BAS 2016: Reaksie en hoe nou vorentoe met VIDA ?

BAS 2016:Reaksie en die pad vorentoe met VIDA ?

Die buitengewone algemene sinode (BAS) van die GKSA (12-16 Januarie) het besluit om te bly by die besluite van die algemene sinode van 2009 aangaande VIDA.

Met ‘n kleiner meerderheid as wat verwag is (60-40; sommige meen 55-45) is ‘n beswaarskrif verwerp wat teen vroue-diakonesse is. Dit beteken 2009 se besluit bly, nl. dat gemeentes die vryheid het om te besluit om vroue as diakens te verkies al dan nie.

Met groot meerderheid (70-30) is 6 beswaarskrifte verwerp wat ten gunste was van vroue predikante en ouderlinge. Dit beteken 2009 se besluit bly, nl. dat vroue nie verkies mag word as predikante en ouderlinge nie.

Meer inligting en my verslag van die daaglikse gebeure by BAS 2016 kan hier gelees word: GKSA BAS 2016.

Ek plaas graag ook hier ‘n paar reaksies op die BAS 2016, voordat ek ‘n paar eie opmerkings maak oor die pad vorentoe:

1. Beeld artikel oor BAS Sinode 2016: Besluit uit 1618 hou vroue uit kerkampte

2. ‘n Terugblik op die BAS 2016 deur Hannes Noëth: GKSA-sinode: ‘n Terugblik

3. GK Wapadrant se verklaring in antwoord op die BAS se besluite: Wapadrant verklaring

4. Een brieweskrywer in die Carletonville Herald (2016-01-28):

5.  Ds. Simon Jooste se laaste skrywe oor die BAS (Reformation Translation Facebook):

2016 RCSA Extraordinary Synod on Women in Office (Final update)
After 30 odd years of wrestling with the matter, RCSA Extraordinary (General) Synod 2016 takes the solid majority and decisive decision not to open up the office of elder and minister to women. (Not a single petition of protest passed.)

By doing so, the RCSA joins the ranks of a number of Presbyterian and Reformed denominations and federations worldwide that share the same conviction. The result is that existing international fraternal bonds will be confirmed and some hopefully strengthened – especially with the Orthodox Presbyterian Church (N America) and the United Reformed Church North America (both of which had delegates present this past week).

This previous week of 60 plus hours of deliberation is testimony to the fact that God continues to work through the good order and assemblies of his church by his Spirit to preserve his Word and its witness to the gospel of Christ.

I personally am more convinced than ever of confessional Reformed doctrine and practice being most faithful to the testimony of Scripture. I saw it worked out in sweat and tears this past week. Indeed, no greater men of granite character and conviction reside outside the ranks of the Reformed tradition.

To God be the glory for his extraordinary work through the ordinary workings of his church this past week.

Thank you for your prayers.

6. My eie skrywe oor BAS 2016 aan oorsese gelowiges:

Dear (overseas) reformed brothers,

Greetings in Christ

Slabbert Le Cornu

Verdere opmerkings:

Die besluite is nou duidelik geneem, die vraag is nou, gaan al die gemeentes dit respekteer of nie.

En, indien nie, wat gaan die ander gemeentes en kerklike vergaderings doen ?

Myns insiens is die 3de kenmerk van die ware kerkwees nou op die spel: die toepassing van die tug.

Dit lyk asof daar al reeds een gemeente is wat ‘martelaar’ wil speel oor hierdie besluite (sien nr.3 hierbo). Dit is baie jammer, eintlik tragies dat die gemeente kies vir hierdie eiewillige liefdelose weg.

Dr Jan Visser in sy Kerkorde in Praktyk skryf (by art.31, KO; beklemtonings bygevoeg):

“Die besluite van alle kerklike vergaderings, wat wettig met meerderheid van stemme geneem is, is vas en bindend. Dit beteken dat alle kerke en lidmate binne die gebied van die vergadering wat die besluit geneem het, hulle daaraan moet hou en daaraan uitvoering moet gee. Om eensydig en eiewillig sulke besluite te ignoreer en te maak asof dit geen regskrag het nie, is onordelik en onaanvaarbaar. In wese is dit nie gereformeerd nie, maar independentisties. Dit kom prakties neer op verbreking van kerkverband.”

Dit is in wese wat Wapadrant gemeente nou doen, dit is jammer.

Die regte kerkordelike weg om te volg, is die weg van art.31 KO, skryf dr. Visser verder:

“Indien iemand nie in die meerderheidsbeslissing kan berus nie, mag hy nie eiewillig die besluit “tersyde stel” en maak asof so ‘n besluit nie bestaan nie. Hy moet hom aan die genome besluit hou omdat dit vas en bindend is (kyk verder by hierdie artikel), en kennis gee van beswaar of appèl.“

Maar, aangesien die saak reeds vir 30 jaar deurgetrap is, en daar nie eintlik iets nuuts daaroor op die tafel geplaas kan word van ‘n volgende sinode oor vroue as predikante/ouderlinge nie (sien art.46, KO), moet elke gelowige en gemeente konformeer aan die besluite.

As Wapadrant (en ander gemeentes wat soos hul oortuig is), nie meer die kerklike weg kan bewandel nie (vanweë art. 31 en 46, in lig van BAS se besluite), én hul kan nie konformeer aan ‘n Skriftuurlike bindende leer besluit en orde vir al die kerke nie (1Kor. 11:33-40; 1Tim.2:11-15), dan is die liefdevolle, eerbare en eerlike weg om uit die kerkverband te tree, en nié ander gelowiges/kerke se gewetens te gaan bind met jou eiewilligheid deur deel te neem aan die kerkregering saam kerke met wie jy nie dieselfde kerkregering deel nie.

Sien NGB artikel 32.

Dr. GPL van der Linde se skrywe by art.31 KO, in sy werk oor die Kerkorde is ook van toepassing, vir beide gemeentes wat eiewillig voortgaan, asook gemeentes in kerklike vergaderings wat hierdie eiewilligheid moet hanteer:

“Indien enigiemand of ‘n vergadering weier om hom aan die beslissing van ‘n kerklike vergadering te onderwerp, bly daar net een van drie weë oop:

– Of die vergadering wat die besluit geneem het, moet in geval van ‘n minder gewigtige saak, die ongehoorsaamheid verdra op voorwaarde dat daar nie beroering in die kerk of kerke ontstaan nie.

– òf die tug moet toegepas word op die weieragtiges, na lankmoedige vermaning.

– Of die weieragtiges moet die kerk verlaat of as dit ‘n kerk is, uit die kerkverband tree (kyk dr. A. le R. du Plooy 1982, Kerkverband, Proefskrif PU vir CHO).”

Sinode 2016 het besluit VIDA is ‘n wesentlike saak, dus ‘n ‘gewigtige saak’, en dit herbevestig met BAS 2016.

Hopelik sal gemeentes in meerdere vergaderings nou die kerkordelike liefdevolle weg volg en hierdie eiewillige gemeentes nie sittingsreg en stemreg gee totdat hul weer in lyn is met wat ons as kerke saam besluit het aangaande leer, diens en kerkregering.

Wat die toekoms van ons kerkverband betref, hoop ek dat die baie belangrike besluit vir die gereformeerde Skrifbeskouing onderliggend aan BAS 2016 se besluite, die weg wys vir verdere reformasie.

Ja, die afgelope 2 sinodes het 4 besluite geneem wat mekaar weerspreek:
Goeie besluite: VIDA is ‘n wesentlike saak (2015) en die verwerping van 6 pro-vida beswaarskrifte (2016).
Slegte besluite: NGK ooreenkoms (2015) en verwerping van die beswaarskrif teen vroue diakonesse (2016).

Hopelik sal by die volgende sinode die slegte besluite omgekeer word deur die hopelike verdere reformasie wat die goeie besluite bring.

Die kies teen 6 VIDA beswaarskrifte, is ook ‘n finale kies vir die Gereformeerde (Openbaringshistoriese) Skrifbeskouing teen die ongereformeerde sosio-historiese skrifbeskouing. Dit bied hopelik ‘n platform vir verdere reformasie van bovermelde en nog ander sake.

Dankie Here vir hierdie reformasie, mag ons kerke nou opnuut fokus op ons roeping om die Evangelie uit te dra (Matt.28:18-20) en gehoorsaam te wees in ons leer, diens en kerkregering tot eer van die Here, soos ons dit ook bely in die drie kenmerke van ware kerkwees (NGB art.29).

Die volgende artikel (en reeks) is ‘n moet lees vir wat die bybels-gereformeerde gelowige te wagte kan wees in ‘n (post)modernistiese wêreld (en kerklike atmosfeer) wat nie meer die Here en sy gebod vrees nie.

Ons tydsgees is al meer die Herodusse en die Pilatusse wat teen die ware kerk gaan opstaan (Hand.4:27) weens ons ‘diskriminasie’ teen ‘vroueregte’ (en/of gayregte), aangesien die GKSA met sy BAS besluit het, ja gewys het dat ons nie die konings van hierdie wêreld se ‘toorn … vrees’ nie, maar die Here meer vrees, want ons wil volhou saam met die kerk van alle eeue, saam met Moses, ‘soos een wat die Onsienlike sien’ (Hebr.11:27), ons Koning en Verlosser, Jesus Christus:

HOW SHOULD WE DEFEND

“As people continue to spurn the knowledge of God that is continually given to them, and as God continues to display his wrath on such people, they will reach a point where they will not only indulge in their sins, but they will “give approval to those who practice them.” (Rom.1:32) In other words, the perverse and perpetual practice of sin becomes a source of cultural celebration. That celebration, in the United States (including, of course, the “honor” bestowed on Bruce Jenner for his “courage,”) and elsewhere, was birthed in earnest in 2015.”