Die Nuwe Hervorming: wetenskaplike- of evangelisasie terrein?

“In die groot debat wat plaasgevind het tussen die ‘evangelical’ dr. W.L. Craig en die ‘Jesus Seminar’ liberalis, J.D. Crossan (Copan, 1998), het eersgenoemde tot vervelens Crossan probeer oortuig deur elke keer te verwys na die “vast majority of New Testament scholars”, “majority of biblical critics”, “the consensus  of scholarship”, “no other serious NT critic accepts”, ens.

Nou dit kan waar wees, maar dit is nie die sentrale pleitdooi wat gedoen moet word teenoor hierdie ongelowige geleerdes nie. Was dit dan nie juis die ‘vast majority of OT scholars’ in Jesus se dag wat Hom verwerp het, en Hom laat kruisig het nie?  Die Bybel waarsku juis dat ons nie die meerderheid (of minderheid) moet volg wat in verkeerd is nie (Ex.23:1-3).

Ten einde is die debat tussen die Kerk van Christus met die historiese Jesus aanhangers, die Jesus Seminar, die Nuwe Hervormers, nie ‘n debat tussen ‘geloof vs. wetenskap’ of tussen ‘geloof vs. rede’ nie, maar ‘n debat tussen geloof vs. ongeloof, tussen gelowige Skrifwetenskap en ongelowige antropologiese wetenskap.

Die Heilige Skrif leer:

– dat ons God nie kan behaag sonder geloof nie (Hebr.11:6a);

– dat geloof nie ‘n werk van ‘n mens is nie maar die werk van God (Joh.6:29); en

– dat geloof is ‘n gawe van God, ‘n geskenk van God (Ef.2:8).

Die rede waarom die Nuwe Hervormers nie kan glo aan die Jesus van die Bybel nie, is nie omdat daar nie genoeg ‘bewyse’ is nie of omdat die ‘wetenskap’ so sê nie, of omdat die Skrif ‘onduidelik’ is nie, maar omdat hul nie die geloof het om dit te kan doen nie.  Die skuld daarvoor lê by hulself omdat hul die duidelike getuienis van die Skrif verwerp (Matt.22:29; 2 Kor.3:18).

Daarom is dit die konklusie van hierdie werkstuk dat aanhangers van die Nuwe Hervormers beskou moet word as ongelowige mense, wel geleerde ongelowige mense, wat opnuut die Evangelie van verlossing moet hoor, wat opnuut moet hoor dat Jesus ook die sleutel is om die Skrif self reg te verstaan (Luk.24:26-27, 44,45): ²⁰ En ons weet dat die Seun van God gekom het en ons verstand gegee het om die Waaragtige te ken; en ons is in die Waaragtige, in sy Seun, Jesus Christus. Hy is die waaragtige God en die ewige lewe. – 1 Joh.5″

In aansluiting by my vorige artikel oor, Is Sakkie Spangenberg ‘n antichris?, plaas ek hier ‘n werkstuk wat ek gedoen het toe ek nog op teologiese skool was (2002-2006, Teologiese Skool Potchefstroom).  Die werkstuk was in 2004 opgestel, met die Nuwe Hervorming wat nog heel ‘nuut’ was, alhoewel hul baie ‘oud’ is in oorsprong (Gen.3:1).  In die afgelope paar jaar kon daar seker hier en daar nog ‘n slim dwaling en ‘nuutste navorsing’ (tot in ‘ad finitum and beyond’) bygekom het, maar die basiese geloofsbelydenis van die postmodernistiese ongeloofswetenskap bly dieselfde, en daarom plaas ek my werkstuk ook onveranderd:

Die ‘historiese jesus/nuwe hervorming’ – wetenskaplike of evangelisasie terrein

Vanuit die probleemstelling in die werkstuk:

“In die postmoderne eeu is dit aanvaarbaar dat elkeen glo soos hy wil en nogsteeds aanspraak daarop kan maak dat hy ‘n ‘Christen’ is maar dit verskaf ‘n idenditeitsprobleem, ‘n geloofskrisis, want wie is dan nou werklik ‘die Christene’ en wat moet ‘n mens glo om ‘n Christen te wees?  Is dit hulle wat vashou aan die belydenis van die Kerk deur die eeue, o.a. die ekumeniese en gereformeerde belydenisskrifte, of is dit die Nuwe Hervorming wat met ‘n totaal ‘nuwe’ inhoud (vir ons tyd) kom? In die woorde Paul Coplan (1998: 17), is die volgende wesentlike vrae op die spel:

Who is the real Jesus?  Is the Jesus that Christians have been worshiping through the ages a legendary or mythhological figure massively blown out of proportion by well-meaning followers?  Or is he “the Christ, the Son of the living God”?

Wanneer bepaal is wie Christus reg bely, sal dit ook help om ‘n strategie te ontwikkel hoe daar teenoor die historiese Jesus aanhangers opgetree moet word.  Moet hul beskou word as ‘mede christelike geleerdes’ met wie ons in ‘n wetenskaplik-teologiese gesprek kan gaan en o.g.v. die ‘bewyse’ hul probeer oortuig dat die Jesus van die geskiedenis ook die Jesus is wat verkondig is; of moet hul beskou word as ongelowiges aan wie die Evangelie verkondig moet word met die oproep tot geloof en bekering (Mark.1:14,15)?

Is die Jesus Seminar en die Nuwe Hervorming beweging dus onkundige gelowiges of geleerde ongelowiges?”

Hier is die inhoudsopgawe:

1. Inleiding

2. Probleemstelling
3. Doelstellings

4. Metodologie

5. Die ‘historiese’ vs die ‘verkondigde’ Jesus probleem

5.1. Die oorsprong en ontstaan van die probleem

5.2. Die ontwikkeling van die probleem

5.3. Wie Jesus is volgens die probleem

6. Jesus volgens die Nuwe Testament

7. Die belydenis van die Kerk deur die eeue

8. Evaluering en konklusie

Bronnelys

“Hier (Jesus Seminar/Nuwe Hervorming) word na die wortel van die Christendom gegaan, naamlik die waarhede van die Skrif soos dit geformuleer is deur bloed en stryd in die eerste 500 jaar van die kerkgeskiedenis. Gerald Bray se woorde is tekenend van ons tye, as hy skryf (1997: 7):

‘At a time when Christian commitment is lower than ever before, and when all branches of the Church have admitted the need for clear, incisive evangelism, it seems that the leading theologians of our colleges and universities are engaged in a kind of competion to see which of them can deny the greatest number of central Christian doctrines without being disciplined.’