Hy in ons begin het volbring.

Soos Hy beloof het aan die aartsvaders dat Hy hul in die beloofde land sal inbring, en dit gedoen het.

So sal Hy sorg dat elkeen vir wie Christus gesterf het,

in die hemel kom, in die ewige heerlikheid.

Moenie dit vergeet nie !

Maar terwyl ons oppad is, is dit nie maklik nie,

die hele boek Hebreërs is een lang preek vir die gelowiges om te volhard,

om nie te vergeet van Christus se volmaakte werke nie (sien bv.4:14-17; 10:19ev),

want ook vir ons is dit so maklik kan dit ook met ons gebeur dat ons vergeet,

veral as dit begin swaar gaan, as daar beproewinge op ons pad kom.

En die hele NT, saam met die OT, roep ons ook op op nie te vergeet nie,

om die groot wonderdaad, die reddende werk van God in Christus nie

te vergeet nie !

Onthou die groot verlossingsdade van die Here:

Ef. 2:11-13 Daarom, onthou dat julle wat vroeër heidene in die vlees was en onbesnedenes genoem word deur die sogenaamde besnydenis wat in die vlees met hande verrig word, ¹² dat julle in die tyd sonder Christus was, vervreemd van die burgerskap van Israel en vreemdelinge ten aansien van die verbonde van die belofte, sonder hoop en sonder God in die wereld. ¹³ Maar nou in Christus Jesus het julle wat vroeer ver was, naby gekom deur die bloed van Christus.

En ja, die Here gee ook vir ons baie tekens.

Die Woord self met al sy beloftes en gebeure is ’n oproep en herinnering om nie die Here en sy groot dade te vergeet nie.

Maar toe Jesus op die aarde gewandel het, het Hy baie wonders en tekens gedoen, sodat ons sal glo en aanhou sal hoop,

dat Hy ons sal red, dat Hy ons sal versorg, dat Hy ons nooit sal verlaat nie:

Joh 2:11 ¹¹ Hierdie eerste een van sy tekens het Jesus te Kana in Galilea gedoen; en Hy het sy heerlikheid geopenbaar, en sy dissipels het in Hom geglo.

Joh 20:30 – 31 ³⁰ Nog baie ander tekens het Jesus voor sy dissipels gedoen wat in hierdie boek nie beskrywe is nie; ³¹ maar hierdie is beskrywe, dat julle kan glo dat Jesus die Christus is, die Seun van God; en dat julle deur te glo die lewe kan hê in sy Naam.

En natuurlik het die Here Jesus ook vir ons die sakramente as tekens gegee, die heilige doop en nagmaal, sigbare tekens van die onsigbare werklikheid, dat Hy sy kinders red, hulle verlos, hulle sal versorg.

Daarom kan ons goeie moed hou, en in sy weë bly wandel.

Ja, behalwe die sakramente en die Woord self, het ons nou nie meer allerlei ekstra tekens nodig nie.

Die Skrif en sakramente as tekens is nou genoegsaam,

om ons aan te hou herinner aan die Here se groot verlossingsdade in Christus.

Maar dan laastens, ook ’n waarskuwing vir ons almal om nie te vergeet nie.

Ja, dalk was daar ’n tyd van ywer in my lewe

’n tyd van ywer in my gesinslewe vir die Here en sy Woord

maar ek het begin vergeet waarvan ek gered is,

van die basiese Evangelie, van waaroor die kerk eintlik gaan: Christus !

Dalk in my blinde ywer begin vergeet dit is die Here se kerk en koninkryk, nie myne nie.

Daarom moet ons ook eindig met die waarskuwing om nie te vergeet nie, maar te onthou:

Op. 2:4-5 ⁴ Maar Ek het teen jou dat jy jou eerste liefde verlaat het. ⁵ Onthou dan waarvandaan jy uitgeval het, en bekeer jou en doen die eerste werke. Anders kom Ek gou na jou toe en sal jou kandelaar van sy plek verwyder as jy jou nie bekeer nie.

Mag die Here ons elkeen help persoonlik,

in ons gesinslewens, as gemeente:

om nie die groot en wonderdade van God in Christus te vergeet nie,

en dit ook vir ons kinders en kleinkinders te vertel,

en saam deur die geloof te wandel tot die laaste dag,

om die Here in dankbare gehoorsaamheid sal dien !

Amen.

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | April 26, 2016

Preek: Josua 3 Die deurtog deur die Jordaan wys op die Here van die hele aarde wat ons in Christus lei

Die deurtog deur die Jordaan wys op die Here

van die hele aarde wat ons in Christus lei

Skriflesing: Josua 3 en Hebreërs 9:1-15

Preekteks: Josua 3 (v.11, “Kyk, die verbondsark van die HERE van die hele aarde trek voor julle uit die Jordaan in.”)

Preekopname (GK Carletonville, 2016-04-10):

Preeknotas:

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

Hoofstuk 3 en 4 van die boek Josua handel oor

die deurtog van die volk deur die Jordaan rivier.

Hoofstuk 3 beskryf al die voorbereidings vir die deurtog,

en dan die deurtog self.

Hoofstuk 4 beskryf dan dieselfde gebeure,

maar dan vanuit die fokuspunt van die twaalf klippe,

wat as gedenkteken sou dien van hierdie wonder gebeurtenis.

In vers 12 van hfst.3 word vermeld van die 12 manne wat die

twaalf klippe moes gaan optel,

en dan word die rede daarvoor in hfst.4 gegee.

Vandag staan ons stil by hoofstuk 3, en ons doen dit onder die tema van

Die deurtog deur die Jordaan

wys op die Here van die hele aarde

wat ons in Christus lei

In vers 11 is ons tema vers:

Kyk, die verbondsark van die HERE van die hele aarde

trek voor julle uit die Jordaan in

Ons let op 3 sake,

die voorbereidings vir die deurtog, v.1-6

die doel van die deurtog, v.7-13

die vervulling van die deurtog, v.14-17

1 Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | April 19, 2016

Boekbekendstelling: Discipleship in the Age of the Spectacle

Discipleship in the Age of the Spectacle

“We have one life to live, and there are many things that Christians should be doing and saying as disciples of the Lord Jesus Christ. The watchword for serious disciples is “get real,” not “get virtual.” – Kevin Vanhoozer

Die boek se naam waarna ek verwys is eintlik:

Pictures at a Theological Exhibition: Scenes of the Church’s Worship, Witness and Wisdom

geskryf deur dr. Kevin J. Vanhoozer.

Tydens my lesing by die KGKSA konferensie, het ek na hierdie boek verwys, spesifiek na die onderhoud wat met die skrywer gedoen is onder die treffende titel (wat ‘n uitdaging is vir die kerk van Christus):

Discipleship in the Age of the Spectacle: An Interview with Kevin Vanhoozer on Technology

My lesing se titel was “Kerkreformasie – wat is nodig?“, en een van die punte wat ek genoem het wat nodig is vir kerkreformasie, was die belangrikheid om ons tye te verstaan, veral die sosiale media en tegnologiese rewolusie van ons tyd:

As ons as kerk dan reg verstaan dat God se Woord bepaal wat ons moet verkondig en hoe ons dit moet doen, dan kan ons en moet ons met wysheid na ons tye en mense kyk aan wie ons die evangelie moet bedien.

Die Skrif roep ons op om die tye te onderskei, Filp.1:10

Totius het gesê (?), ons moet eksegese doen met die Skrif in een hand en koerant in ander hand, sodat ons met wysheid dus ou en nuwe dinge na vore kan bring vir die Here se kerk, sy kinders.

Maar ons moet net aanhou onthou, dit is een ding om die kultuur probeer verstaan, ‘n totaal ander ding om die Bybel deur die kultuur te lees, dit moet andersom wees.

Daarom moet predikante, ouderlinge, ouers, ens. boeke ook lees om die lidmate se lewens te verstaan, ons tydsgees.

Skrywers soos Neil Postman (Amusing ourselves to Death), AW Hunt (The Vanishing Word: the veneration of visual imagery in the postmodern world) en nou Kevin Vanhoozer help ons om ons tye te verstaan, sodat ons die Evangelie vir ons tye kan bring.”

Hier is ‘n paar aanhalings uit die onderhoud met Vanhoozer wat u dalk kan motiveer om die boek self aan te skaf as dit vrygestel word (beklemtonings is bygevoeg):

1 Comment

Posted in boekbesprekings, boeke en audios, boekresensies, KGKSA, sosiale media, tegnologie

Posted by: proregno | April 18, 2016

KGKSA konferensie lesings beskikbaar: Christus of ons Kerk ?

Spreker	PDF	Beeld	Titel	Beskrywing	Datum
Ferreira,F,Ds	–	–	Christus se kerk of ons kerk	Opening	20160409
Hefer,B,Ds		–	Christus se kerk of ons kerk	Wat is kerkverband	20160409
Le Cornu,S,Ds	–	–	Christus se kerk of ons kerk	Reformasie – wat is nodig	20160409
Momberg,H		–	Christus se kerk of ons kerk	Hoe word die kerk steriel	20160409
Rossouw,C,Ds		–	Christus se kerk of ons kerk	Hoe moet die kerk regeer word	20160409
Smit,B,Ds	–	–	Christus se kerk of ons kerk	Wie en wat is die gemeente	20160409

Sommige van die konferensiegangers

VERSLAG VAN DIE KGKSA KONFERENSIE: 9 APRIL 2016

deur Francois van Deventer

Saterdagoggend 08.00 was `n besonderse oggend, want ons het kerk toe gekom… Dit is besonders, want ons kom gewoonlik op `n Sondagoggend bymekaar. Hierdie was egter `n spesiale geleentheid, want ons het bymekaargekom om saam met ander kerke te besin oor wat die kerk is onder die titel `CHRISTUS se kerk of ONS kerk`.

Talle gelowiges van 11 kerke en 9 predikante het baie moeite gedoen om hierdie vergadering by te woon. Hulle het van alle rigtings aangekom

Twee gesinne al die pad vanaf Pietersburg
6 lidmate van Carletonville
Ds Jack Lakalakala vanaf Makolokwe in Noord Wes
Blikkies en nog twee ander vanaf Middelburg
Die suide van Johannesburg was ook nie uitgesluit nie, want Ds Dirk Dykstra van Nigel het ook deurgekom.
Daar was ook ‘n hele paar broers al die pad van Pietersburg.
En dan was Pretoria ook heel goed verteenwoordig met tientalle lidmate vanaf verskeie kerke in en rondom Pretoria.

Ben Smit het klem daarop gelê dat eenheid voort moet kom uit `n gemeenskaplike belydenis en dat die klem moet val op die prediking. `Daar moet gevra word wat is jou belydenis en nie wie is jou gemeente nie. Die kerk/gemeente moet institusioneel onder Christus staan.`

Hennie Momberg het gepraat oor `Hoe dit gebeur dat die kerk steriel raak.` Hy het die volgende punte uitgelig:

Sodra sy haar afhanklike gehoorsaamheid aan Christus vervang met iets anders.
Sodra sy nie meer die basiese funksies van `n gemeente uitoefen nie.
Sodra haar lig onder die maat-emmer beland, haar sout laf geword het.
Sodra die lidmate hulle roeping tot gesinsvorming en gesinsverbreiding versaak het.
Sodra haar godsdiens in `n stuk drama verander het.

Cobus Rossouw het Markus 8 aan die vergadering voorgehou toe Christus gevra het: “Wie sê julle is Ek?” Petrus bely dat Jesus die Christus is, dat hy die Verlosser Koning is en Sy heerskappy in die wêreld inbring en dat Hy ons Koning is. Enige besinning oor “Hoe die kerk regeer moet word,”moet hier begin – Jesus is die Koning van die kerk. Die kerk word regeer deur die ouderlinge. Hierdie ouderlinge moet toegerus wees uit die Woord sodat hulle bekwaam sal wees om te onderrig sodat hulle kan regeer volgens God se Woord. Christus regeer ook deur dienskneg ouderlinge, want die kerk is die dienskneg van die Koning. (Mark 10:42-45)

Daar moet geregeer word deur te dien. Ware dissipels dien mekaar. Ons gee ons lewens vir mekaar, want ons Koning het sy lewe gegee vir ons. Hy het gedien soos `n slaaf wat in die proses dood gegaan het. Ons moet nie as heersers oor die erfdeel wees nie maar as voorbeeld vir die kudde van dienaar en slaaf wees aan mekaar soos Jesus vir ons was. Dien ons mekaar in selfopofferende liefde? Hierdie is die wese van kerkwees, van dissipel wees: As ons liefde onder mekaar het. Hier moet die ouderlinge leiding gee, anders is kerkwees totaal sinloos. Hoe moet die kerk regeer word? Direk deur Christus. Is hy ons Koning? Die kerk moet weergebore word deur die ouderlinge se verkondiging van die Woord. Hierdie ouderlinge moet diensknegte wees wat hul lewens gee.

Barend Hefer het klem daarop gelê dat kerkverband nie die wese is van kerkwees nie, dat kerkwees nie voortspruit uit kerkstrukture nie. Hy het ook daarop gewys dat `n gemeenskaplike Bybelse belydenis die beginpunt moet wees van samewerking tussen kerke. Hy het beklemtoon dat die gemeente in alle opsigte kerk is en dat kerkverband daarom die samekoms is van volwaardige kerke. Dit is daarom meer korrek om te verwys na die Gereformeerde KerkE in Suid Afrika of die Afrikaanse Protestantse KerkE wanneer na die kerkverband verwys word. Dit is nie korrek om te verwys in die enkelvoud nie.

Middagete het ons heerlik gesmul aan geregte wat die susters van GK Bet-el met groot liefde voorberei het. Almal het genoeg gehad en daar het amper niks oorgebly nie.

Ds le Cornu was laaste aan die woord toe hy gesels het oor “Kerklike Reformasie : Wat is nodig?”. Hy het verwys na Neil Postman se boek “Amusing ourselves to death” en hierdie postmoderne eeu waar dit gebeur dat plaaslike gemeenskap onderbeklemtoon word. Dit gebeur dan dat die kerkgemeenskap deur die tydsgees ingesluk word. Meeste mense word vasgevang deur die sosial emedia en die prentjiemediums. Op die einde gebeur dit dat mense nie meer met mekaar kan kommunikeer nie. Ons moet weer die ou waarhede van die Skrif ontdek. Reformasie is nie ’n nuwe boodskap nie… ons moet weer terugkeer na die ou waarhede van die Skrif. Ds le Cornu het ook die volgende punte voorgehou:

Ons moet die tye en mense verstaan vir wie ons die Evangelie moet bring.
Christene moet “radikaal” wees volgens die ou en nuwe dinge van die Skrif. Dit beteken om diensbaar te wees en kruis te dra agter Christus aan, terwyl ons radikaal teen die sonde is.
Die pastrorale briewe maak dit duidelik dat die fondamente vir reformasie vandag bestaan uit: Persoonlike reformasie (1 Tim 1:15, 2 Tim 2:11), Gesinsreformasie (1 Tim 2 en 3, 1 Tim5, Tit 1), ampsdraer reformasie (1 Tim 3) en Konkinkrykreformasie (1 Tim 4:9).

Aan die einde van die dag was dit opmerksaam hoe die tema dat God se Woord in die middel moet staan weer en weer na vore gekom het. Dit was ook opmerksaam hoe lidmate van verskillende kerke en kerkverbande eenstemmig kon wees.

Hierdie was die program vir die dag: KGKSA program

Bron: KGKSA Konferensie lesings 2016

1 Comment

Posted in Christus se Kerk konferensie, gk bet-el, kerk, KGKSA

Posted by: proregno | April 6, 2016

In die geskiedenis vandag: Stigtingsdag, 6 April 1652

Stigtingsdag, oftewel van Riebeeckdag, word deur gereformeerde Christene beskou as die volksplanting van die Afrikaner in Afrika. Wat baie ‘Afrikaners’ egter vergeet het (partymaal doelbewus), is dat die ‘wortel van ons volksplanting’ en dus ‘volksbestaan’, die Calvinisme was.

Die Calvinisme wat hier geplant is, was gefundeer in Statebybel met sy Verklarende Aantekeninge, die Psalmboek, die gereformeerde teologie van Johannes Calvyn (sien sy Institusies van die Christelike Godsdiens), en die ‘ou skrywers’, o.a. a’Brakel, Smytegelt, ens.

Geen moderne Afrikaner wat heiden, liberalis, evolusionis of nazi-is wil wees, kan hom beroep op die volksplanting of die wortel van ons volksbestaan nie.

In prof. Willie Snyman se artikel “Die Afrikaanse Volk se krag is in Calvinisme“, skryf hy onder meer:

“Is dit te veel om te sê dat die Afrikaner wat met die Calvinisme breek, met sy verlede breek en ontrou is aan sy afkoms? Ons het hier ‘n lyn wat deurloop tot aan die begin van sy geskiedenis. Die Calvinisme is die tradisie van die Afrikaner. Die tradisionele Afrikaner moet ‘n Calvinis wees.”

Daarom, ongeag hoe vervalle die nuwe SA is en nog meer gaan word, sien ek ongelukkig nie enige hoop in al die (politieke) stemme wat opgaan tot ‘volksreformasie’ binne Afrikanergeledere nie, omdat dit meestal ‘n postmoderne oproep is waarin ‘heiden, liberalis en evolusionis’ ook welkom is ter wille van die ‘volksaak’.

So word die kerklike verskeurdheid onder die Afrikaner maar bloot aanvaar, en word dit nie as ‘n probleem beskou dat ‘n Afrikaner aan nie-gereformeerde kerke of selfs liberale kerke behoort nie. Prof Snyman skryf:

“(Die vyand het die Calvinus) nie probeer loskry van sy Kerk nie, maar van sy Calvinistiese geloofsoortuiging, deur dit te ondermyn met ‘n oppervlakkige, metodistiese volksvroomheid. Daarmee moes die ,,harde” Calvinis week gemaak word. Nou nog. Ook deur die liberalisme. Reeds toe al. Die liberalisme is nie ‘n vyand wat eers in die twintigste eeu opgeduik het nie. Miskien het baie hom nou eers gewaar. In die vorige eeu het dit die Afrikaner al kerklik geskeur. Ons moet ons ook nie daarteen blind staar as die enigste gevaar wat ons bedreig nie. Die eintlike gevaar, die prysgewing van die Calvinisme, vir watter ,,isme” ook, of bloot die prysgewing daarvan. Dit is die prysgewing van ons eersgeboortereg. Dan word ons afgesny van ons wortel, en is ons oorwonne voordat die slag gelewer is, soos Simson.”

Die oplossing moet gesoek word in die lyne van dr. HG Stoker se artikel, “Die Calvinisme as wortel van ons volksbestaan“.

Sien in die besonder die volgende woorde van Stoker:

Nieteenstaande hierdie agteruitgang glo ek nog dat daar ‘n kern van ons volk is wat aan sy verlede ten volle trou bly en in die regte rigting voortbou. Ek glo nog dat daar ‘n tyd sal kom waarin God ons volk sal wakker skud tot ‘n stryd wat die so nodige antitese sal skep en die toegedekte antitese, die dubbelslagtige en dubbelhartige karakter van die sinkretisme, sal ontbloot en daardeur vernietig – ‘n stryd wat noodwendig op kerklike en godsdienstige terrein sal moet begin omdat die Calvinisme die geestelike wortel van ons volksbestaan is.

Intussen, moet ons ons opnuut verootmoedig voor die Here, en onsself ondersoek in hoe ‘n mate ons afgedwaal het van ons roeping, soos verwoord in

VAN RIEBEECK SE GEBED (1652)

“Barmhartige, genadige God en hemelse Vader, volgens u goddelike wil is ons geroep om die sake van die Verenigde Nederlands Geoktrooieerde Oos- Indiese Kompanjie hier aan die Kaap die Goeie Hoop te bestuur. Met hierdie doel voor oë is ons met ons Raad in u heilige Naam vergader om met die Raad se advies sodanige besluite te neem waarmee ons die Kompanjie se belange die beste kan bevorder. Ons is hier om die wet te handhaaf en om, as dit moontlik is, onder hierdie wilde en onbeskaafde mense u ware gereformeerde Christelike leer voort te plant en bekend te maak tot lof van u heilige Naam en tot voordeel van die wat oor ons regeer. Hiertoe is ons sonder u genadige hulp allermins in staat. Daarom bid ons U, allerhoogste Vader , dat U met u vaderlike wysheid by ons sal bly. Ons bid dat U self leiding in ons vergadering sal gee en ons harte so verlig dat alle verkeerde hartstogte, tweedrag en ander dergelike gebreke van ons geweer sal word sodat ons harte van alle menslike hartstogte skoon sal wees. Laat ons gemoedere so ingestem wees dat ons in ons beraadslaging niks anders beplan of besluit nie as dit wat mag strek tot grootmaking en lof van u allerheiligste Naam en tot diens van die wat oor ons regeer. Laat ons nie in water mate ook al op eie voordeel of winsbejag let nie, maar net op die uitvoering van ons opdragte en dit wat vir ons saligheid nodig is. Ons bid en vra dit in die Naam van u geliefde Seun, ons Heiland en Saligmaker, Jesus Christus … wat ons leer bid het: Ons Vader wat in die hemel is, … Amen”

VAN RIEBEECK SE GELOFTE, 6 April 1654

“Aangesien dit vandag twee jaar gelede is dat ons met God’s hulp en leiding met die skepe Drommedaris, Reiger en Goede Hoop veilig hier geland het, om hierdie fort en kolonie in opdrag van ons here en meesters op te bou, en ons gemerk het dat God die Here al die sake tot vandag toe met baie seëninge, goed en na wens laat verloop het, het ons besluit, en ook vanjaar daarmee begin, om hierdie dag, 6 April, tot God’s eer met danksegging te vier, en dit vir altyd as ’n dank- en biddag in te stel, sodat ons nakomelinge nooit die weldade wat God aan ons bewys het, vergeet nie, maar dit altyd in gedagte mag hou.”

Leave a Comment

Posted in afrikaners, geskiedenis, stigtingsdag, stoker, van Riebeeckdag

Posted by: proregno | April 4, 2016

Preek: Josua 2 Ragab se geloof getuig van die Here se oordeel én genade

Ragab se geloof getuig van

die Here se oordeel én genade

Skriflesing: Josua 2 en Jakobus 2:21-26

Preekteks: Josua 2

Preekopname (GK Bet-el, gaan na 2016-03-13): Josua 2

Preeknotas:

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

In die boek Josua, is die Here besig om sy beloftes aan die aartsvaders,

Abraham, Isak en Jakob, te vervul.

Die Here het aan hulle die land Kanaan belowe,

en gee dit nou aan die volk wat die land moet inneem, onder leiding van Josua.

So sien ons dat die Here alle volke en tye en mense in sy Hand het,

en dat sy raad- en reddingsplan sal geskied deur al die eeue.

In die bybelse tyd, deur alle eeue, vandag tot en met die wederkoms.

Maar wat nou so wonderlik is en ons spesifiek nou moet raaksien,

is dat in sy groot reddingsplan waar Hy met volke en in die geskiedenis besig is,

ontferm Hy Hom oor spesifieke individuele mense,

oor sy uitverkorenes in en onder al die volke,

ongeag hoe groot hul sondes was,

ongeag hoe verskriklik hul teen sy gebooie gesondig het.

ongeag dat hul binne of buite die sigbare kerk is.

Hy is genadig en barmhartig vir elkeen wat hul sondes ken én na Hom vlug,

wat hul verlossing en redding by Hom soek.

En dit sien ons treffend hier in ons teksgedeelte,

deur die lewe van Ragab …. die hoer.

Ons tema is daarom:

Ragab se geloof getuig van die Here

se regverdige oordele en sy onverdiende genade

Ons let op 3 sake:

die werke van Ragab se geloof, v.1-7
die inhoud van Ragab se geloof, v.8-13
Die vrug van Ragab se geloof, v.14-24

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | March 30, 2016

Preek: Jesaja 35 – Jesus Christus maak alles nuut !

Skriflesing: Jesaja 35

Preekteks: Jesaja 35:4 “Sê aan die wat vervaard is van hart: Wees sterk, wees nie bevrees nie! Kyk, julle God kom met wraak, met goddelike vergelding; Hy self sal kom en julle verlos.”

Hier is die preekopnames:

1 GK Carletonville, 2016-01-31:

2 GK Bet-el: Jesaja 35 (gaan na 2016-03-20)

Preeknotas:

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

Wat bring ´n mens op die punt dat jy nie meer wil lewe nie

Wat bring ´n mens op die punt dat as jy die oggend opstaan,

jy nie eers kans sien vir die dag se gewone take, my werk wat ek moet doen nie ?

Wat bring ’n mens dat jy voel jy wil liewers die lewe vir die dood verruil ?

Dalk was u al daar … dalk is u nou daar … of, vir ons wat dalk staan en dink ons

kan nie val nie (1 Kor.10:12) … dalk kom jy eendag op daardie punt …

Die antwoord, of ten minste een van die belangrikste redes is,

Omdat ’n mens by ’n punt gekom het, wat ons dink of voel daar is geen

meer hoop nie, alles het nou net te donker geword, alles maak my moedeloos,

die lewe het geen meer sin nie, alles gaan maar net aan en voort …

ASOF NIKS OOIT GAAN VERANDER NIE.

En die donker oorweldig my al meer dag vir dag, pyn vir pyn,

hartseer op hartseer …

Ons ken dit almal een of ander maal in ons lewe,

of van ons geliefdes en familie en kerk:

– ’n skielike siekbed en afsterwe,

– ’n motorongeluk, ’n motorfiets ongeluk

– ek verloor my werk en daar is soveel onsekerheid, hoe gaan ek sorg ?

– die land en sy politiek en ekonomie wat so agteruitgaan ?

Gaan dinge ooit verander, beter word, gaan daar verligting kom ?

Ons roep baie maal in ons sorge die woorde uit van Klaagl.5:20,22

Here het u ons vergeet, ons verlaat, is u toorn groot oor ons ?

O geliefdes, dit is juis in sulke tye, waar ons opnuut die Evangelie moet hoor,

en dit aangryp met ons hele lewe, al is dit met laaste kragte, selfs in my wanhoop

en moedeloosheid, in my moegheid !

En wat is daardie Evangelie, daardie goeie nuus ?

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | March 15, 2016

Die ANC en DA is nie die probleem nie

DIE ANC EN DA IS NIE DIE PROBLEEM NIE

Kyk, dit gaan erg as mense in Amerika moet besluit vir wie hul moet stem tussen die ‘lesser of two evils’ – Donald Trump of Hillary Clinton ?

In SA is dit nie veel beter nie, tussen die korrupte ANC en die liberale DA ?

Ja, daar is kleiner ‘beter’ partye wat probeer blaf teen die groter honde, maar dit is die dilemma waarin mense verkeer, ook gelowiges, wat meen hul ‘moet’ stem vir ‘groter’ partye.

Maar hoe meer ‘n volk of land self die Skrif verlaat, hoe meer word ongelowige goddelose leierskap aanvaar en goedgepraat, want dit is die ‘realiteit en ons moet prakties’ wees, word geredeneer.

Tragies dat baie ook hoogs tevrede daarmee is dat nie net die sogenaamde ‘vuil water’ (die vorige politieke bedeling) uitgegooi is nie, maar ook die baba self (die Christelike geloof en lewensbeskouing onderliggend aan SA vir meer as 350 jaar). Ons moet nou sogenaamde ‘neutrale menseregte natuurreg’ politiek beoefen, die konings en regters van die aarde hoef nie meer te buig voor Christus nie, die wetgewers hoef nie die Here te eerbiedig in hul wetgewing nie, die goeie wat hul moet doen sal die mens uitdink, nie God se Woord nie, alles kontra Psalm 2 se oproep, vervul en gehandhaaf in Christus (Matt.5:17-20):

10 Wees dan nou verstandig, o konings; laat julle waarsku, o regters van die aarde! 11 Dien die HERE met vrees, en juig met bewing. 12 Kus die Seun, dat Hy nie toornig word en julle op die weg vergaan nie; want gou kan sy toorn ontvlam. Welgeluksalig is almal wat by Hom skuil!

En nou dra ons die gevolge, ons voel dit daagliks aan gees en liggaam.

CS Lewis het dit goed gestel: “Those who call for Nonsense, will find that it comes.”

Die Skrif getuig teen ons en ons tye:

Die wat die wet verlaat, hulle prys die goddelose; maar die wat die wet onderhou, word vererg oor hulle. – Spr.28:4

Ek plaas met erkenning hier ‘n kort artikel vanuit die Amerika konteks wat wys op meer dieperliggende probleme as bloot om te ‘moet’ stem, wat netso ook geld vir ons eie gebroke vervalle land:

DONALD TRUMP IS NOT THE PROBLEM

It appears that either Donald Trump or Hillary Clinton is on the way to the White House. Some evangelicals have expressed boldly their contempt for Donald Trump, breaking away from their traditional rule of silence on political matters. Yet, a large majority of evangelicals are so furious with Washington, D.C. that Trump appears to be the last great hope for America, regardless of his moral character.

However, in a world of sanctions where God is still sovereign, we get what we deserve. We substituted the “god of nature and nature’s god” for the God of the Bible. We were taught to believe that the voice of the people is the voice of God. We promoted a two-kingdom theology where the law of God is only relevant to the church. We relegated the arena of politics to the devil. Our faith became a mere personal relationship with God. Then, too, many evangelical Christians are just waiting for the Rapture.

When there was a Christian consensus in America we were quite happy. Things were going our way. We owned the public square. We owned the hospitals. We began the institutions of higher education. We respected the Sunday Blue Laws. Sadly, we fell asleep while the devil sowed his seed, and we lost.

Now that we live in a post-Christian age, we are alarmed at what democracy is giving us. Maybe the problem is not Donald Trump or Hillary Clinton. Maybe the problem is us! We have fed the people milk from the pulpits. We withheld meat. We failed to preach repentance along with faith. We failed to preach the whole counsel of God. We separated religion from law. We substituted entertainment for worship. We lived at ease in Zion.

The so-called “we the people” of modern America are speaking clearly. It is democracy in action. Maybe it’s not just politics as usual, but rather it’s really all about religion. Perhaps it’s God’s judgment upon his church? The problem is not Donald Trump. The problem is that the salt has lost it savor.

Larry E. Ball is a Honorably Retired Minister in the Presbyterian Church in America and is now a CPA. He lives in Kingsport, Tennessee.

Leave a Comment

Posted in politiek, r2k, two kingdoms theology

Posted by: proregno | March 8, 2016

Preek: Luk.13:1-5 Bekeer na Christus of gaan verlore

Bekeer na Christus of gaan verlore

Skriflesing: Lukas 12:49-13:9

Preekteks: Lukas 13:1-5

Hier is die preekopname (GK Carletonville, 2016-01-10):

Preeknotas:

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

Hoe beoordeel ons die tye waarin ons lewe?

Wat doen ons as ons hoor, of berigte lees van:

– die droogtes wat die ergste is in dekades ?

– die verskriklike warm temperature wat ons land tref ?

– die ekonomiese, politieke en gesagskrisisse waarin ons land is ?

– die moord en misdaad wat so alledaags geword het ?

Wat doen ons as ons berigte hoor en lees van ’n menslike tragedies,

mense wat moed opgee, nie meer lewe nie …

soveel mense wat selfmoord pleeg.

Baie se reaksie, is vinnig, om dadelik te dink:

Dit is die Here se straf en oordeel oor mense wat baie sondiger as ons is,

daarom dit is hul verdiende loon !

Maar is dit hoe ons as gelowiges moet dink daaroor geliefdes ?

Nee, ons leer vanoggend uit ons teksgedeelte,

dat ons Here Jesus Christus ons op ’n ander weg wys.

Jesus leer ons dat ons ons tye reg moet ken en verstaan,

die skokberigte van ons tyd mooi en goed moet oordink,

dat wat ookal met wie gebeur,

dit net nog ’n geleentheid is vir MY, vir ONS om te bekeer tot Hom,

sodat ons nie sal omkom en ewig verlore sal gaan nie.

So ons tema vanoggend is:

Alle tragiese gebeure moet ons lei tot

bekering en geloof in Jesus Christus,

sodat ons nie verlore sal gaan nie.

Ons let op 2 sake:

1 Hoe ons nie ons tye moet lees en verstaan nie

2 Hoe ons wel ons tye moet lees en verstaan

1 Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | March 1, 2016

Preek: Joshua 1:10-18 My eenheid met die Here beteken eenheid met sy volk

My eenheid met die Here beteken eenheid met sy volk

Skriflesing: Numeri 32; Josua 1:1-18; 1 Timoteus 3

Preekteks: Jos.1:10-18

Preeknotas:

Geliefdes in Christus,

Ons tema vir die prediking vandag is,

My eenheid met die Here beteken eenheid met sy volk

Ons geloof is wel baie intiem persoonlik maar nie individualisties nie.

Kyk na ons belydenis, ons hoor elke keer ‘ek glo’ … maar ook ‘ons glo’.

Ons sien dit uit ons Skrifgedeelte, in die eenheid wat ons saam deel:

in die rus wat die Here belowe en gee, v.10-13
in die goeie stryd van die geloof wat ons saam stry, v.14-15, en
in die aanvaarding van die bediening van sy gesag deur sy diensknegte, v.16-18

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

Posted by: proregno | February 24, 2016

Vereniging vir Sending onder Duitssprekendes

VERENIGING VAN SENDING ONDER DUITSSPREKENDES

Ek plaas graag ‘n kennisgewing van die VSOD se nuusbrief hier vir almal wat meer inligting daaroor soek en dit graag wil ondersteun:

Die begin van kommunikasie van die VSOD

Die eerste nuusbrief:

Hierdie nuusbrief wil ons gebruik as ‘n

belangrike kommunikasiemiddel

met lede van die VSOD en ander

ondersteuners van sending in Duitsland.

U kan op die volgende skakels klik om meer te wete te kom van die RTS:

Preke en oordenkings

Gebruik hierdie skakel ook as u wil sien hoe goed dit met dr. d’Assonville gaan. U kan agteroor sit en weer vir ‘n slag sy stem hoor.

Luister na die opening by die RTS waargeneem deur deur dr. Bernhard Kaiser (prof. in dogmatiek, geref. fakulteit in Komarno, Slowakye). Die opname kan u hier sien.

Hy gaan klasse in Dogmatiek in die komende semester aanbied.

Die webtuiste van RTS

Op die webblad kan u die blog volg van die RTS. Daar is vele interessante skakels om te volg.

In die regterkant sal u ‘n Engelse en Amerikaanse skakel sien. Ons hoop om eersdaags ‘n skakel vir Afrikaans te hê.

Ons het tans 65 kontakte op hierdie poslys.

Help ons om dié nuusbrief verder te versprei.

Enige een kan op die poslys kom.

Leave a Comment

Posted in dr. VE d'Assonville (jnr), VSOD

Posted by: proregno | February 22, 2016

Preek: Josua 1:1-9 Die Here is altyd by ons, wees daarom sterk en vol moed

DIE HERE IS ALTYD BY ONS

WEES DAAROM STERK EN VOL MOED

Skriflesing: Deut.34 tot Jos.1:19; Hebr.4:8-11; 13:1-9

Preekteks: Jos.1:1-9

Preekdatum: 3 Januarie 2016

Preeknotas:

Geliefdes in ons Here Jesus Christus,

Wees sterk en vol moed in die jaar 2016

Wees sterk en vol moed midde die goeie stryd wat voorlê in die jaar 2016.

Wees sterk en vol moed omdat die Here onse God,

die God van Abraham, Isak en Jakob,

die Vader van ons Here Jesus Christus,

met ons sal wees en ons nie sal begewe nie.

Hy was met ons in die jaar 2015,

en sal Hy ook met ons wees in die jaar 2016.

En daarom kan ons, moet ons volhard in ’n lewe van dankbaarheid

volgens sy Woord deur die krag van die Heilige Gees.

Geliefde gemeente van Jesus Christus,

WEES STERK EN VOL MOED in die jaar 2016!

Dit leer ons dan vanoggend deur die prediking uit Joshua 1:

Die Here is altyd by ons,

wees daarom sterk en vol moed

vir die jaar 2016

Ons let op 3 sake:

Waarom ons die oproep en bemoediging ‘wees sterk en vol moed’ nodig het
Die rede waarom kan ons sterk en vol moed wees
Hoe leef ons as mense wat sterk en vol moed is

Leave a Comment

Posted in Bybelverklaring, prediking, preke, preke Josua, preke slc, Skrifverklaring, Woordverkondiging

	Die Kerk (2): Die ei… on Die Kerk (1): Die woord…
	Fanie van Emmenes on Skrifoordenking: Markus 1:35-3…
	Sakkie on Die Interliniêre Bybel: Grieks…
	Joop Swanepoel on Die Kerk (1): Die woord…
	hierstaanek on Die Kerk (1): Die woord…

October 2016
S	M	T	W	T	F	S
« Sep
						1
2	3	4	5	6	7	8
9	10	11	12	13	14	15
16	17	18	19	20	21	22
23	24	25	26	27	28	29
30	31

DIE KENTEKENS VAN DIE KERK

IS DAAR BELANGRIKER DINGE AS OM

GROND EN BESITTINGS TE VEROWER ?

DIE KERK (2): DIE EIENSKAPPE VAN DIE KERK

ISLAM (7)

Skrifoordenking: Markus 1:35-39 – Predikers wat bid

DIE HERE TUG ONS SODAT ONS DIE

WEG VAN GEHOORSAAMHEID SAL LEER

DIE KERK (1): DIE WOORD ‘KERK’

ISLAM (6)

ALLE VOLKE MOET DIE HERE PRYS

BIBLICAL LAW

DIE BELANGRIKSTE VRAAG WAT OOIT GEVRA IS

DEUR EEN DIE DOOD VIR ALMAL

DEUR DIé EEN DIE LEWE VIR BAIE

ISLAM (5)

DIE BANVLOEK VAN DIE HERE

ISLAM (4)

DIE CHRISTEN EN DIE DIGITALE WERELD

HOE LYK ‘N LEWE VAN BEKERING NA CHRISTUS ?

DIE LEEROWERSTE VAN DIE HERE

LEI ONS IN DIE STRYD EN OORWINNING

PRCA skrywers se artikels in Afrikaans beskikbaar

Seldsame Genade (Uncommon Grace)

BEREA E-POS BYBELSKOOL

Deel 7: Johannes 1:14

ISLAM (3)

Deel 6: Romeine 1:17

PRCA sprekerstoer (1-4 Junie) lesings

KONFERENSIE OOR DIE VERBOND

PRCA LESINGS: DONDERDAG 2 JUNIE 2016

PRCA LESINGS: WOENSDAG 1 JUNIE 2016

Deel 5: Johannes 3:16

ISLAM (2)

ISLAM (1)

PRCA sprekerstoer (1-4 Junie)

GEREFORMEERDE KERK BET-EL

AS DIT BEGIN DRUP IN DIE KERK ….

PRCA sprekerstoer (1-4 Junie): GK Bet-el program

Vadersdag, Moedersdag of die Here se dag ?

Die kinderseën

PRCA sprekerstoer: 1 tot 4 Junie 2016

Prof. Ron Cammenga

Prof. Barry Gritters

Moenie vergeet van die Here se wonderdade

in Christus vir ons nie !

Die deurtog deur die Jordaan wys op die Here

van die hele aarde wat ons in Christus lei

Sommige van die konferensiegangers

VERSLAG VAN DIE KGKSA KONFERENSIE: 9 APRIL 2016

Ragab se geloof getuig van

die Here se oordeel én genade

DIE ANC EN DA IS NIE DIE PROBLEEM NIE

Bekeer na Christus of gaan verlore

My eenheid met die Here beteken eenheid met sy volk

VERENIGING VAN SENDING ONDER DUITSSPREKENDES

Die eerste nuusbrief:

Hierdie nuusbrief wil ons gebruik as ‘n

belangrike kommunikasiemiddel

met lede van die VSOD en ander

ondersteuners van sending in Duitsland.

DIE HERE IS ALTYD BY ONS

WEES DAAROM STERK EN VOL MOED

Categories

about.me

Meta

Email Subscription

Statistiek vanaf Januarie 2010

Links and Blogs

Recent Comments

Categories